مدرسه علمیه الزهرا(س) گراش

نشست اخلاقی با هدف آشنایی با مباحث اخلاقی در روز یکشنبه 3/2/96 با حضور 25نفر از طلاب، در مدرسه علمیه خواهران الزهرا(س) گراش برگزار شد.
در این نشست«حجت‌الاسلام سید رضا شاهچراغ» امام جمعه شهر گراش، اظهار داشت: ماه رجب ماه بندگی خدای متعال است و خداوند فرصت‌های مناسب زمانی و مکانی د راختیار ما قرار داده است، فرصت‌های زمانی مانند: رجب و شعبان که مقدمه‌ای است برای ماه رمضان و ما باید در این دو ماه در جهت خودسازی، تزکیه نفس و استغفار گام برداریم.
وی افزود: ما امام موسی کاظم را به عنوان باب الحوائج میشناسيم. امام موسي كاظم در سال 128هجري قمري متولد شدند و در سال 183 هجري قمري به شهادت رسيدند و مدت چهارده سال در زندان به‌سر مي‌بردند. در طول امامت امام چهار نفر از خلفاي عباسي حكومت كردند.
حجت‌الاسلام شاهچراغ خاطرنشان كرد: وجه مشترك همه‌ي خلفاي عباسي فشار وسختي و شكنجه به اهل بيت و شيعيان حضرت، هدف از اين كار اين بود تا بين امام و شيعيان فاصله بيندازند. امام موسي كاظم(ع) در برابر رفتار خلفاي عباسي مقاومت و ايستادگي مي‌كردند.
وي افزود: ما بايد رفتار امام معصوم را سرلوحه‌ي زندگي خود قرار دهيم و در كنار عبادت و بندگي خداوند از طاغوت اجتناب كنيم امام موسي كاظم(ع) فرمودند: كسي كه دو روز او(بخصوص از لحاظ معنوي) يكسان باشد او ضرر كرده است و كسي كه روز دومش از روز قبل بدتر باشد آن فرد مورد لعن خداوند قرار مي‌گيرد.

مراسم روز معلم در روز سه شنبه 12/2/96 با حضور 40 نفر از طلاب و اساتید، در مدرسه علمیه خواهران الزهرا(س) گراش برگزار شد.
در این مراسم«زینب فقیهی» مدیر مدرسه علمیه خواهران الزهرا(س) گراش و استاد دانشگاه ، اظهارداشت: دغدغه معلم همیشه این است که حیات بشر، بر مدار ارزش ها و کرامت انسانی بچرخد و شناخت خدا و مکتب و دین، همت اساسی آدمی باشد و هیچ بیگانه‌ای را مجال تجاوز به فرهنگ ارزشی دین و میهن فراهم نیاید.
وی افزود: شرافت و مرتبت معلم زمانی اهمیت دارد که بتواند شان خداوند و پیامبران را در وجود خود محقق سازد و پیوند انسان به هدف متعالی خلقت یعنی عبادت را برقرار سازد.

فقیهی بیان کرد: معلمی شغل و حرفه نیست، بلکه ذوق و هنر توانمندی است معلمی در قرآن به عنوان جلوه ای از قدرت لایزال الهی، نخست ویژه ذات مقدس خداوند تبارک و تعالی است. در نخستین آیات قرآن که بر قلب مبارک پیغمبر اکرم(ص) نازل شد، به این هنر خداوند اشاره شده است:
اقرَا بِاسمِ رَبِکَ الَذی خَلق، خَلَقَ الانسانَ مِن عَلَق، اِقرأ وَ رَبُکَ الَاکرَم، الَذی عَلَّمَ بِالقَلَم، عَلَّمَ الاِنسانَ ما لَم یَعلَم.
در این آیات، خداوند خود را «معلم» می خواند و جالب این‌که معلم بودن خود را بعد از آفرینش پیچیده ترین و بهترین شاهکار خلقت، یعنی انسان آورده است.

فقیهی خاطرنشان کرد: مقام معلم بودن خدا، بعد از آفرینش قرارداد. نوعی انسانی را که هیچ نمی دانست، به وسیله قلم آموزش داد که این از اوج خلاقیت و هنر شگفت خداوند در امر آفرینش حکایت دارد. امام خمینی(ره): نقش معلم در جامعه، نقش انبیاست؛ انبیا هم معلم بشر هستند.

نشست بصیرتی با هدف آشنایی با مباحث سیاسی با حضور90 نفر از طلاب، اساتید و عموم مردم، در مدرسه علمیه خواهران الزهرا(س) گراش برگزار شد.
در این نشست «دکتر عبدالله حاجی‌زاده» هادی سیاسی سپاه فجر، اظهار داشت: در امر انتخابات اصلی‌ترین موضوع مشارکت مردمی است. نظام سیاسی ما یک نظام مردم سالاری دینی است و یک رکن آن مردم هستند و مشروعیت آن الهی و مردمی است و سرمایه اجتماعی یکی از ارکان مردم سالاری دینی است.
وی افزود: ایجاد سرمایه اجتماعی زمینه عزت و امنیت برای کشور است. امنیت برخواسته از حضور مردم است و مقدمه‌ای برای توسعه هر کشوری است. در کشور ما قاعده دینی حق و تکلیف وجود دارد ما بر اساس این قاعده هم حق و هم تکلیف ماست در انتخابات شرکت کنیم و حق داریم از مسئولین بپرسیم چه برنامه‌ای دارند.
آقای حاجی زاده خاطرنشان کرد: تمام انقلاب‌های دنیا دچار انحراف شدند تنها انقلاب ایران است که منحرف نشده است ما تکلیف داریم از این انقلاب دفاع کنیم. این روحیه انقلابی است که نمی‌گذارد آمریکا قدرت خودش را در کشورهای(یمن، سوریه و عراق و…) تبدیل به قدرت سیاسی کند.
وی افزود: در حوزه انتخابات قاعده تکلیف و نتیجه وجود دارد برای رسیدن به نتیجه بایستی بر اساس تکلیف عمل کرد و نتیجه این است که مشکلات جامعه و آسیب‌های اقتصادی و … کم شود. تکلیف ما این است که فردی را انتخاب کنیم که کارآمد باشد،کمر بسته باشد، انقلابی باشد، تشریفاتی نباشد و اهل جهاد باشد.
آقای حاجی زاده بیان کرد: در جامعه دو گروه افراد وجود دارد گروه الف که اقتصاد این گروه سرمایه‌داری است، سیاست آن مبتنی بر اصالت سود و فایده‌ است و آرمان اصالتی ندارد، در حوزه فرهنگ هرجا بین اسلام و ارزش‌های مدرنیته تعارض و تزاحم می‌شود میل و انتقال پیدا می‌کنند به سمت مدرنیته، گروه دوم جبهه مردمی انقلاب اسلامی هستند که اقتصادش، اقتصاد مقاومتی است، در عرصه سیاست هم آرمان‌های ایثار و شهادت و هم معیشت مردم مد نظر است در عرصه فرهنگی هرجا بین اسلام و ارزش‌های مدرنیته تعارض و تزاحم می‌شود به سمت ارزش‌های اسلام و انقلاب میل و انتقال پیدا می‌کنند.

زینب همان کسی است که وقت رسیدنش
از عرش جبرییل ـمد به دیدنش
با خلقتش خدا به تمام فرشتگان
همواره فخر می کند از آفریدنش
قنداقه اش بغل به بغل می رود ولی
آغوش کیست منظره آرمیدنش
انگیزه ای به نام حسین آفریده شد

حقیقت این است که سیاستمداران غربى عقل سیاسى ندارند و الا به این سادگى خود را به سبب جنایت گروه کوچکى با جهان اسلام درگیر نمى‌کردند و به جاى فکر منطقى به ماجراجویى نمى‌پرداختند
امروز تمام جهان اسلام از اهانت غربى‌ها به پیامبر عظیم‌الشأن اسلام خشمگین‌اند و موج نفرت و انزجار از اهانت مجله فرانسوى که دولتمردان غربى از آن حمایت کرده‌اند همه جا را فرا گرفته است.
جریان چنین بود که گروهى از تکفیرى‌هاى دست‌پرورده غرب به فرانسه رفتند و دست به جنایتى زدند که همه ما آن را شدیداً محکوم مى‌کنیم. ترور در هر لباسى و براى هر گروهى محکوم است ولى رجال سیاسى غرب به جاى اینکه سرچشمه را بخشکانند و اجازه ندهند به گروه کوچک تکفیرى کمک شود تا به زودى نابود شوند ورق را برگرداندند و دست به ماجراجویى زدند، مسأله تبدیل به مقابله با جهان اسلام شد و به پیامبر گرامى مسلمین اهانت کردند و هر روز بر لجاجت خود افزودند و نسخه بیشترى از این روزنامه توهین‌کننده را چاپ کردند و منتشر ساختند و نام آن را حمایت از آزادى بیان گذاشتند.
در حالى که مى‌دانیم کمترین نشان انسانیت این است که به دیگران آزار نرسانیم و نیز مى‌دانیم اهانت به پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله وسلم) خنجرى است که به قلب مسلمین فرو مى‌رود، آیا فرو کردن خنجر به قلب مسلمین جهان مفهوم آزادى بیان است؟! اگر کسى کمترین احساس انسانى داشته باشد به خود اجازه چنین کارى را مى‌دهد؟!
حتى هنگامى که پاپ اعظم شجاعانه از این کار نهى مى‌کند حرف او را کنار گذاشته و مى‌گویند ما به توهین خود ادامه مى‌دهیم.
حقیقت این است که سیاستمداران غربى عقل سیاسى ندارند و الا به این سادگى خود را به سبب جنایت گروه کوچکى با جهان اسلام درگیر نمى‌کردند و به جاى فکر منطقى به ماجراجویى نمى‌پرداختند.
این دولتمردان فرزندان همان کسانى هستند که با ماجراجویى جنگ جهانى اوّل و دوم را به راه انداختند، کشورهاى خود را ویران و ده‌ها میلیون کشته و ده‌ها میلیون مجروح و معلول به جاى گذاشتند.
خوب است کمى فکر کنند، معنى صحیح آزادى بیان را بفهمند و دست از ماجراجویى بکشند و از مسلمانان جهان عذرخواهى کنند و جهان را به بى‌ثباتى و ناآرامى نکشانند.
والسلام على من اتبع الهدى

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         درختكاري درختكاري در كلام پيامبر (صلي الله عليه وآله) 

آب پاشي به ريشه­هاي درخت هنگام كاشتن و پيش از ريختن خاك را مستحب برشمرد.

اگر قيامت دارد برپا مي­شود و در دست يكي از شما نهالي هست، اگر فرصت كاشتن آن را دارد، بايد آن را بكارد.

هيچ مسلماني درختي نمي­كارد كه انسان، چارپا يا پرنده­اي از (ميوه هاي )آن بخورد، جز آن كه برايش در روز رستاخيز صدقه محسوب مي­شود.

درختان استوار و بلند خرما كه در گل مي­رويند و درختاني كه در بيابان­هاي خشك و تفتيده ميوه مي­دهند، بهترين ثروت­اند.

بهترين دارايي، رديف­هاي طولاني، زيبا و منظم خرما و درختان ميوه­دار است.

پس از كشاورزي و دامداري، نخداري را بهترين ثروت اعلام كرد و فرمود: نخل خوب چيزي است .(هرگاه) كسي كه آن را بفروشد، پولش به سان مشتي خاكستر بر قله­اي رفيع در روزي طوفاني است؛ مگر آن كه نخلي ديگر بكارد يا بخرد.

حضرت هسته­ي خرما را مرطوب مي_­كرد و مي­كاشت.

 منبع: همنام گلهاي بهاري، حسين سيدي، ص209

احاديث نوراني  از اهل بيت در مورد نيكوكاري

حدیث (1) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اَلصَّدَقَةُ عَلى وَجهِها و َاصطِناعُ المَعروفِ وَ بِرُّ الوالِدَينِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً و َتَزيدُ فِى العُمرِ وَ تَقى مَصارِعَ السُّوءِ؛

صدقه بجا و نيكوكارى و نيكى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوشبختى تبديل و عمر را زياد و از مرگ بدجلوگيرى مى كند.

نهج الفصاحه ص 549 ، ح 1869

حدیث (2) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

عَلَيكُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ ايّاكُم وَ الكِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِى النّارِ ؛
 

شما را سفارش مى كنم به راستگويى، كه راستگويى با نيكوكارى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگويى بپرهيزيد كه دروغگويى همراه با بدكارى است  هرجهنم  اند.                                                                   

نهج الفصاحه ص 572 ، ح 1976

حدیث (3) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اِنَّ القَومَ لَيَكونونَ فَجَرَةً وَ لا يَكونونَ بَرَرَةً فَيَصِلونَ اَرحامَهُم فَتَنمى اَموالُهُم وَ تَطولُ اَعمارُهُم فَكَيفَ اِذاكانوا اَبرارا بَرَرَةً!؟
 

مردمى كه گناهكارند و نه نيكوكار، با صله رحم، اموالشان زياد و عمرشان طولانى مى شود. حال اگر نيك و نيكوكار باشند، چه خواهد شد!؟

                                                              كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 155، ح 21

حدیث (4) امام على علیه السلام:

كَثرَةُ اصطِناعِ المَعروفِ تَزيدُ فِى العُمُرِ وَ تَنشُرُ الذِّكرَ ؛
 زياد كار نيك انجام دادن، عمر را مى افزايد و نام را پرآوازه مى سازد.

                                                    تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 386 ، ح 8830

در روز نوزدهم دي، قيام مردم قم در اعتراض به چاپ مقاله اهانت آميز با امضاي مستعار احمدي رشیدي مطلق در روزنامه اطلاعات، توسط عوامل رژيم پهلوي به خاك و خون كشيده شد و در چهلم اين فاجعه، مردم ایران خود را آماده برگزاري مراسم مي‌كردند. در تبريز نيز قرار بود مردم در مسجد قزللي (ميرزا آقا يوسف مجتهد) تجمع كنند. دعوت از سوي آيت الله قاضي طباطبايي و ده تن ديگر از علماي تبريز صورت گرفته بود.

درآمار ساواك چنين آمده است: «581 نفر دستگير، 9 نفرکشته، 118 نفرزخمي. 3 دستگاه تانك، 2 سينما، يك هتل، كاخ جوانان، حزب رستاخيز و تعدادي اتومبيل شخصي و دولتي به آتش كشيده شدند. »

كشتار مردم تبريز، شاه را غافلگير كرد چرا كه او به خيال خود توانسته بود پرده ‌اي ضخيم بر روي فاجعه قم بكشد حتي اقدام دبير كل سازمان ملل را به سود خود تمام كند و افكار خارجيان را از درك واقعيت فاجعه قم منحرف سازد؛ اما با قيام مردم تبريز، تقدير به گونه ديگري رقم خورد.

فروغ مهتاب

حضرت معصومه سلام الله درماه ذي القعده سال 173 ه ق در مدينه منوره متولد گرديد و او فروغي بود از كوثر وگلي تابناك از گلشن آل محمد (صلي الله عليه وآله) كه جهان ملك و ملكوت را صفايي ديگر بخشيد.

حميده مادر بزرگوار امام كاظم(عليه السلام) از مهاجران مغرب بود و به پيشنهاد امام باقر(عليه السلام) به همسري فرزندش امام صادق (عليه السلام) درآمده بود.

حميده مانند شمس طلاي خالص، از ناپاكي­ها و ناخالي ها، پاك است. فرشتگان همواره او را نگهداري كردند تا به من رسيد. حميده بانويي آگاه و محدثه بود واحاديثي را كه از امام صادق(عليه السلام) و ديگران شنيده بود همچون يك راوي مورد اعتماد براي مردم نقل مي­كرد.

از القاب حضرت معصومه(سلام الله) عبارتند از: طاهره، حميده، رشيده، تقيه، نقيه، مرضيه، اخت الرضا…

لقب «معصومه» را امام هشتم به خواهر گرامي­شان اعطاء فرمود، آنجا كه مي­فرمايد: «مَنْ زارَ الْمَعصُومَه بِقمْ كَمَنّْ زارَني».

هركس حضرت معصومه(سلام الله) را در قم زيارت كند همانند كسي است كه مرا زيارت كرده باشد.

سرانجام در روز دهم ربيع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربيع الثانى» سال ٢٠١ هجرى پيش از آن كه ديدگان مباركش به ديدار برادر روشن شود، در ديار غربت و با اندوه فراوان ديده از جهان فروبست و شيعيان را در ماتم خود به سوگ نشاند .مردم قم با تجليل فراوان پيكر پاكش را به سوى محل فعلى كه در آن روز بيرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشييع نمودند. همين كه قبر مهيا شد دراين كه چه كسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشكل شدند، كه ناگاه دو تن سواره كه نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پيدا شدند و به سرعت نزديك آمدند و پس از خواندن نماز يكى از آن دو وارد قبر شد و ديگرى جسد پاك و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاك نهان سازد.. 

در تبيين و تفسير حقيقت انقلاب امام خميني(قدس سره) بايد گفت: با وقوع انقلاب اسلامي در ايران دنيا شاهد رخداد يك معجزه­ي عظيم الهي بود، و اين واقعيتي است كه بارها پير و مرادمان بر آن تأكيد نمودند:« يك تحول روحي در جامعه پيدا شد كه من غير از آن كه بگويم يك معجزه بود، يك اراده­ي الهي بود، نمي­توانم اسم ديگري رويش بگذارم.»

و باز مي­فرمايد:« اين جا حساب الهي است، اين جا دست خداست، اشخاص نمي­توانند يك همچو قدرتي ايجاد كنند…اين اراده­ي الهي است كه تمام حساب­هاي حساب­گران مادي را باطل كرد.»

بسياري از شخصيت­هاي غير مسلمان نيز با تأييد عدم گنجايش جريان انقلاب اسلامي: رابرت كالستون» دانشمند كانادايي در اين باره مي­گويد:

«از نظر من كه يك غربي و فرد غير مسلمان هستم اين معجزه است كه يك انقلاب مكتبي و الهي بتواند در جهان امروز اين طور تحقق پيدا كرده و در جهت استقرار عدالت به پيش برود، اين انقلاب بدون شك از جانب خداوند حمايت مي­شود.»

منبع: عصر امام خميني، مير احمد حاجتي، ص37

هيچ كس همراه نيست!

(تنهاي اول)

امام زمان (عجل الله) دارنده بيشترين مدعي انتظار در جهان

قم در آن روز مهمان بزرگي داشت، مهماني كه براي هميشه اين شهر

 را دگرگون كرده و دلهاي مؤمنان را شيفته آن مي ساخت، مردمان قم

 در آن روزگار با قدرشناسي در خور تحسين از آن حضرت براي استقبال

 از ايشان آغوش گشودند و از سر شوق به ديدار ايشان شتافتند.

دعا پشت دعا براي آمدنت

             گناه پشت گناه براي نيامدنت

                               دل مانده بر سر اين دو راهي

                                                 كدام آخر؟ آمدنت يا نيامدنت؟

تحقيقات روانشناسان نشان مي_­دهد : بخش عمده شخصيت يك كودك، در تماس با عروسك­ها شكل مي­گيرد.

نخستين فيلم باربي در سال 2001 و پس از آن، تعداد قابل توجهي فيلم كامپيوتري، انيميشن، سينمايي و مستهجن در مورد باربي توليد شده است. باربي در شخصيت­هايي مثل پرستار، افسر پليس، آموزگار، پزشك، روانپزشك ، خواننده و…عرضه شده است.

امروزه باربي بر روي تمامي وسايل كودكان و نوجوانان اعم از لوازم التحرير، پوشاك، اسباب بازي، خوردني­ها و…حك شده است.

علاوه بر ارائه عروسك باربي «كريستين» باربي كودكان سياهپوست، «كي يرا» باربي ژاپني و   چيني روانه بازار شدند.

پس از عرضه باربي، عروسكهاي «كن»، «ميچ»، «اسكيپر» به عنوان دوست پسرهاي باربي عرضه شدند.

تأثيرات مخرب باربي

*بلوغ زودرس

امكان تعويض لباس­هاي مختلف همراه باربي و تقويت انگيزه تعويض لباس­هاي زير، از دلايلي است كه باعث شده منتقدان باربي او را آموزگار سكس بدانند.

*سوءتغذيه

در اثر تبليغات، بسياري از زنان و دختران ، در تلاش براي دستيابي به اندام باربي، دچار سوء تغذيه شده­اند.

*مصرف­گرايي و تجمل

لباس­هاي ظريف و خوش رنگ و دوخت باربي، عريان گرايي و مصرف­گرايي را ترويج مي دهند.

*تغيير ذائقه كودكان

خريد باربي تمامي وسايل مكمل آن از قبيل لباس خواب، وسايل حمام، مايوي شنا، لباس ميهماني، وسايل آرايش و…و بروز رساني آنها باعث مي­شود كودكان سليقه­اي همانند باربي داشته باشند.

*ارتباط با جنس مخالف

در بسياري موارد، باربي به همراه دوست پسرش به فروش مي­رسد.

*عادي سازي بي­عفتي

او با لباس­هاي دو تكه و نيمه عريان، آرايش­هاي غليظ، روابط نامشروع، يا قصه­ها، كارتون­ها، و عكس­هاي مستهجن، زيركانه و جذاب، از امور جنسي قبح­زدايي مي­كند و ذائقه دختران را به سوي اباحه­گري مي­كشاند.

«باربي و امثال او، سمبل و خلاصه شده برنامه ايست كه مي­خواهد زن را به يك كالاي جنسي تبديل كند.»

منبع: مؤسسه فرهنگي هنري كاربردي خيبر، حريم ريحانه 2.

موسی(ع) نیز مدتی غایب بود و در طی این مدت بنی اسراییل در حیرت و سرگردانی و رنج بسیار به سر می‌بردند تا بار دیگر موسی(ع) به نزد آنها بازگشت. چنین غیبت‌هایی درباره حضرت یونس، یوسف و برخی دیگر از پیامبران نیز ذکر شده است. بنابراین مساله به مانند سنت جاریه‌ای تلقی شده است که در باره امام زمان(عج) در امت خاتم الانبیا نیز مصداق پیدا می‌کند.

نهم ربیع‌الاول سال 260 ه.ق، برابر با آغاز امامت حضرت مهدی(عج) امام بزرگ و امید مستضعفان جهان است. او خواهد آمد و جهان را از عدل و داد پر خواهد کرد، همان‏گونه که از ظلم و جور، پر شده است. شیعیان، این روز را به عنوان عید، جشن می‏‌گیرند و در آن به شادمانی و عبادت می‏‌پردازند.

به گزارش ایسنا، نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر(ع) است، بلکه آغاز دوره‌ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می‌آید، از آنچه که در هیچ دوره‌ای زمین از حجت خدا خالی نیست پس از شهادت امام حسن عسکری (ع) بر اساس اسناد موجود در منابع فقهی و روایی فرزند خردسال آن امام همام در حالی که مردم نگران امامت آخرین خلیفه رسول خدا پس از امام عسکری(ع) بودند با کنار زدن عموی خود بر جنازه و پیکر پاک پدر گرامی خویش نماز میت خواند و با آشکار شدن در مقابل دیدگان و انظار عمومی توجه بشریت را به باقیمانده حسین بن علی (ع) از سلسله ائمه معصومین جلب نمود و تمام انتظارات را برطرف نموده، بارقه امید را به قلوب و چشمان رمق گرفته جهانیان دمید که زمین پر از عدل و قسط خواهد شد گرچه تحقق آن نیازمند به طول دوران غیبت صغری و کبری باشد. به همین مناسبت به مختصری از مسائل پیرامون مسئله امامت می‌پردازیم:

آغاز امامت امام زمان(عج)، زمانی برای شادی منتظران

بر اساس تعالیم اسلامی یکی از وظایف مهم هر مسلمان، انتظار ظهور حضرت قائم(عج) است؛ انتظار تحقق وعده الهی بر حاکمیت صالحان و تشکیل دولت اهل بیت رسول خدا(ص) است. اما آیا هیچ می‏‌دانید که پاداش این انتظار چیست و چه ثمری برای منتظران دارد؟ برای منتظران زمان غیبت همین پاداش بس که نام آنها در زمره یاران امام عصر(عج)، و از جمله کسانی ثبت‏ شود که آن حضرت را به هنگام ظهور همراهی می‏‌کنند.
منبع:  http://asrkhabar.com/fa/news

  

ميلاد نور اعظم

17 ربيع الاول سال عام الفيل بنا بر مشهور علماي شيعه هنگام طلوع آفتاب، پيامبر گرامي اسلام متولد شد.

پدر ايشان عبد الله و مادرش آمنه نام داشت.

سال و ماه تولد حضرت، قطعي و اتفاقي است، فقط در روز آن

 اختلاف است كه اهل سنت و برخي علماي شيعه 12 ربيع الاول را روز تولد مي­دانند.

برخي از حوادث هنگام تولد آن حضرت:

1-ممنوعيت شيطان از سفر به آسمان­ها؛

2- سرنگوني بت­ها

3- لرزش ايوان عظيم كاخ مدائن

4- خشكيدن درياچه ­ي ساوه

5-جريان يافتن رود سماوه بين كوفه و شام

6- خاموشي آتشكده­ي فارس بعد از هزار سال

7- خواب ديدن مؤبدان مجوس

پيامبر كه قبل از تولد، پدر بزرگوار خود را از دست داده بود تحت سرپرستي جد خود عبدالمطلب كه بزرگ قريش بود قرار گرفت. ايشان نيز نهايت احترام و محبت را نسبت به «محمد» ابراز مي­داشت.

روز شمار تاريخ پيامبر اعظم (صلي الله عليه وآله)،احمد سعيدي،ص28

سيره امام حسن عسكري (عليه السلام)

در عصر حكومت و خلافت متوكل سفاك­ترين خلفاي بني­العباس، يازدهمين ستاره­ي درخشان برج آسمان ولايت در شهر تاريخي و پايگاه نشر اسلام در خانه­ي امام هادي دهمين پيشواي جهان اسلام از يك مادر بافضيلت و دانشمند به نام سوسن به دنيا آمد.

نامي كه براي اين مولود انتخاب گرديد همتاي نام نياي بزرگش امام حسن مجتبي بود كه تجديد كننده­ي خاطرات نخستين ثمره­ي باغ پربار رسالت است.

روز ميلاد مبارك او به اتفاق اغلب سيره نويسان اسلامي در روز هشتم ربيع الثاني به سال 232 هجري بود.

آن حضرت در دوران حيات كوتاه و پربركت خود كه از 28 سال تجاوز نكرده است با شش تن از خلفاي عباسي: متوكل، منتصر، مستعين، معتز، مهتدي و معتمد معاصر بوده است.

صاحب ارشاد درباره­ي او مي­گويد:

«حضرت امام حسن عسكري(عليه السلام): خصائص فضيلت در وجود او كامل بود و بر تمامي مردم زمان خود برتري داشت و موجبات امامت و مقتضيات ولايت از علم وكمال و عقل و عصمت و شجاعت و كرم در وجود مباركش سرشار و به جانشيني و خلافت رسول خدا شايسته و برازنده بود».

سخنان آن بزرگوار:

درباره­ي علم ودانش:

«اگر دنيا و هر آنچه در آنست لقمه­اي شده آنرا به علم و دانشمند با ايماني دهم، ترسناكم از اينكه در اداي حق او كوتاهي كرده باشم در برابر آن اگر نادان و جاهل فاسقي را از تمام نعمتهاي دنيا، جز جرعه آبي ندهم«بيمناكم از اينكه در حق او اسراف و زياده روي كرده باشم».

پيامي براي شيعيان:

شما شيعيان را دعوت مي­كنم: به پرهيزگاري و تقوا و مجاهده و كوشش در راه خدا، به راستگويي و درست كرداري به پرداخت امانت و وديعت خواه از نيكوكار باشد يا از فرد گنه كار.

شما را فرا مي­خوانم بر خوش رفتاري با همسايگان و بر طول سجود و عبادت پروردگار عالم ..چون رسالت پيامبر اسلام بر اساس همين كارها بود..

بر شما شيعيان است كه با ديگران(اهل تسنن) به خوبي و ملايمت معاشرت كنيد به مجالس و محافل آنان رفت وآمد كنيد از مريضان آنان عيادت به عمل آوريد (تا جذب مكتب اهل بيت شوند.

سر انجام آن حضرت توسط معتمد عباسي مسموم شدند و بعد از هشت روز بستري شدن در هشتم ماه ربيع الاول سال 260 هجري به سراي جاودان شتافت.

منبع:زندگاني امام حسن عسكري(عليه السلام)، عقيقي بخشايشي.

در قيام نوزدهم دي 1356 ه ش قم، واكنش سريع طلاب و روحانين، همراهي و حمايت مراجع بزرگ و به دنبال آن پيوستن اقشار و توده­هايي مردمي به آنان، منجر به آغاز تسلسلي بي­پاياني از تظاهرات و سركوب­هايي شد كه شاه را تضعيف و نابود كرد.

قيام مردم قم، در حقيقت شروع اوج گيري انفلاب اسلامي بود. تعداد زيادي از روحانيون مشهور و مبارز به شهرهاي مختلف تبعيد شدند. اين عمل رژيم، باعث گسترش انقلاب و ابلاغ پيام آن در مناطق مختلف كشور گرديد.

امام (ره) در اولين موضع گيري در زمينه­ي قيام نوزدهم دي 1356 ه ش مردم قم، طي سخنراني تند و بسيار مهم و هوشيارانه در مسجد شيخ انصاري نجف اشرف، به شخص شاه و رژيم سلطنتي پهلوي و اعمال و اقدامات ضد ديني اسلامي و سياست هاي مخرب دولت حمله كرد و براي چندمين بار، شخص شاه را كانون توطئه­ها و مسئول اصلي تمام جنايات معرفي نمود.

امام (ره) در پيامي كه بعد از اين فاجعه خطاب به ملت ايران فرستاد، ابتدا از تمامي گروههاي مردمي از جمله روحانيون مبارز و انقلابي ايران، دانشگاهيان وملت ايران به دليل ايستادگي ومقاومت دو اوج اختناق وفشار در برابر سياست­هاي ضد اسلامي رژيم و حمايت از اسلام و دين، تشكر و قدرداني كرد و قيام مردم قم را امتداد نهضت 15 خرداد قلمداد كرد.

منبع: مواضع امام خميني(ره) در برابر نظام سياسي پهلوي و نهادهاي آن ،ص188

شخصيت امام رضا (عليه السلام)

امام رضا (عليه السلام) هشتمين امام شيعه اثناعشري و پيامبر (صلي الله عليه وآله) نام وي را به صراحت ذكر فرمود: علي فرزند موسي، فرزند محد، فرزند علي، فرزند حسين، فرزندعلي، فرزند ابوطالب كه درود خدا بر همه­ي آنان باد.

كنيه­اش ابوالحسن است. برخي از لقبهايش عبارتند از: رضا، صابر، زكي، ولي ……

نقش انگشتريش : حسبي الله، يا به روايت ديگر: ماشاءالله، لاقوه الاباالله.

زادگاهش در مدينه به سال 148 هجري بود يعني در همان سالي كه جدش امام صادق(عليه السلام) درگذشت و اين نظر بيشتر علما و تاريخنويسان است.البته كساني هم هستند كه ولادت امام رضا(عليه السلام) را در سال 153 هجري دانسته اند مانند اربلي در كشف الغمه.

تاريخ وفات امام رضا(عليه السلام) بنا به گفته­ي علماي و مورخان بزرگ، سال 203 هجري در طوس به وسيله­ي سم توسط مأمون بوده است.

اما دانش ، پارسايي و پرهيزگاري امام (عليه السلام)

اين از چيزهايي است كه تمام مورخان درباره­ي آن اتفاق نظر دارند. كوچكترين مراجعه به كتابهاي تاريخي اين نكته را به خوبي روشن مي­گرداند .حتي مأمون بارها خود در فرصتهاي گوناگون آن را اعتراف كرده مي­گفت: رضا(عليه السلام) دانشمندترين، و عابدترين مردم روي زمين است . وي همچنين به رجاءبن ابي ضحاك گفته بود:

«…..بلي اي پسر ابي ضحاك، او بهترين فرد روي زمين، دانشمندترين وعبادت پيشه­ترين انسانهاست.

مأمون به سال 200 كه بيش از سي و سه هزار تن از عباسيان را جمع كرده بود، در حضورشان گفت: «…من در ميان فرزندان عباس و فرزندان علي رضي الله عنهم بسي جستجو كردم ولي هيچ يك از آنان را با فضيلت­تر، پارساتر، متدينتر، شايسته­تر،و سزاوارتر به اين امر از علي بن موسي الرضا نديدم.

منبع :زندگي سياسي هشتمين امام (عليه السلام)، جعفر مرتضي حسيني، مترجم: خليل خليليان، ص92

واكاوي 9 دي 1388 

بي­ترديد انتخابات دهمين دوره از رياست جمهوري اسلامي ايران، رويدادي بي­سابقه، پردامنه و در بردارنده­ي تأثيراتي گسترده در جغرافياي سياسي و اجتماعي ايران است.

حماسه­اي كه مردم ايران با حضور ميليوني خود در 9 دي آفريدند، سه تأثير متفاوت بر سه گروه مختلف داشت.

 اول: باعث دلگرمي و احساس غرور و قدرت خود مردم ايران و دوستان انقلاب در داخل و سراسر دنيا شد.

دوم: خشم و عصبانيت دشمنان و منافقان و البته واكنش همراه با انفعال و عقب نشيني آنها را به همراه داشت.

سوم: باعث بيداري عده­اي شد كه در چند ماه گذشته در تحليل و بررسي اوضاع ايران تا حدودي دچار شك و ترديد شده بودند.

اين حماسه­ي بزرگ، بدون شك باشكوه­ترين و بزرگترين اجتماع و راهپيمايي سراسري مردم ايران در 30 سال گذشته بود. در اين مسأله هيچ شك و ترديدي وجود ندارد. گواه اين ادعا خود مردم شاهد هستند و تأييد مي­كنند كه تا كنون چنين اجتماع بزرگي را نديده بودند.

اين حضور با شكوه نشان داد كه درست روزهايي كه همه­ي حرمت­ها شكسته شد، مردم ايران زنده و بيدار هستند در روزهاي كه همه تعارفات كنار گذاشته شد و فضا چنان آشفته بود كه هر كسي كه مشكلي با نظام داشت، مي­توانست از فرصت به دست آمده استفاده كند و مشكلش را نشان بدهد و عليه نظام شعار بدهد، ديديم كه چنين نشد. كساني در حماسه­ي 9 دي به خيابان آمدند و از نظام و رهبري دفاع كردند كه شايد از وضعيت معيشتي و مادي خود شكايت داشته باشند، اما آمدند. كساني به خيابان آمدند كه شايد گاه برخوردهاي ناشايستي هم ديده باشند، اما آمدند كساني به خيابان آمدند كه شايد گاه برخوردهاي ناشايستي هم ديده باشند، اما آمدند كساني به خيابان آمدند كه شايد انتظارش را نداشتيم، اما آمدند.

منبع: ماهنامه اجتماعي،  سياسي، فرهنگي، شميم ياس، شماره 106،  ص16

حضرت امام حسن(عليه السلام) و سيره اخلاقي ايشان

ولادت

دومين امام شيعيان و نخستين فرزند امير مؤمنان علي(عليه السلام) و فاطمه(سلام الله) در نيمه ماه مبارك رمضان، در سال دوم هجري كه جنگ بدر در آن واقع شد و يا سال سوم هجري، چشم به جهان گشود. پيامبر (صلي الله عليه وآله) براي گفتن تهنيت، به خانه علي (عليه السلام) آمد ونام او را، از سوي خدا«حسن»نهاد.

حدود هفت سال از زندگي امام حسن (عليه السلام)، با پيامبر عزيز اسلام(صلي الله عليه وآله) در شهر مدينه گذشت پدر بزرگ مهربان، او را خيلي دوست داشت، و به او احترام مي­نمود وحتي با او بازي مي­كرد، و چه بسيار كه او را بر شانه خود مي­نهاد و مي­فرمود:«خداوندا من دوستش دارم، تو نيز او را دوست بدار» ،«آن كه حسن وحسين را دوست بدارد، مرا دوست داشته است وآن كه با اين دو كينه ورزد و ايشان را دشمن بدارد، با من دشمني كرده است».

اين روايات و مانند آنها بيانگر محبت و دوستي زياد پيامبر (صلي الله عليه وآله) نسبت به امام حسن(عليه السلام) مي­باشد. همچنين درباره عظمت و بزرگي امام حسن(عليه السلام) مي­فرمود:«حسن و حسين، سرور جوانان بهشتند».

اخلاق و رفتار امام حسن(عليه السلام)

1.تقواي الهي

آن حضرت توجهي ويژه­اي به خداوند داشت، آثار اين توجه در چهره وي نمايان مي­شد. از امام ششم(عليه السلام) روايت شده است:«امام حسن(عليه السلام) عابدترين فرد زمان خويش، از همه زاهد­تر و با فضيلت­تر بود. با پاي پياده و گاهي با پاي برهنه حج مي­رفت. چون به ياد مرگ مي­افتاد، گريه مي­كرد وهرگاه به ياد قبر مي­افتاد، مي­گريست و به ياد قيامت مي­افتاد، مي گريست و بي­حال مي­شد.

2- بخشندگي

امام حسن(عليه السلام) روزي به مسجد الحرام رفته بود و در آن هنگام شنيد كه مردي با خدا به گفتگو نشسته است كه:خداوندا، ده هزار درهم نصيبم كن. امام (عليه السلام) همان لحظه به خانه بازگشت و آن پول را براي او فرستاد.

روزي كنيزي از كنيزان او، دسته گلي خوشبو به او هديه داد، امام (عليه السلام)در مقابل او را آزاد نمود. چون پرسيدند چرا چنين كردي؟ فرمود: خدا ما را چنين تربيت كرده است و اين آيه را خواند:«وَاِذاحُييتمْ بِتحيَّه فَحيُّوا بأحسَنَ منها أو ردُوها؛ چون به شما هديه­اي دادند، به نيكوتر، پاسخ گوييد».

3.بردباري

مردي از شام آمده بود و به علت تبليغات معاويه به امام (عليه السلام) دشنام داد. امام (عليه السلام) پاسخش را نداد تا آن فرد ساكت شد، آنگاه با لبخندي شيرين او را سلام گفت و فرمود:«پيرمرد، فكر مي­كنم غريب هستي و گمان مي­برم در اشتباه افتاده­اي، اگر از ما رضايت بخواهي، خواهيم داد و اگر چيزي بطلبي، به تو خواهيم داد و اگر راهنمايي مي­جويي، راهنماييت خواهيم كرد و اگر باري بر دوش داري، برمي­داريم واگر گرسنه­اي سيرت مي سازيم و اگر نيازمندي، نيازت بر مي­آوريم وهر كاري داري ، حاضريم. واگر بر ما وارد شوي راحت­تر خواهي بود، چون وسايل پذيرايي از هر جهت در نزد ما فراهم است». مرد شرمسار شد وگريست و گفت:گواهي مي­دهم كه تو جانشين خداوند بر زميني، خدا بهتر مي­داند كه رسالت خويش را، كجا قرار دهد.

تو و پدرت نزد من، مبغوض­ترين بوديد، ولي اكنون محبوب­ترين هستيد.پيرمرد آن روز مهمان امام (عليه السلام) شد و چون از آنجا رفت به دوستي آن گرامي، گرويده بود.

مروان حكم كه هيچ گاه از آزار امام حسن(عليه السلام) فروگذار نمي­كرد به هنگام رحلت آن امام (عليه السلام)، در تشييع شركت كرد. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود:«تو به هنگام حيات برادرم، هر چه از دستت بر آمد كردي و اما اينك در تشييع او حاضر شده اي و مي­گريي؟. پاسخ داد: هر چه كردم، با كسي كردم كه بردباريش از اين كوه اشاره به كوهي در مدينه بيشتر بود.

    فصلنامه فرهنگي -اجتماعي هدي، شماره 13، ص-29-28                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

بيانات امام خميني(رحمة الله)

فرمان مبارزه با بيسوادي

برادران وخواهران براي رفع بيسوادي بسيج شويد و ريشه اين نقص را از بن بركنيد. تعليم و تعلم، عبادتي است كه خداوند تبارك و تعالي ما را بر آن دعوت فرموده است. ائمه جماعات شهرستاها و روستاها مردم را دعوت نمايند و در مساجد و تكايا، باسوادان، خواندن و نوشتن را به خواهران و برادران خود ياد بدهند و منتظر اقدامات دولت نباشند، و در منازل شخصي، اعضاي بيسواد را تعليم كنند و بيسوادان از اين امر سرپيچي نكنند. من از ملت عزيز اميد دارم كه با همت والاي خود، بدون فوت وقت، ايران را به صورت مدرسه­اي درآورند، و در هر شب و روز و در اوقات بيكاري يكي دو ساعت را صرف اين عمل شريف نمايند.

                                                                          1358/10/7

همياري مردم در سوادآموزي

علم از مهد تا لحد است. از بچگي تا نزديك مردن. دنيا بايد با علم و با علم جهتدار اداره بشود. پيرمرد و پيرزن هم مي­توانند آموزش ببينند، مي­توانند تحصيل كنند، مأيوس از خودشان نباشند. جوانها ، پيرها، بچه ها، روستاييها، شهريها همه بايد كمك كنند و اين امر مهمي است كه در تمدن شما، اسلام شما، انسانيت شما و همه چيز شما تابع اوست و بسته به اوست. همه بايد كمك كنند، و همه با هم، ان شاءالله سال ديگر اگر من باشم ببينم كه سوادآموزي به طور چشمگيري پيش رفته است. و اگر نباشيم خود شما بببينيد. خداوند ان شاءالله به همه­ي شما توقفيق بدهد و به همه ي ملت ما توفيق بدهد كه همه علم را ياد بگيرند و هم جهت علم را و هم مسلسل را براي آرامش دنيا به دست بگيرند و هم تربيت نظامي را.

                                                                                1359/10/6

منبع: بسيج در انديشه امام خميني(رحمة الله)،ص 99

تكلم وكلام مسيح در گهواره

وقتي حضرت مسيح به دنيا آمد، اهل تفريط به مريم مي­گفتند: توخواهر برادري وارسته و فرزند پدري شايسته­اي.

مادرت نيز خوشنام و داراي سابقه طهارت بود، پس اين فرزند را چگونه به بار آوردي؟

حضرت مريم به اذن خداي سبحان ملهم شد تا به كودك اشاره كند و كودك پاسخ بدهد، زيرا پيش از اين خداوند به وسيله­ي فرشتگان به مريم بشارت داد كه ما به تو فرزندي خواهيم داد كه در گهواره سخن مي­گويد. از اين رو به كودك اشاره كرد تا او پاسخ دهد. كساني كه تهمت زده بودند گفتند: چگونه كودك در گهواره سخن مي­گويد؟

توضيح اينكه تكلمش در گهواره معجزه بود، و انسان ناپاك هرگز معجزه و آيت خدا را ندارد. پس آن حضرت با اصل تكلم ثابت كرد كه من طاهرم و از مادري پاك به دنيا آمده­ام و در محتواي كلام جلو هرگونه غلو را بست و براي اينكه كسي نگويد: عيسي فرزند خداست، گفت: من بنده­ي خدايم و به عبوديت كه ريشه هر كمالي است، افتخار كرد.

به يقين، رابطه­ي عبادي مريم(عليها السلام) با خداي سبحان سهم اساسي در پيدايش و پرورش عيساي مسيح داشته است. خداوند در اين باره مي­فرمايد: ما به مريم در حال عبادت بشارت داديم كه مادر خواهي شد، چنانكه به زكريا در محراب بشارت داديم كه فرزند صالحي به نام يحيي نصيب تو خواهد شد. بر اين اساس آنچه انسان را به خدا نزديك مي­كند تا بر اثر قرب، الهي تحت ولايت خدا قرار گرفته، علوم و معارف ومواهب الهي نصيب او شود، عبادت است.

منبع:سيره پيامبران در قرآن،آيت الله جوادي آملي، ص355

شستشوي مغزي جوانها در دانشگاه

راجع به دانشگاه چون انعكاس دنيايي­اش به نظرشان اين بود كه دانشگاه را نمي­شود بست، دانشگاه را باز گذاشتند لكن به دانشگاهي كه به درد يك ملتي بخورد و دردي را از ملت دوا كند. دانشگاه را به يك صورتي در آوردند كه اشخاصي كه از آن جا خارج بشوند به درد همانها بخورند، آن قدر تبليغات كردند از غرب، از جلو رفتن به غرب، آن قدر تبليغات كردند كه جوانهاي ما را از همان توي دانشگاه غربي بار آوردند. از همان دانشگاه روي تعليماتي كه اساتيد، بعض اساتيدي را كه آنها، از خود آنها بودند تبليغات كردند جوري كه جوانهايي شد كه به درد آنها مي­خورد نه به درد كشور ما.

مغزي­هاي اينها را شستند به جاي مغزها انساني و ايراني، غربي گذاشتند، به حيث كه اعتقاد بچه­ها وجوان ما اين شد و حالا هم شايد خيلشان اين باشد كه بايد همه چيز ما غربي باشد. به طوري تبليغات كردند كه الان همين طور است در عين حالي كه طبيب داريم يكي كه مريض مي­شود مي­گويند اروپا برود؛ اين براي اين است كه خودمان را از دست داديم، استقلال فكري ديگر حالا نداريم، همه­اش دنبال اينيم كه غرب چكاره است .

الان هم كه جمهوري اسلامي ما مي­خواهيم ان شاءالله مستقر بشود و مي­خواهيم حسابمان را از غرب جدا بكنيم.و استقلال همه جانبه پيدا بكنيم الان هم يك دسته غرب زده­هايي هستند كه اينها الان در فكر اين هستند كه اين جمهوري اسلاميش نباشد همان جمهوري باشد، يك جمهوري دموكراتيك باشد…..اينها از بس به آنها تزريق شده، تعليم شده اين مدارس، در اين مدارس هر جا رفتند صحبت حقوق بشر، جمعيت حقوق بشر در غرب بوده است.

اينها آنهايي­شان كه خيانتكار نيستند اشخاص بدي نيستند لكن باورشان آمده باشد، از بس به آنها گفتند باورشان آمده وحال آن كه غرب پيشرفتهايي كه دارد پيشرفتهاي مادي است؛ غرب دارد دنيا را به صورت يك جنگنده، به صورت يك وحشي بار مي­آورد. تربيت انسان را از انسانيت خودش خلع كرده به جاي او يك حيوان آدمكش گذاشته است.

منبع: صحيفه نور، ج 4، ص390

سيماي امام موسي كاظم (عليه السلام)

سيمايي درخشان، شانه­اي پهن، رنگي سبزه، مويي سياه و محاسني پر­پشت و انبوه داشت. شأني والا، دستي گشاده، زباني گويا، و اراده­اي استوار، در عباده كوشا، شب زنده­دار، راز و نيازش بسيار، سجده­اش طولاني، اشكش از خوف خدا جاري و استغفارش بيشمار. مكرر دعا مي­كرد و مي­گفت:«خدايا هنگام مرگم به من آسايش ده و موقع حساب عفوم كن. پروردگارا گناه بنده تو بزرگ است اما چه نيكوست گذشت و بخشش تو.»

با خانواده خود فوق­العاده مهربان بود و نسبت به خويشان خود محبت بسيار داشت . به فقرا سركشي مي­كرد و شبانه پول ، نان، خرما وآرد براي آنان مي­برد، در حالي كه آنها هرگز او را نديده بودند و نمي­دانستند اين محبت و لطف، از كجا واز سوي چه كسي سرچشمه مي­گيرد.

آري، اين است سيماي پيشواي هفتم ما، حضرت موسي بن جعفر(عليه السلام).

نام و نشان امام

نام آن حضرت موسي و كنيه مشهورش ابوالحسن و ابوابراهيم و لقب معروف وي كاظم است. پدر بزرگوارش امام ششم، حضرت صادق (عليه السلام)، و مادر گرامي وي حميده است.

امام موسي كاظم(عليه السلام) روز يكشنبه هفتم صفر 128 ه ق .در ابواء(محلي بين مكه و مدينه) متولد شد. نوزده يا بيست سال از عمر خود را با پدر خويش گذراند و پس از رحلت پدر بزرگوارش جانشين او شد. سي و پنج سال دوره امامت آن امام بود.

از خلفاي بني عباس، منصور ، مهدي، هادي و هارون الرشيد عباسي معاصر دوره امامت آن حضرت بوده­اند. حضرت موسي بن جعفر در پانزدهمين سال حكومت هارون الرشيد به وسيله سندي بن هاشك در زندان هارون مسموم شد و در بيست وپنجم رجب 183 ه. ق در سن پنجاه و چهار سالگي به شهادت رسيد.

پيكر مطهر حضرت موسي بن جعفر (عليه السلام) در غرب بغداد، در محلي به نام مقابر قريش، مدفون است. در جوار وي پيكر مطهر امام نهم، حضرت امام محمد تقي(عليه السلام) نيز مدفون شده است. كه اكنون قبه و بارگاه اين دو امام،  به نام كاظمين، زيارتگاه اهل ايمان و تجلي گاه معنويت و روحانيت است.

كلام امام:

بر سر دو راهي

انسان مؤمن با بينش خاص خود كه از ايمان سرچشمه گرفته است، راه صواب و خطا يا ره صواب­تر را به خوبي تشخيص مي­دهد وقاطعانه تكليف خود را مشخص مي­كند. اما بعيد نيست كه گاهي بر سر دو راهي قرار گيرد وتشخيص بهتر براي او مشكل باشد. اينجاست كه بايد علامتي در كار باشد، كه از روي آن علامت بتواند بهترين راه را انتخاب و به آن عمل كند اينك حضرت موسي بن جعفر (عليه السلام)در اين باره علامتي بيان مي­فرمايند:

إذا مَرَّ بِكَ أمْرانِ لا تَدري أيَّهُما خَيرٌ وَأصْوَبُ،فَانْظُرْ أيَّهما أقْرَبُ إلي هَواكَ فَخالِفْهُ ،فَإنَّ كَثيرَ الصَّوابِ في مُخالِفةِهَواكَ.(تحف العقول،ص398)

هر گاه دو كار براي تو پيش آيد كه نمي­داني كدام يك از آنها بهتر و درست­تر است، بنگر كدام يك از آنها به هوي وهوس تو نزديكتر است و مخالفت آن كن ، زيرا راستي و درستي بسيار در مخالفت هوي وهوس تو خواهد بود.

27 آذر روز وحدت حوزه ودانشگاه

«وحدت» واژه اي مقدس وقابل احترام در فرهنگ انساني و اسلامي است. دين اسلام همان طور كه نظام فكري

 وعملي اش را بر مبناي توحيد ويگانگي قرار داده است، وحدت را در تمامي ابعاد فكري وعملي انسان ملحوظ داشته است.

از اين رو، امام خميني(ره) نيز با توجه به مسائل سياسي- اجتماعي اقدام به ترغيب مردم براي وحدت حوزه ودانشگاه كرد.

آآنچه به طور خاص جلب نظر مي كند مسئله وحدت روحانيون ودانشگاهيان است تا وحدت حوزه حوزه ودانشگاه. حضرت امام (ره) به ريشه يابي ايجاد عداوت وخصومت بين روحاني ودانشگاهي توجهي ويژه داشت وآن را اتفاقي برنامه ريزي شده از زمان رضاخان مي دانست. پديده اي كه وابستگي فرهنگي وفكري را به همراه داشت وبا هدف دين زدايي وروحانيت ستيزي از سويي وغرب گرايي وهويت گريزي از سوي ديگر، براي عقب ماندگي و وابستگي بيشتر كشور تلاش مي كرد.

با توجه به فرمايشات امام مي توان مهم ترين انتظارهاي ايشان از روحانيون پي برد از جمله:

1. حضور در صحنه بدون فراموشي شأن روحاني بودن.

2. تهذيب نفس

3. اصلاح حال ملت وجلوگيري از بزهكاري ونابساماني هاي اخلاقي به خصوص در جوانان.

4. مقابله با فرهنگ شرق وغرب.

5.رعايت عدالت اسلامي در رفتار خود.

راهكارهاي عملي كردن وحدت حوزه ودانشگاه

با تأمل بر پيام ها وتوصيه هاي امام (ره) مي توان به راهكاري شفاف وكاآمد در ايجاد وحدت بين حوزه ودانشگاه دست يافت.از جمله:

• 1. وحدت وهمگرايي در هدف، وانگيزه وهمكاري وهماهنگي وتعامل در عمل ورسيدن به آن هدف.
• 2. شناخن راهبرد ها وسياست گذاري وبرنامه ريزي دقيق در رسيدن به وحدت
• 3. داشتن تواضع وادب در ارتباطات بين اين دو نهاد.
• 4. ايجاد فضاي دوستي ومحبت در مسير رسيدن به هماهنگي و ووحدت واقعي ورفع جو بدبيني.
• 5. مشاركت وهمكاري دوجانبه در فعهاليت ها وريشه يابي علوم دانشگاهي وتلفيق روش ها در اسلامي كردن دانشگاه ها.
• 6. منبع:فصلنامه فرهنگي اجتماعي هدي ، شماره 12، ص67

آيت الله سيد حسن مدرس در سال 1278 ه ق در «سرابه كچو» از توابع اردستان به دنيا آمد. او پس از رشد ونمو، به تحصيل علوم ديني در قمشه واصفهان ونجف اشرف پرداخت تا سرانجام در سال 1289 شمسي از طرف علماي نجف اشرف به عنوان مجتهد درجه اول (بر اساس متمم قانون اساسي ) براي نظارت به مصوبات مجلس وتطبيق آن با اسلام ، وارد دوره دوم مجلس شورا شد.

او از اين پس با اينكه در متن سياست بود، وشخصيتها و رجال با او در رفت وآمد بودند، هرگز ساده زيستي وخوي طلبگي خود را از دست نداد.

در اين باره«ملك الشعرائ» مي نويسد:روزي وكلاي مجلس براي شركت در دوره دوم مجلس، به طرف مجلس حركت مي­كردند وديده شد كه سيدي به ظاهر ضعيف، اثاثيه­ي مختصر خود را بر گاري تك اسبه­اي نهاده وخود هم بر آن مركب سوار است، و به سوي تهران براي شركت در مجلس حركت كرد. اين مرد عجيب سيد حسن مدرس بود.

يحيي دولت آبادب مي­نويسد:«مدرس روي گليمي مي­نشست و منقل آتشي با چند كتاب در كنارش بود. هر كس وارد مي­شد وداراي هر مقامي بود، مي­بايست روي همان گليم بنشيند.»

حسين مكي مي­نويسد:«براي عزت نفس مدرس، همين بس كه در زندان مثل ساير زندانيان نبود كه از بستر زندان استفاده كند؛ بلكه در تمام مدت حبس، هنگام خواب عمامه­ي خود را به زير سر مي­نهاد ودر زير عباي خود مي­خفت.»

او در عين اينكه پارسايي بزرگ بود، در صحنه سياست حضور چشمگيري داشت كه به عنوان ركن اصلي مجلس شورا به شمار مي­رفت.نوكران اجنبي همچون رضاخان، در صدد بودند او را از صحنه خارج كنند؛ ولي او مثل كوه ايستادگي مي­كرد واز صحنه خارج نمي­شد.

مدرس در زندان(خواف) براي دوستانش چنين پيام فرستاد: به زودي دوران حبس تمام شده وپس از آزادي، مبارزات خود را با انگليس و رضاخان از سر مي­گيرم واين بار چنان پيش مي روم كه يا كار رضاخان را يكسره كنم، يا جان خود را در اين راه از دست بدهم».

همين پيام به گوش رضاخان رسيد و دستور قتل آن قهرمان مبارز را صادر كرد.

منبع:سيماي بزرگان،لطيف راشدي، ص78

http://mofidnews.ir

 شرح حال علامه سيد محمد حسين طباطبايي  

24 آبان ماه روز بزرگداشت علامه سيد محمد حسين طباطبايي. 

سيد محمد حسين طباطبايي در آخرين روز ماه ذيحجه سال 1321 ه ق در شاد آباد تبريز متولد شد اجداد او از طرف پدر از اولاد حضرت امام حسن مجتبي(عليه السلام) و از اولاد حضرت امام حسين(عليه السلام)مي­باشند. ايشان در سن پنج سالگي مادر، و در سن نه سالگي پدر خود را از دست داد.

سيد محمد حسين به مدت شش سال پس از آموزش قرآن كه آن روزها قبل از هر چيز تدريس مي­شد، محمد حسين، بعد از تحصيل در مدرسه طالبيه تبريز همراه برادرش به نجف اشرف مشرف شد، و ده سال در آنجا به تحصيل علوم ديني و كمالات اخلاقي و معنوي مشغول گرديد.علامه، پس از مدتي كه در نجف مشغول تحصيل بود به علت تنگي معيشت و نرسيدن مقرري كه از ملك زراعيشان در تبريز به دست مي آمد، مجبور به بازگشت به ايران شد و ده سال در قريه شاد آباد تبريز به زراعت و كشاورزي مشغول گرديد. فرزندش سيد عبدالباقي طباطبايي مي­گويد:«خوب به ياد دارم كه، مرحوم پدرم دائما و در تمام طول سال مشغول فعاليت بود و كاركردن ايشان در فصل سرما در حين ريزش باران و برف­هاي موسمي در حالي كه، چتر به دست گرفته يا پوستين بدوش داشت، امري عادي تلقي مي­گرديد. او همچنين تير النداز بسيار ماهر و اسب سواري تيز­تك بود.

روز­هاي آخر عمرش كسي از ايشان پرسي:«در چه مقامي هستيد؟ گفت:مقام تكلم، سائل ادامه داد:با چه كسي؟،گفت:با حق».

(فصلنامه هدي،شماره 12،ص48)

 علامه طباطبايي فيلسوف وعارف بزرگ معاصر كه در 24 آبان 1360 به رحمت حق پيوست، و مرقدش در مسجد بالاسر بارگاه مقدس حضرت معصومه(عليها السلام) در قم قرار گرفته و مزار عاشقان به حق است.

يكي از شاگردان ايشان(استاد اميني) مي­گويد:در يكي از شبهاي آخر عمر علامه، در خدمت او بودم كه ياراي سخن گفتن نداشت. من پي فرصت مي­گشتم كه خداوند تواني به او بدهد و در آن لحظات نصيحتي بكند. او با چشمهاي نافذش به گوشه­ي اتاق نگاه مي­كرد . خود را يه او نزديك كردم و گفتم :«براي توجه به خدا و حضور قلب در نماز چه راهي را توصيه مي فرماييد؟»

به سوي من متوجه شد ولبهايش حركت كرد و با آهنگي بسيار ضعيف كه با سختي شنيده مي­شد، بيش از ده بار اين جمله را تكرار كرد:«توجه، مراوده،توجه،مراقبه..»

منظور از توجه و مراقبت كه معلوم است، يعني انسان كمال مراقبت و توجه را داشته باشد كه در نماز فكرش به اين طرف وآن طرف نرود، و اگر چند روز اين موضوع را تمرين كند، نتيجه خوبي خواهد گرفت.

اما منظور از «مراوده» اين كلمه در اصل به معني جست وجوي چراگاه است و سپس به كاري كه با مدارا و نهايت ملايمت، جست وجو مي­شود، اطلاق مي­گردد، و در كلام علامه منظور همان ارتباط ظريف و عاشقانه با نماز وجست وجوي معشوق (خدا) در نماز است.

گويند: يكي از علماي بزرگ پس از پايان تحصيلات خود، در حوزه­ي علميه نجف اشرف ، هنگامي كه مي­خواست به زادگاهش برگردد، به حضور استادش براي خداحافظي رفت.

هنگام خداحافظي و جدا شدن، به استاد عرض كرد:«پند وموعظه­اي به من بياموز».

استاد به او گفت :«بعد از تمام اين زحمتها، آخرين اندرزم كلام خدا است».

اين آيه را هرگز فراموش مكن:

اَلَمْ يَعْلم بِاَنّ اللهَ يَري:«آيا انسان نمي­دانست كه خدا همه چيز را مي­بيند.»

آري عالم، محضر خداست و ما همواره بايد در خاطر داشته باشيم كه هر كاري كه مي­كنيم، خدا مي­بيند تا آنجا كه حتي به خيانت مخفي چشمها، و به آنچه كه در سينه­ها مخفي است، آگاه مي­باشد.»

مرحوم استاد بزرگ علامه طباطبايي، صاحب تفسير الميزان نقل مي كرد: هنگامي كه در نجف اشرف مشغول به تحصيل بود، به خاطر خويشاوندي كه با(عارف وارسته وعالم بزرگ) جناب حاج ميرزا علي قاضي (رحمه الله) داشتيم، گاهي به محضر آن استاد شرفياب مي­شدم.

روزي در يك مدرسه ايستاده بودم، كه مرحوم آقاي قاضي از آنجا عبور مي­كرد. وقتي كه به من رسيد، دست روي شانه ي من گذارد و فرمود:«اي فرزند، دنيا مي­خواهي، نماز شب بخوان؛ آخرت مي­خواهي، نماز شب بخوان.

منبع :كتاب سيماي بزرگان ،لطيف راشدي،ص 28-27

سالمندان، نعمتي فراموش شده

9 آبان ماه به مناسبت روز تكريم بازنشستگان

سالمندي موهبتي است الهي و سالمند اگر چه خسته راه است، ولي تجربه­هايش از بزرگ ترين گنجينه­هاست. وي اگر چه نحيف و شكننده است، ولي كوله باري انسان ساز بر دوش دارد. سالمند در غروب زندگي اين جهان خويش طلوع كرامت، انسانيت وعزت و جاوداني را به تماشا نشسته است. او گوهري گرانبها در صف زندگي و صندوقچه اسرار تاريخ است، از نگاه نافذش بصيرت مي­درخشد، ديده ديدارش به آنچه خداوند خواسته است مي­نگرد و قلبش جز محبت و ياد خدا چيزي در خود ندارد. بر ماست كه ديدگان اشكبار و دل اميدوارش را پاس داريم و دعاي خيرش را كه مايه بركت است، بدرقه راهمان سازيم.

جلوه­اي از نور الهي

انسان در آغاز موجودي بس ناتوان است كه با شگفتي دوره­هاي رشد را پي در پي مي­پيمايد. در جواني به كمال توانايي جسمي و در ميان سالي به پختگي روحي مي­رسد، آنگاه سير نزول را پيش مي گيرد و به جايي بر مي­گردد كه بوده است. قرآن كريم در اين باره مي­فرمايد كه خداوند شما را آفريد و پس از آن نيرو بخشيد، سپس شما را در ناتواني و پيري قرار داد و هر چه بخواهد مي­آفريند و داناي تواناست.

در روايات، سالمندي جلوه­اي از نور الهي دانسته شده است. عزت مندي، سپيدمويي و سالمندي از آن روست كه سالمند رسالت انساني خويش را در اين روزگار پرآشوب به شايستگي انجام داده و اينك با انبوهي از تجربه­هاي گرانسنگ در كنار ديگران قرار دارد. ديدگان دانشمندان در مورد كهنسالي وسالمندي چنين مي­گويد:«بشريت، پيشرفت اخلاقي خود را مديون سالمندان است. در كهنسالي انسان بهتر و فرزانه مي­شود وتجربه­هاي خود را به نسل­هاي آينده انتقال مي­دهد. بدون كهنسالي انسان راكد مي­ماند.

اسكينر، روانشناس معروف نيز در اين باره مي­گويد:«سالخوردگي تا حدي شبيه سرزمين ديگر است، اگر پيش از سفر به اين سرزمين، خود را آماده اين سفر كرده باشيد در آنجا به شما خوش مي­گذرد.

قدرشناسي از سالمندان

بيا تا قدر يكديگر بدانيم                             كه تا نا گه زيكديگر نماميم

شايسته است فرزندان و افراد خانواده بنا بر سفارش قرآن كريم و پيشوايان ديني سالمند را در جايگاه واقعي­اش يعني، خانواده نگهداري كنند. قدرشناسي از سالمندان همان رفتار درست و محترمانه وشناخت نياز روحي آنان است. از ضروري­ترين نيازهاي سالمندان محبت و توجه است . هر قدر آنها از نظر مادي بي­نياز باشند، نياز به محبت و توجه به ايشان را نبايد ناديده گرفت.

قدرشناسي به صورت احترام با سخن گفتن از روي مهر، مشاوره با آنان در امور مختلف زندگي، برطرف ساختن مشكلات انسان و نيز در مواردي با مقدم داشتن آنان بر خود، بروز مي­كند.

منبع:فصلنامه فرهنگي، اجتماعي، شماره 12،ص65

كتاب وكتاب خواني

24 آبان هفته كتاب وكتاب خواني . 

والاترين جايگاه

كتاب، همچون خورشيد، فضاي زندگي را روشن مي­كند و به همگان نور، شور وگرما مي بخشد. كتاب، مثل باران بر سرزمين دل­ها مي­بارد وانديشه­ها و كردارها را رونق، زيبايي و طراوت مي­دهد و مانند پر پرواز انسان را براي اوج مي­سازد. در پرتو كتاب است كه شكوفايي، سرسبزي و بالندگي ديني به اوج مي­رسد. كتاب والاترين جايگاه را در گستره­هاي فردي و اجتماعي داراست كه بر انديشه­ها و دل­ها مي­درخشد و پيوسته بر زندگاني نورافشاني خواهد كرد.

فرهنگ اسلامي وكتاب

اسلام، دين انديشه و معرفت، ودين دانش، كتاب و معنويت است و مي­توان گفت آيين آسماني ما، پرچمدار كتاب و كتاب خواني در زمين است و اين حقيقت، با اندك كاوشي در لابه لاي ورق زرين تاريخ اسلام به خوبي نمايان خواهد شد. تأثير كتاب در صدور انديشه و فكر، انكار ناپذير است. در واقع، تنها راه انتقال علوم گذشتگان به اين عصر، كتاب بوده كه در روايات نيز بر آن تأكيد شده است. با اين توصيف، ما وارثان فرهنگ پويه و تمدن والاي اسلامي براي تحقق آن فرهنگ، بايد به كتاب و كتاب خواني اهميت داده و كتاب را به عنوان يك كالاي تأثير گذار فرهنگي ومعنوي، ارج نهيم.

خانواده وكتاب

خانواده نخستين دنيايي است كه كودك با آن آشنا مي­شود، گفتار و مهم­تر از آن رفتار اعضاي خانواده در شكل­گيري شخصيت كودك تأثير مهمي دارد. از اين رو، همه اعضاي نهاد خانواده مي­توانند با گفتار ورفتار خود، بر ديگر اعضا تأثير مثبت يا منفي بگذارند. اگر كودك در خانواده­اي پرورش يابد كه اهل مطالعه­اند و كتاب­هاي سودمندي در اختيارش قرار مي­دهند، به يقين او هم با كتاب و مطالعه انس پيدا مي­كند.

زيربناي فرهنگ كتابخواني

براي ايجاد علاقه به كتاب و كتابخواني، عوامل مختلفي نقش دارند كه خانواده و مدرسه، از مهمترين آنها به شمار مي­روند. فرزنداني كه در خانواده­هاي اهل علم تربيت مي­شوند، ميزان مطالعه وگرايش به كتاب و كتاب­خواني در آنان، در مقايسه با خانواده­هايي كه علاقه به كتاب و كتابخواني ندارند، بسيار بيشتر است. واقعيت عيني و تجربه نيز نشان داده است كه بيشتر انديشمندان، در خانواده­هايي پرورش يافته­اند كه پدر ومادر آنان، اهل مطالعه و تحقيق بوده­اند . مدرسه­ها نيز مي­توانند با بسترسازي منطقي و برنامه­ريزي علمي، علاقه به كتاب مطالعه و كتاب­خواني را در ميان دانش­آموزان تقويت كرده وگسترده دهد.

پيشوايان ديني واهتمام به كتاب

دانش اندوزي وكتاب خواني در اسلام جايگاه و شأني والا دارد. روايت­هاي گوناگوني از پيامبر خدا و ائمه معصومين(عليه السلام) موجود است كه پيروان دين مبين اسلام را به دانش اندوزي وكتاب­خواني توصيه و سفارش فرموده­اند. پيشواي ديني ما هم مسلمانان را به حفظ و نگهداري كتاب­ها توصيه فرموده و از اين رهگذر، اهميت فرهنگ مكتوب را به مردم يادآور شده­اند. از جمله در حديثي مي­خوانيم كه امام حسن مجتبي(عليه السلام) فرزندان و برادر زادگان خود را جمع كرد و درباره حفظ دانش و نوشتن آن، چنين سفارش فرمود:«شما كوچك­ترين قوم هستيد وبه زودي بزرگان قوم خواهيد شد، پس دانش بياموزيد. هر كس از شما نتواند علم را حفظ كند و به خاطر بسپارد، آن را بنويسد  و در خانه­اش قرار دهد».  

منبع:فصلنامه فرهنگي و­اجتماعي،هدي،شماره 12،ص50  

قيام امام خميني عليه احياي كاپيتولاسيون

4 آبان سالروز اعتراض وافشاگري حضرت امام خميني(ره) عليه پذيرش كاپيتولاسيون

احياي رژيم كاپيتولاسيون (مصونيت سياسي وكنسولي اتباع آمريكايي در ايران)در دستور كار قرار گرفت. تصويب لايحه كاپيتولاسيون به وسيله مجلسين فرمايشي سنا و شورا تير خلاصي بر استقلال نيم بند ايران بود. سركوبي شديد مبارزين و حبس وتبعيد آنان و حكومت پليسي شاه نفس را در سينه­ها حبس كرده و كسي ياراي مخالفت نداشت. در اين ماجرا نيز امام خميني بر انجام رسالت تاريخي خويش مصمم شد و به قيامي دوباره برخاست. روز چهارم آبان كه روز تولد شاه بود و با هزينه­هاي گزافي همه ساله جشنهاي فرمايشي برگزار مي­شد، به عنوان روز افشاگري از سوي امام خميني انتخاب و خبر آن به وسيله نامه و ارسال پيكهايي از سوي آن حضرت به علماي شهرهاي مختلف، منتشر گرديد.شاه براي تهديد امام خميني و باز­داشتن ايشان از تصميم به ايراد سخنراني در اين روز، نماينده اي به قم اعزام نمود. حضرت امام نماينده شاه را نپذيرفت. پيغام شاه به آيت الله حاج آقا مصطفي(فرزند ارشد امام)ابلاغ گرديد.

امام خميني بي­اعتنا به تهديدها، در روز موعود يكي از ماندگارترين سخنرانيهاي خويش را در جمع كثيري از روحانيون و مردم قم و ديگر شهرها ايراد كرد. اين نطق تاريخي در حقيقت محاكمه­ي دخالتهاي غير قانوني هيئت حاكمه آمريكا در كشور اسلامي ايران و افشاي خيانتهاي شاه بود. سخنراني امام با صلابتي وصف ناپذير با اين جملات شاه بود. سخنراني امام با صلابتي وصف ناپذير با اين جملات آغاز مي­شد:«..عزت ما پايكوب شد. عظمت ايران از بين رفت. عظمت ارتش ايران را پايكوب كردند. قانوني در مجلس بردند، در آن قانون ما را ملحق كردند به پيمان وين…كه تمام مستشاران نظامي آمريكا با خانوادههاشان، با كارمندهاي فني­شان، با كارمندان اداريشان، با خدمه­شان….از هر جنايتي كه در ايران بكنند مصون هستند ..آقا من اعلام خطر مي­كنم، اي ارتش ايران من اعلام خطر مي­كنم، اي سياسيون ايران من اعلام خطر مي­كنم..والله گناهكار است كسي كه داد اسلام برسيد. اي علماي نجف به داد اسلام برسيد، اي علماي قم به داد اسلام برسيد.»

در همين سخنراني بود كه امام خميني جمله معروف خود را به اين شرح بيان داشت:«..آمريكا از انگليس بدتر، انگليس از آمريكا بدتر، شوروي از هر دو بدتر، همه از همه بدتر، همه از همه پليدتر، اما امروز سر وكارما با اين خبيثهاست، با آمريكاست. رئيس جمهور آمريكا بداند اين معنا را كه منفورترين افراد دنياست پيش ملت ما…تمام گرفتاري ما از اين آمريكاست، تمام گرفتاري ما از اين اسرائيل است. اسرائيل هم از آمريكاست.»

امام خميني در همين روز(4آبان 1343)بيانيه­اي انقلابي صادر كرد ودر آن نوشت:«دنيا بداند كه هر گرفتاري­اي كه ملت ايران و ملل مسلمين دارند از اجانب است، از آمريكاست. ملل اسلام از اجانب عموما و از آمريكا خصوصا متنفر است…آمريكاست كه از اسرائيل و هواداران آن پشتيباني مي كند. آمريكاست كه به اسرائيل قدرت مي دهد كه اعراب مسلم را آواره كند».

منبع:حديث بيداري،حميد انصاري،ص63،64  

تسخير لانه جاسوسي آمريكا

13 آبان سالروز تسخير لانه جاسوسي آمريكا به دست دانشجويان خط امام (سال 1358ه ش )

با پيروزي انقلاب اسلامي، باران توطئه ها باريدن گرفت. شيطان بزرگ با دخالت­هاي آشكار و پنهان سعي در ايجاد جريان­هاي انحرافي در نهضت داشت، تا آنكه بذر رهنمودهاي باغبان پير و هوشيار نهضت در ضمير پاك فرزندان دلير امت جوانه زد و در قلب خزان در 13 آبان سال 1385، به شكوفه نشست. گروهي از پاك­ترين وآگاه­ترين فرزندان امام با رهنمود ولايت امر، اسماعيل وار با عزم شهادت ابراهيم گونه تبر را نه بر شانه، كه بر فرق«بت اعظم» كوبيدند.

دانشجويان پيرو خط امام شيشه عمر ديو كاخ سفيد«غول آمريكا»را بر سنگ اراده الهي كوبيده و لانه جاسوسي آمريكا را فتح كرده و حماسه­اي عظيم آفريدند كه امام (قدس سره) آن را به حق «انقلاب دوم»و انقلابي بزرگ­تر از انقلاب اول ناميد و فرياد برآورد:«شما مي­بينيد كه الان مركز فساد آمريكا را جوان­ها رفته­اند، گرفته­اند وآمريكايي­ها هم كه در آن جا بودند، گرفتند و آن لانه فساد را به دست آوردند و آمريكا هيچ غلطي نمي­تواند بكند وجوان­ها مطمئن باشند كه آمريكا هيچ غلطي نمي­تواند ، بكند».

دستاوردهاي داخلي و خارجي  تسخير لانه جاسوسي آمريكا

*دستاوردهاي داخلي

الف-رشد، كمال واستحكام انقلاب.

ب-تثبيت خط امام به عنوان خط سازش ناپذير با غرب و ضربه مهلك به ضد انقلاب .

ج-سقوط دولت موقت .

د-اسناد لانه جاسوسي وافشاي آن.

ح-بر هم خوردن شبكه­هاي اطلاعاتي وجاسوسي آمريكا.

*دستاوردهاي خارجي

تسخير لانه جاسوسي اثر مهمي بر روش­ها و سياست­هاي آمريكا ونيز افكار عمومي جهان داشت كه فقط به ذكر بعضي از موارد آن مي­پردازيم:

الف-افشا شدن ماهيت اطلاعاتي و جاسوسي سفارت خانه­هاي آمريكا .

ب-كم شدن تماس و ارتباط افراد«منبع»با آمريكايي ها و بالعكس، در كشورهاي تحت سلطه، از ترس تكرار وقايعي چون تسخير لانه.

ج-كم­شدن حجم اسناد نگهداري شده، در سفارت خانه­هاي آمريكا در جهان و تحميل هزينه اي كلان براي حفاظت بيشتر.

د-مرعوب شدن كارمندان جاسوس سفارت خانه هاي آمريكا در جهان واحساس اينكه دولت آمريكا قادر به حفظ آنها نيست.

به واسطه تسخير لانه جاسوسي، خط دفاعي آمريكا كه هميشه به وسيله آن رعب و وحشت ايجاد مي­كرد. فرو ريخت وشكست­هاي پياپي آمريكا در بعد حركات نظامي وديپلماسي براي نجات گروگان­ها، اسطوره غير قابل نفوذ بودن آمريكا در هم ريخت و نشان داد كه آمريكا را مي­توان با حركت گسترده واتكا به مردم شكست داد. اين كلام گهربار امام (قدس)كه« آمريكا هيچ غلطي نمي­تواند بكند» عينيت يافت، چشم اميد تمامي رنج ديدگان تاريخ به انقلاب شكوهمند اسلامي دوخته شد و ايران مأمن و كعبه آمال تمامي آزادگان و مبارزان جهان گرديد.

منبع: فصلنامه فرهنگي واجتماعي هدي ،شماره 12،ص72-71

پند و اندرزي از امام سجاد(عليه السلام)

12 محرم الحرام شهادت امام سجاد (عليه السلام)

در كتاب كشف الغمه از باقر آل محمد(صلي الله عليه وآله) روايت شده است كه فرمود:«پدرم مرا بدين كلمات توصيه مي­كرد.پسر جان، با پنج دسته از مردم رفاقت نكن و با ايشان سخن مگوي، به پدرم گفتم اين پنج دسته كه فرمودي چه كساني اند؟ فرمود:

1.هرگز با افراد فاسق رفاقت منماي؛ زيرا كه وي تو را به يك خوراك يا يك لقمه غذا يا كمتر از اينها خواهد فروخت.گفتم پدر جان، معني كمتر از اينها چيست؟

فرمود: تو را به طمع لقمه مي­فروشد، ولي به آن نخواهد رسيد.

2. با شخص بخيل دوستي و رفاقت منماي ؛ زيرا در آن موقعي كه تو نهايت احتياج را به وي پيدا كني، تو را از مال خود محروم مي­نمايد.

3.با شخص دروغگو رفاقت نكن؛ زيرا كه وي نظير سراب است كه چيز دور را به تو نزديك و چيز نزديك را به تو دور خواهد كرد.

4.با شخص احمق معاشرت مكن؛ زيرا وقتي وي بخواهد به تو نفعي برساند، به علت حماقت و ناداني كه دارد تو را دچار ضرر خواهد كرد.

5.با كسي كه قطع رحم مي­كند دوستي و رفاقت منماي؛ زيرا كه من ايشان را در سه موضع از كتاب خدا(قرآن) ملعون يافتم».

محمد بن يعقوب كليني در اصول كافي، باب قطع رحم از ابو حمزه ثمالي روايت مي­كند:«يك وقت حضرت علي (عليه السلام) در خطبه خود فرمود: پناه به خدا مي­برم از آن گناهي كه درباره فناء (انسان) تعجيل مي­كند. عبدالله بن كوا كه از رؤساي خوارج بود برخاست وگفت:يا امير المؤمنين، مگر گناهاني هست كه راجع به فناي انسان عجله كند. فرمود:آري، يكي از آنها قطع رحم است. چه بسا مي شود كه اهل بيتي (يا فاميلي) كه فاجر و بد عمل هستند با يكديگر آمد و رفت مي­كنند(صله رحم مي نمايند) و خدا(براي صله رحم) رزق و روزي به ايشان مي­دهد وچه بسا مي­شود كه اهل بيتي(يا فاميلي) قطع رحم مي­كند، خود را دچار تفرقه مي­نمايند وخدا (براي قطع رحم كردن) ايشان را از رزق و روزي محروم مي­نمايند».

منبع: فصلنامه فرهنگي واجتماعي هدي،شماره 11، ص61

روز مباهله

روز بيست وچهارم ماه ذي الحجه:بنا بر اشهر روزي است كه مباهله كرد رسول خدا(صلي الله عليه وآله)با نصاراي بخران، وپيش از آنكه خواست مباهله كند عبا بر دوش مبارك گرفت وحضرت امير المؤمنين وفاطمه وحسن وحسين(عليهم السلام) را داخل در زير عبا نمود.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      فرمود:پروردگارا هر پيغمبري را اهل بيتي بوده است كه مخصوص ترين خلق بوده اند به او، خداوندا اينها اهل بيت منند پس از ايشان برطرف كن شك وگناه را وپاك كن ايشان را پاك كردني، پس جبرئيل نازل شد وآيه ي تطهير در شأن ايشان آورد، پس حضرت رسول (صلي الله عليه وآله) آن چهار بزرگوار را بيرون برد از براي مباهله، چون نگاه نصاري برايشان افتاد وحقيقت آنحضرت وآثار نزول عذاب مشاهده كردند جرأت مباهله ننمودند واستدعاي مصالحه وقبول جزيه نمودند،ودر اين روز نيز حضرت امير المؤمنين (عليه السلام)در حال ركوع انگشتري خود را به سائل داد وآيه ي اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللهُ در شأنش نازل شد، وبالجمله اين روز روز شريفي است ودر آن چند عمل وارد است:

اول:غسل

دوم:روزه

سوم:خواندن دعاي مباهله كه شبيه دعاي سحر ماه رمضان است و..

    واقعه ي غدير

پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله)در بازگشت خود از مكه (حجه الوداع)به مدينه، در 18 ذي الحجه سال دهم هجرت به مكاني نزديك منطقه كوهستاني «جحفه» كه آن را غدير خم مي ناميدند، رسيد. در آن مكان طي خطبه­اي، جانشيني حضرت علي را اعلام فرمود و اين روز ، به روز «اعلان خلافت» آن حضرت معروف شد كه آيه 67 سوره مائده در همين روز بر پيامبر نازل گشت:

«يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك وان لم تفعل فما بلغت رسالته والله يعتصمك من الناس ان الله لا يهدي القوم الكافرين؛ اي پيامبر، آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است به مردم برسان، كه اگر نرساني تبليغ رسالت و اداي وظيفه نكرده­اي وخدا تو را از شر و آزار مردم محفوظ خواهد داشت.»

بدين سان، پيامبر(صلي الله عليه وآله)براي ايراد خطابه­اي براي زائران خانه خدا كه او را از مكه همراهي مي­كردند وهمه عازم مقصد خاص خود بودند، در اين مكان توقف نمود. به دستور وي منبري از شاخه­هاي درختان درست كردند. پس از اداي نماز ظهر، ايشان بر فراز منبر رفت و با بالا بردن دست حضرت علي (عليه السلام) خطبه را با اين پرسش از پيروانش آغاز فرمود:«اي مردم كيست كه بر مؤمنين از خود آنها سزاوارتر است؟» جمعيت حاضر با صداي بلند گريستند و پاسخ دادند:رسول خدا(صلي الله عليه وآله» سزاوارتر است. سپس فرمود:«بنابراين هركس من مولا و صاحب اختيار اويم، علي مولا و صاحب اختيار او خواهد بود. بار خدايا، دوستدارانش را دوست و دشمنانش را دشمن بدار.»

با پايان يافتن سخنان پيامبر (صلي الله عليه وآله)، بي درنگ آيه 3 سوره مائده بر پيامبر نازل گشت:

«اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتي ورضيت لكم الاسلام دينا؛ امروز دين شما را براي شما پسنديدم.»

پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله) پس از سخنراني از حاضران خواست تا با حضرت علي (عليه السلام) بيعت كنند. همه مردم، از جمله ابوبكر و عمر نزد حضرت علي(عليه السلام) حضور يافتند و با جمله :«مبارك باد،مبارك باد بر تو اي پسر ابوطالب كه سرور من و سرور هر مرد وزن مؤمن گشتي » به وي تهنيت گفتند.

يكي از اعراب كه واقعه غدير را شنيده بود، نزد پيامبر آمد وعرضه كرد:اي پيامبر، شما به ما دستور دادي تا به يگانگي خداوند و رسالت تو شهادت وگواهي دهيم، كه چنين كرديم.به ما دستور دادي تا در ماه رمضان به روزه داري بپردازيم وچنين كرديم.سپس به ما فرمان دادي تا به زيارت خانه خدا در مكه برويم، اين بار نيز از تو اطاعت كرديم، ولي به همه اينها قانع نشدي ودست پسر عمويت را بالا بردي وگفتي هر كس من مولا وصاحب اختيار اويم علي نيز صاحب اختيار اوست. آيا ما را به اطاعت از علي مجبور مي كني؟ آيا خداوند اين كار را به ما تحميل كرده است يا تو؟ پيامبر (صلي الله عليه وآله) فرمود: «اين دستور خداوند يكتاي مقتدر است.»

آن مرد پس از شنيدن پاسخ پيبامبر (صلي الله عليه وآله) به سمت شتر خود به راه افتاد وبا خود مي­گفت : خداوندا اگر محمد راست مي­گويد ، سنگي از آسمان فرو بفرست تا به ما اصابت كند و ما را به هلاك رساند. او هنوز به شتر خود نرسيده بود كه خداوند سنگي از آسمان بر او فرو فرستاد و بر سر او اصابت كرد و در دم به هلاكت رسيد. پس از اين حادثه بود كه آيه 1تا 3 سوره معارج نازل گشت:

«سأل سائل بعذاب واقع* للكافرين ليس له دافع * من الله ذي النعارج ؛ سائلي از كفار درخواست عذابي كرد كه به يقين واقع مي­شد و كافران دافعي براي آن نداشتند.عذابي از ناحيه خدا كه در درگاهش براي فرشتگان درجاتي دارد.»

خطبه غدير،گواه قاطعي بر اين واقعيت است كه آيين مقدس اسلام، ولايت را شرط لازم پذيرش هر نوع پرستش مي­داند. اين خطبه در آن زمان به جمعيت حاضر در غدير­خم بينشي ژرف بخشيد و مشكلات پس از وفات پيامبر (صلي الله عليه وآله) و راه حل آنها را به مردم گوشزد نمود. اين خطبه به شخصيت حضرت علي (عليه السلام) كه چونان مشعل پرفروغ راهنمايي، مسلمانان را در رويارويي با خطرات همراهي مي­كرد، اشاره مي­كند. نقل و شرح چنين حوادثي كه در آينده رخ مي­دهد، در نوع خود نيز به معجزه­اي شگرف مي­ماند.

كساني كه به قرآن كريم وكتب الهي پيش از آن وآخرت، اعتقاد و ايماني تزلزل ناپذير دارند، نماز به پا مي­دارند.و انفاق مي­كنند، به خوبي آگاهند تنها شخصيتي كه مي­توانست راه پيامبر را پس از وفاتش ادامه دهد، حضرت علي بن ابي طالب(عليه السلام) بود.

 به همين دليل، پيامبر (صلي الله عليه وآله) در موارد بسياري به خداوند متعال سوگند ياد مي كند كه جانشيني علي (عليه السلام) گزينشي الهي است و به فرمان او اين كار انجام پذيرفته است و من تنها انتقال دهنده آن هستم. اگر علي (عليه السلام) رهبري مردم را پس از پيامبر به عهده نمي­گرفت، آيين الهي به گونه­اي بي­اعتبار مي­شد كه گويي نه پيامبري فرستاده شده و نه قرآني از سوي خداوند نازل گشته است. عملكرد خلفاي بني عباس و بني اميه در تاريخ اسلام نمونه­اي روشن و صريح از اين واقعيت است كه اگر خطبه غدير، وجدان انسانها را تكان نمي داد واز معنويت فطري بر خوردار نبود، بي گمان فرصت طلبان آن زمان با ايمان ضعيف خود، قرآن و دين خداوند را براي رسيدن به اهدافشان به بازي مي گرفتند.

انسان به رجوع به جزئيات تاريخ، بي­درنگ در­خواهد يافت كه علي (عليه السلام) و فرزندانش، به ويژه امام حسين(عليه السلام) فرزند دليرش، جان ومال خود را براي حراست از آيين اسلام در مقابل تحريف گران فدا كردند و بر اهميت وعظمت قرآن و اسلام تأكيد نمودند.آنان به جهانيان و بشريت ثابت كردند كه به حق وارثان اسلام­اند.

اگر پيامبر اسلام(صلي الله عليه وآله)، حضرت علي (عليه السلام) را به جانشيني خود در غدير خم تعيين نكرده بود، چه كسي مي­توانست عهده دار حل مشكلات دائمي جامعه اسلامي پس از رحلت پيامبر (صلي الله عليه وآله) گردد؟ آيا سخن ابوبكر پسر ابوقحافه كه با ابزار ناتواني از حل مشكلات جامعه، مأيوسانه گفته بود:«رهايم كنيد، رهايم كنيد، تا زماني كه ابوالحسن (عليه السلام) در جمع شماست، من بهترين فرد شما نيستم» خود دليل برتري حضرت علي بن ابي طالب نسبت بر ديگر ياران پيامبر (صلي الله عليه وآله) نيست؟ عمربن خطاب با اظهار عجز از حل مسائل حداقل 26 بار در گفته ها ونوشته­هايش ياد­آور شده است كه:«اگر علي حضور نداشت، عمر به هلاكت رسيده بود.»

بر اساس روايات اهل تسنن، شيوه افراطي زندگي عثمان بن عفان و بي توجهي­اش نسبت به احكام اسلامي، توزيع نابرابر بيت المال، توجهات غير ضروري او به اقوام و دوستان وآشنايان، باعث دشمن­تراشي­هاي زيادي بر ضد او شد و سرانجام او را مجبور به درخواست كمك از علي (عليه السلام) كرد. اما دير شده بود؛ زيرا او به خاطر بي­عدالتي­اش كشته شد.

جابر بن عبدالله انصاري يكي از ياران باوفاي پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله) روايت مي­كند كه :«من در نزديكي كعبه خدمت رسول خدا(صلي الله عليه وآله) بودم كه علي (عليه السلام) به جمع ما پيوست. پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله) دست او را گرفت و بر ديوار كعبه نهاد و فرمود:سوگند به خدايي كه جانم در دست اوست.علي و پيروانش رستگاران روز قيامت­اند

..، سپس در توصيف علي (عليه السلام)فرمود: او نخستين كسي بود كه با من بيعت كرد، وي با اراده­ترين ، مطيع­ترين و فداكارترين آفريده خداوند، نيكوكارترين، عادل­ترين و با متانت ترين فرد ميان شما است. دوستي علي معيار ايمان است. او آموزگار تعاليم قرآني و تنها درمان بيماري­هاي نهانم وآشكار بشر و مظهر برجسته­ترين آفريده بي­عيب و نقص خداي قادر متعال است كه در چهره انسان تجسم يافته داست.»

منبع:فصلنامه فرهنگي و اجتماعي هدي،شماره هشتم، ص48-47

فضايل وزندگي امام محمد باقر(عليه السلام)

شكافنده ي علوم

ابوجعفر، محمد بن زين العابدين(عليه السلام)، ملقب به باقر، ابن خلكان در تاريخش درباره ي آن حضرت مي­گويد:

«و باقر، عالم وآقاي بس بزرگي بود. به او باقر مي­گفتند؛ زيرا علم را مي­شكافت وحقيقتش را آشكار ساخته ، آن را توسعه مي­داد.»تبقر به معناي توسع است و قرظي شاعر در مدح آن امام همام(عليه السلام) سروده است:

«يا باقرالعلم لاهل التقي                               وخير من لبي علي الاجبل»

سخاوت امام محمد باقر(عليه السلام)

مفيد مي­گويد:«علاوه بر آن چه از فضل و علم وسيادت وآقايي و رياست و امامتش گفتيم، او از نظر جود و بخشش در خاص و عام شهرت داشت و همگي بر كرم و سخاوتش آگاه بودند واو به فضل و احسان علي رغم كثريت عيال و متوسط بودن وضعيت مالي­اش معروف بود.»

تعليم وضو

از قيس بن ربيع روايت شده است:ابواسحاق سبيعي را درباره ي مسح از روي كفش پرسيدم، كه آيا جايز است يا نه؟

او پاسخ داد: من ديده بودم كه مردم از روي كفش مسح مي­كنند؛ تا آن كه مردي از بني هاشم را ديدم كه تا آنت زمان كسي چون او را نديده بودم و او محمدبن علي بن الحسين(عليهم السلام) بود، مسأله را از او پرسيدم، ايشان مرا از اين كار نهي فرمود وگفت:«امير مؤمنان (عليه السلام)، چنين مسح نمي­كرد.»

و فرمود:«مسح بر كفش جايز نيست».

وقتي اين را از ابواسحاق شنيدم، ديگر هيچ گاه از روي كفش، پاي را مسح نكردم.

منبع:كتاب فضايل و سيره چهاره معصوم ،علامه حسن زاده آملي، ص336-339                                                                                                                                                                                                                           

وضعيت زندگاني امام

فشارهاي اعمال شده از سوي امويان در اين دوره از تاريخ شيعه نيز تداوم يافت و روزگار بسيار سختي را براي شيعيان وامام رقم زد. تمامي حركت­هايي كه با حاكميت ضديتي داشت به شدت سركوب مي­شد وچون شيعه جلودار نهضت­هاي عدالت­خواه است، لبه تيز اين سركوب­ها متوجه آن شد. سياست سركوب امويان، شيعه را در تنگناي سه ضلعي «خفقان، جعل حديث واتهام­هاي ناروا» قرار داد وحيات فكري شيعه را با خطر جدي رو به رو كرد.

در اين رهگذر، بيشترين فشارها واتهامات متوجه امام باقر(عليه السلام) سرپرست و پيشواي شيعه بود، به اندازه اي كه اثر اين اتهام­هاي ناروا» قرار داد و حيات فكري شيعه را با خطر جدي روبه رو كرد.

وصيت مهم امام

امام باقر (عليه السلام) پيش از شهادت به فرزندش امام صادق(عليه السلام) فرمود كه از اموال به جاي مانده خود مقداري را. مبلغ آن را هشتصد درهم نقل كرده اند.براي برپايي مجلس سوگواري خود، در مني به مدت ده سال اختصاص دهد و فرمود:

«اي جعفر، ازمال من براي گريه­كنندگان به مدت ده سال در مني مالي را وقف كن تا در موسم حج بر من ندبه كنند و رسم ماتم را هر ساله تجديد نمايند و بر مظلوميت من زاري كنند».

چون قتل امام باقر(عليه السلام) بسيار مرموز بود، امام تلاش كرد تا با به كارگيري اين شيوه، مسلمانان را از ماهيت واقعي و چهره حقيقي امويان آگاه كند تا از خود بپرسند كه دليل برپايي هرساله اين مجالس آن هم در تجمع سالانه مسلمانان چيست. از اين رو، اين وصيت جنبه اعتراض به هشام و افشاگري سالانه او و ديگر خلفاي اموي داشته و تنها حركتي نمادين به شمار نمي­رفته است.

خاك سپاري امام

هنگامي كه امام باقر(عليه السلام) به شهادت رسيد، امام صادق(عليه السلام) آن گونه كه پدر بزرگوارش وصيت كرده بود، او را تجهيز كرد و با احترام تمام به همراه تشييع­كنندگان، بدن مطهر امام را به قبرستان بقيع برد و او را در كنار پدر خويش امام سجاد(عليه السلام) و عموي پدر خويش امام مجتبي(عليه السلام) به خاك سپرد.

غبار اندوه و غم مدينه را فرا گرفت و مسلمانان دسته دسته براي تسليت گفتن نزد امام صادق(عليه السلام) آمدند.

 منبع:ماهنامه اجتماعي سياسي، فرهنگي، شميم ياس،ص16

نهم ذي الحجه روز عرفه

عرفات نام جايگاهي است كه حاجيان در روز عرفه (نهم ذي الحجه)در آنجا توقف مي­­كنند و به دعا و نيايش مي­پردازند و پس از برگزاري نماز ظهر و عصر به مكه مكرمه باز مي­گردند. وجه تسميه آن را چنين گفته­اند كه جبرئيل (عليه السلام) هنگامي كه مناسك حج را به حضرت ابراهيم مي­آموخت، چون به عرفه رسيد به او گفت«عرفت»واو پاسخ داد، آري. از اين رو، به اين نام خوانده شد. و نيز گفته­اند سبب آن اين است كه مردم از اين جايگاه به گناه خود اعتراف مي­كنند و بعضي آن را جهت تحمل درد و رنجي مي­دانند كه براي رسيدن به آن بايد متحمل شد؛ چرا كه يكي از معاني «عرف» صبر و شكيبايي و تحمل است.

عرفات سرزمين بسيار مقدسي است كه خداوند كريم، آنجا را براي ضيافت و پذيرايي از ميهمانان خود مقرر فرموده و سفره خاص انعام و اكرامش را در دامن«كوه رحمت» گسترانيده و از كافه ميهمانانش، دعوت به عمل آورده كه در ساعت معين همه با هم بر گرد خوان نعمت بي دريغش بنشينند و از بحر مواج كرم و رحمت بي­كرانش به قدر ظرفيت و استعداد خويش برخوردار­گردند.

عرفه، سرزمين عشق است و شور؛ نور است و سرور؛ توبه است و تقوا؛ ارتباط است و اتصال؛ درد است و درمان؛ خداي است خدا و رحمت او، كه در انتظار رهپويان راه رسول الله است.

در عرفات است كه آدمي به خود و خدايش معرفت پيدا مي­كند و درهاي سعادت و نيك بختي را به روي خود مي­گشايد.

در روز عرفه است كه انسان ضمن نيايش با خداي خويش، از او بخشايش و آمرزش مي­گيرد.

صحراي عرفات جلوه­گاه خداشناسي و خودسازي امام حسين(عليه السلام)

 حضرت سيدالشهدا، امام حسين(عليه السلام)، بعدازظهر روز عرفه همراه با فرزندان وگروهي از اصحاب از خيمه­هاي خود در صحراي عرفات بيرون آمدند، و روي به دامن«كوه رحمت»نهادند ودر سمت چپ كوه، روي به كعبه، همايشي تشكيل دادند، كه موضوع آن به مناسبت روز عرفه(روز شناخت)،شناخت و سازندگي بود. اين همايش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت، بلكه شناخت توأم با عمل وسازندگي وتزكيه وخودسازي بود و فهرست مهمترين مطالب آن عبارت بودند از:

1- شناخت خدا وصفات الهي.

2-شناخت خود يا خودشناسي.

3- شناخت جهان.

4-شناخت آخرت.

5-شناخت پيامبران.

6-خودسازي با صفات الهي.

7-پرورش نفس با كمالات الهي.

8-توبه و بازگشت به خداي مهربان.

9-دور كردن صفات نكوهيده از خود با تسبيح پروردگار.

10-فراگيري راه تعليم و تربيت از خدا.

11-شناخت ودرخواست بهترين مسئلت ها.

12-تبديل خودپرستي نفس به خداپرستي.

13-تبديل خودبرتربيني نفس به تواضع وفروتني.

14-تبديل خودخواهي نفس به ايثار وغير خواهي.

15-تعليم مفاهيم وادبيات قرآن.

روز عرفه،تفسير آشكاري را به روي دلها مي­گشايد و مي­گويد كه حسين(عليه السلام) از كدام سرچشمه عرفان مي­نوشيد، كه آنچنان با لب تشنه در كربلاي پربلا شهيد مي­شود.

آب­هاي همه درياها، اشك­هاي همه چشم ها، چه قدر پر حسرت­اند در برابر دريا دلي حسين(عليه السلام) عرفه، مارا به ياد رأفت حسين  و رحمت خدا مي­اندازد.هر كس با كوله اي از دغدغه­هاي نگفته و زمزمه­هاي پنهاني، رو به سمت ساعت­هاي بخشودگي مي­آيد واز پروردگار خويش آمرزش مي­گيرد.

«خدايا، تو نعمت دادي، احسان كردي، زيبايي بخشيدي، فضيلت دادي، روزي عنايت كردي، توفيق دادي، پناه دادي، حمايتم كردي  واز گناهانم پرده پوشي كردي.

خداي من،

اگر آنچه تو از من مي داني، ديگران نيز مي دانستند، هرگز به روي من نگاه نمي كردند وطردم مي نمودند، ولي تو همواره پرده پوشي كردي.

اما من، بد كردم، غفلت ورزيدم، پيمان شكني كردم، وعده­هاي عمل نكرده داشتم وگناه­ها نمودم، ولي خدايا، من توبه كردم و به درگاهت برگشته­ام. مي­دانم كه با آغوش باز از من استقبال مي­كني. چون هر چه باشد، تو خداي مني». 

(فصلنامه فرهنگي-اجتماعي هدي ،شماره 12، ص52-51)      

شب عيد قربان

از ليالي متبركه و از آن چهار شبي است كه احياء آنها مندوبست و درهاي آسمان در اين شب  باز است ، وسنت است در آن زيارت امام حسين (عليه السلام).

روز عيد قربان

بسيار روز شريفي است و اعمال آن چند چيز است: اول:غسل است كه دراين روز سنت مؤكد است و بعضي از علما واجب دانسته­اند.

دوم:نماز عيد است به همان نحو كه عيد فطر خوانده مي­شود.لكن در اين روز مستحب است كه افطار بعد از نماز از گوشت قرباني شود.

سوم:خواندن دعاهايي كه وارد شده پيش از نماز عيد و بعد از آن و شايد بهترين دعاهاي اين روز دعاي چهل وهشتم صحيفه سجاديه باشد كه اول آن اللهم هذا يوم مبارك است پس آن را بخواند ودعاي چهل وششم يا من يرحم من لا يرحمه العباد را نيز بخواند.

چهارم:خواندن دعاي ندبه است.

منبع:مفاتيح الجنان،ص515

امام هادي(عليه السلام)

حضرت امام علي النقي امام هادي(عليه السلام) در روز 27 ذي الحجه به دنيا آمد.

امام جواد پدر امام هادي (عليه السلام) نام اجداد بزرگوارش را بر فرزندش نهاد .القاب شايسته امام گوشه­هايي از صفات وگرايش­هاي والاي ايشان را به خوبي تصوير مي­كنند. از جمله:

الناصح، المتوكل، التقي، المرتضي، الفقيه، العالم، الطيب، الرشيد، الشهيد، الوفي، الخالص

سيماي حضرت

امام هادي(عليه السلام) شباهت تامي به پدر وجدشان امام جواد وامام رضا داشتند. مورخان حضرت را چنين توصيف كرده­اند: گندمگون، سياه پوست، بادستاني ورزيده وسخت، چهار شانه، با بيني عقابي، و دندان­هاي فاصله­دار، خوش صورت و بدني عطر­آميز.

نظر امام هادي در مورد :روز­ها را شوم ندانيم :

اسلام با تمام عادات و سنت­هاي جاهلي از جمله اعتقاد به شومي پاره­اي از روز­ها كه مورد قبول جامعه جاهلي بود به نبرد برخاست و به صراحت گفت روز­­­ها نقشي در بد و نيك آدمي ندارد و تمامي حوادث طبق ناموس الهي و سنن تغيير ناپذير هستي بخش، جريان دارد وسر رشته عالم به دست خداست.

امام هادي نيز اين اعتقاد را در عقل و دل اصحاب خود استوار مي­ساخت و مي­فرمود:روزگار را چه گناهي است كه چون به سزاي كردار خويش مي­رسيد آن را شوم مي­شماريد. ومي­فرمود به خدا سودتان نبخشد وخداوند به خاطر سرزنش كردن روزها كه گناهي ندارند شما را مجازات خواهد كرد.

و فرمودند پيامبراكرم (صلي الله عليه وآله) در حديث رفع مي­فرمايد: كسي كه به شوم بودن ايام معتقد باشد بويي از اسلام نبرده و خارج از ملت اسلامي است.امام­هادي همين مطلب را به شدت مورد تأكيد قرار مي­دهد و از مؤمن مي­خواهد با عزمي راسخ و اراده­اي به استواري كوه موانع را از سر راه بردارد و در راه صواب گام زند نه اوهامي او را سست كنند و نه شوم دانستني او را كند (مگر آنكه خداي ناكرده بخواهد به كاري نامشروع دست يازد).

پاكيزگي

امام هادي(عليه السلام) مسلمانان را به پاكيزگي وآراستگي فرا خوانده و مي­فرمود: خداوند زيبايي و آراستگي را دوست مي­دارد، آلودگي وآشفتگي را براي مؤمن نمي­پسندد. خداوند دوست دارد اثر نعمت خود را بر بنده­اش ببيند. و او بايد جلوه­هاي عطاهاي خدايي را نشان دهد. به حضرت گفتند چگونه اثر نعمت را ظاهر كند؟ حضرت فرمود: لباس خود را پاكيزه نگه دارد، خود را خوشبو كند، خانه اش را نيكو بدارد وحياط آن را جارو كند. حتي روشن كردن چراغ قبل از غروب خورشيد، فقر و تهيدستي را از بين مي­برد و روزي را افزون مي­كند.

رجوع شود به امالي مفيد

منبع :زندگاني امام علي الهادي، مترجم حسن اسلامي، ص188-187

مولوي شاعر شيفته سار

هشتم مهرماه روز بزرگداشت مولوي

در ششم ربيع الاول سال 604هجري قمري، كودكي در يك خانواده­ي مذهبي به دنيا آمد.نام اين كودك را«محمد» ولقبش را«جلال الدين»گذاشتند كه بعد­ها به مولوي مشهور شد.نام پدرش «محمد بن حسين خطيببي»معروف به «بهاءالدين ولد» ونام مادرش«مؤمنه خاتون»از خاندان فقيهان وسادات سرخس بود.پدر جلال­الدين يكي از بزرگان زمان خود بود كه مردم را موعظه مي­كرد ومجالس سخنراني بر پا مي­نمود.هر روز عده­ي زيادي در مجالس بهاءالدين حاضر مي­شدند و از سخنان او استفاده مي­كردند. بهاء ولد، پدر جلال­الدين نيز از بزرگان بود و به اهل عرفان و معرفت علاقه­ي خاصي داشت.

كودكي مولوي

از همان دوران كودكي جلال­الدين، صورت هاي روحاني و معنوي در وجودش آشكار بود؛ به همين دليل مردم به وي احترام خاصي مي­گذاشتند. جلال الدين پنج ساله بود كه پدرش، بهاءولد مجبور شد از بلخ، زادگاه جلال الدين، مهاجرت كند ودر قونيه سكونت گزيند. جلال الدين بيشتر عمر خود را در شهر قونيه گذراند و در همان جا وفات يافت؛ براي همين به «مولاي روم»يا«ملاي رومي معروف شد.عده ي زيادي بر اين باورند كه علت مهاجرت خانواده­ي جلال الدين از بلخ به قونيه، حمله­ي بي­رحمانه ي قوم مغول بود.در آن دوره، مردم از حمله­هاي قوم تاتار آرامش نداشتند وجغد بدبختي بر وجود آنان لانه كرده بود.

قوم تاتار به هر شهري كه وارد مي­شد جز مرگ و ويراني ارمغان ديگري به همراه نداشت.براي همين مردم سعي مي­كردند با نزديك شدن لشكر مغول، شهر را ترك كنند و به سرزمين­هاي ديگر پناه ببرند. پدر مولانا نيز در چنين شرايطي، چاره اي جز ترك وطن نداشت تا بدين وسيله خانواده­ي خود را از مرگ حتمي نجات دهد.

مولوي پس از آشنايي با حسام الدين چلبي بود. وي در سال 622 در شهر اروميه به دنيا آمد. مولوي به او علاقه­مند شد و اين امر باعث مي­شد كه با علاقه­ي خاصي به سرايش مثنوي بپردازد. سرايش مثنوي، وقت و زمان مشخصي نداشت.در هر لحظه اين سرودن انجام مي گرفت و حسام الدين نيز با رغبت فراوان مثنوي مولوي را مي­نوشت و بعد از اينكه سروده هاي مولوي تمام مي­شد حسام الدين آن سروده ها را كه نوشته بود، با صدايي بلند مي­خواند گفته مي شود كه در بعضي از شب ها نظم مثنوي تا سپيده دم طول مي كشيد وحسام الدين پا به پاي مولوي مي نشست وآن اشعار را كه بدون زمينه ي قبلي سروده مي شد، يادداشت مي كرد. تا اينكه جلد اول مثنوي به پايان رسيد.

پايان زندگي مولوي

گرد پيري وناتواني بر رخسار مولوي نشست.او ديگر توان نداشت كه به سرايش مثنوي ادامه داد وآن قدر ناتوان شد كه در بستر بيماري افتاد. طبيبان هر چه سعي كردند او را از مرگ نجات دهند، موفق نشدند تا اينكه در روز يكشنبه پنجم جمادي الاخر سال 672، درگذشت. گفته مي شود در روزهاي آخر عمر مولوي كه از بيماري و ناتواني رنج  مي برد، مردم قونيه به عيادت او مي­آمدند واز درد و رنج او بي قرار وآشفته مي­شدند. در آخرين لحظات، دوستان و نزديكان او در بي­تابي عجيبي به سر مي­بردند. اضطراب و نگراني، تمام وجودشان را فرا­گرفته بود.به خصوص فرزند بزرگش سلطان ولد، بر سر بالين پدر بي­تاب­تر از همه به نظر مي­رسيد.

منبع:نشريه اجتماعي، سياسي، فرهنگي شميم ياس، شماره 87، ص33

اعمال دحوالارض

شب بيست و پنجم ماه ذي القعده: شب دحوالارض است يعني پهن شدن زمين از زير خانه كعبه بر روي آب و از ليالي شريفه است كه رحمت خدا در آن نازل مي­شود و قيام به عبادت در آن اجر بسيار دارد، و از حسن بن علي وشا روايت است كه گفت من كودك بودم، با پدرم در خدمت امام رضا (عليه السلام) شام خورديم در شب بيست و پنجم ماه ذي القعده پس فرمود:كه امشب حضرت ابراهيم و حضرت عيسي (عليه السلام) متولد شده­اند و زمين از زير كعبه پهن شده است پس هر كه روزش را روزه بدارد چنان است كه شصت ماه را روزه داشته باشد، و به روايت ديگر است كه فرمود: در اين روز حضرت قائم (عليه السلام)قيام خواهد نمود.

روز بيست و پنجم: روز دحوالارض است و يكي از آن چهار روز است كه در تمام سال به فضيلت روزه ممتاز است، و در روايتي روزه­اش مثل روزه­ي هفتاد سال است، و در روايت ديگر كفاره­ي هفتاد سال است، و هر كه اين روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سر آورد از براي او عبادت صد سال نوشته شود و از براي روزه دار اين روز هر چه در ميان آسمان و زمين است استغفار كند، و اين روزيست كه رحمت خدا در آن منتشر گرديده و از براي عبادت و اجتماع به ذكر خدا در اين روز اجر بسياريست، و از براي اين روز به روزه و عبادت و ذكر خدا و …..   

منبع: كتاب مفاتيح الجنان،شيخ عباس قمي، ص465

به مناسبت بازگشايي مدارس

دبستان

اين دبستان، يا كه بستان است                                 ما گلانيم و اين گلستان است

باز شد باز، اين در بسته                                        پيش ما نو نهالان نو رسته

دانش آموز اين دبستانيم                                       گل شاداب اين گلستانيم

باز آموزگار علم آموز                                           با دو چشمان شاد ومهر افروز

صفحه­اي از كتاب را بگشايد                                 چشم جان را زخواب بگشايد

گويد اي كودكان سلام سلام                                  مي­رسانم كتاب را پيغام

پاك باشيد و پاكدل، پرمهر                                      از شما باد روزگار و سپهر

دانش آموز خويشتن باشيد                                     علم آموز جان وتن باشيد

دست­هاتان پر از اميد وسرور                                  جانتان همچو روز، چشمه ي نور

منبع:شعر از دولت آبادي ،كتاب نغمه هاي كودكان، تنظيم كننده عزيز الله هاشمي،ص                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          93

 اعمال ماه ذي الحجه

بدانكه اين ماه از ماههاي شريفه است و چون اين ماه داخل مي­شد صلحاي صحابه و تابعين اهتمام عظيم در عبادت مي­كردند و دهه­ي اول آن ايامش ايام معلومات است كه در قرآن مجيد ذكر آن شده است و در نهايت فضيلت و بركت است. و از رسول خدا (صلي الله عليه وآله) مرويست كه عمل خير و عبادت در هيچ ايامي نزد حقتعالي محبوب­تر نيست از اين دهه، و از براي اين دهه اعمالي است اول:روزه گرفتن نه روز اول اين دهه، كه ثواب روزه­ي تمام عمر دارد. دوم: خواندن دوركعت نماز مابين مغرب وعشا در تمام شبهاي اين دهه در هر ركعت بعد از حمد بخواند يك مرتبه توحيد و آيه ي :«وَواعَدْنا موُسي ثَلاثينَ لَيله ، وَاَتْمَمْناها بِعَشْرٍفَتَمَّ ميقاتُ رَبِّه اَرْبَعينَ لَيْلَة، وَقالَ موُسي لِاَخيهِ هارُونَ اخْلُفْني في قَوْمي، وَاَصْلِحْ وَلا تَتَبِعْ سَبيلَ الْمُفْسِدينَ. تا با ثواب حاجيان شريك شود.

روز نهم ماه ذي الحجه كه روز عرفه نام دارد و از اعياد عظيمه است اگر چه به اسم عيد ناميده نشده است، و روزيست كه حقتعالي بندگان خويش را به عبادت وطاعت خود خوانده و موائد جود و احسان خود را براي ايشان گسترانيده و شيطان در اين روز خوار و حقيرتر ورانده­تر و خشمناك­ترين اوقات خواهد بود، و روايت شده كه حضرت امام زين العابدين(عليه السلام) شنيد در روز عرفه صداي سائلي را كه از مردم سؤال مي­نمود، فرمود به او: واي بر تو آيا از غير خدا سؤال مي كنيداز اين روز؟ وحال آنكه اميد مي­رود در اين روز براي بچه­هاي در شكم آنكه فضل خدا شامل آنها شود و سعيد شوند، و از براي اين روز اعمال چند است :

اول:غسل

دوم:زيارت امام حسين (عليه السلام) كه در مقابل هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد بلكه بالاتر است، و احاديث در كثرت فضيلت زيارت آن حضرت در اين روز متواتر است و اگر كسي توفيق يابد كه در اين روز در تحت قبه­ي مقدسه ي آن حضرت باشد ثوابش كمتر از كسيكه در عرفات باشد نيست، بلكه زياده و مقدم است.

سوم: بعد از نماز عصر پيش از آنكه مشغول به خواندن دعاهاي عرفه شود دو ركعت نماز به جا آورد در زير آسمان واعتراف و اقرار كند نزد حقتعالي به گناهان خود تا فايز شود به ثواب عرفات و گناهانش آمرزيده گردد پس مشغول شود به اعمال و ادعيه ي عرفه كه از حجج طاهره صلوات الله عليهم روايت شده است.

منبع:مفاتيح الجنان ،شيخ عباس قمي،ص 469و484     

ازدواج حضرت علي(عليه السلام) و حضرت فاطمه(سلام الله)

15 مهرماه سالروز ازدواج حضرت علي(عليه السلام) وفاطمه(سلام الله عليها)

حضرت فاطمه(سلام الله)چون به سن ازدواج رسيد، اكثر بزرگان و شخصيتهاي برجسته عرب مسلمان ، در مقام خواستگاري برآمدند، ولي رسول خدا با عكس العمل منفي همه را مأيوس كرد و در برابر اصرار آنان خشمگين شد..

ازدواج حضرت علي (ع) و حضرت زهرا(سلام الله) يك دستور الهي وآسماني بوده و مراسم آن در ميان ملائكه برگزار گرديده و خطبه­اش را در عالم تكوين، جبرئيل خوانده است.

مهريه حضرت زهرا(سلام الله )

در تاريخ و سيره­ي آن حضرت، درباره­ي مهريه­ي آن بانوي اسلام، روايات مختلفي آمده است.برخي تمام زمين و برخي ديگر خمس زمين وگاهي نصف دنيا و ربع دنيا، بهشت و جهنم، خمس دنيا، زره مخصوص حطميه، چهارصد مثقال نقره، چهارصد و هشتاد درهم، پانصد درهم، چهار نهر بزرگ: فرات،نيل ،نهروان و بلخ و مواردي از اين قبيل را مهر آن حضرت دانسته­اند و محققين و مورخين و محدثين عالي قدر در توضيح، تشريح وجمع بين روايات نظرات خاصي ابراز كرده اند كه در نتيجه مقدار پانصد درهم را معروف و صحيح­تر دانسته­اند.

در انيجا مناسب است توجه­تان را به يكي از مهريه­هاي آن حضرت كه جنبه­ي اجتماعي دارد جلب كنم:

حضرت فاطمه زهرا(سلام الله) به پدر بزرگوارش عرض كرد: پدر جان از خداوند و الا بخواه شفاعت گناهكاران امتت را مهريه من قرار دهد.

در اين هنگام جبرئيل در حالي كه مكتوبي از پرنيان را در دست داشت نازل شد، در آن، نوشته شده بود:خداوند متعال شفاعت گناهكاران امت محمد مصطفي (صلي الله عليه وآله)را مهريه حضرت زهرا قرار داد. فاطمه، موقع شهادت وصيت كرد آن حرير را در كفن وي قرار دهند، تا در پيشگاه الهي و در روز محشر آن را به دست گرفته و از مردم گناهكار امت اسلامي، شفاعت نمايد.

صورت جهيزيه حضرت زهرا (سلام الله)

چون حضرت علي(عليه السلام) با فاطمه (سلام الله) ازدواج كرد، بلافاصله زره خود را از  بابت مهريه فروخته، پول آن را در اختيار رسول خدا(صلي الله عليه وآله) گذاشت.پيامبر خدا نيز با همان پولها جهيزيه بسيار ساده و مختصري فراهم ساخت و مسئوليت خريد را به ابوبكر سپرد. صورت جهيزيه ايشان به اين شرح است:

• 1- پيراهن زنانه بهخ مبلغ هفت درهم
• 2- روسري بلند به ارزش چهار درهم
• 3- قطيفه ي مشكي خيبري
• 4- تخت مخصوص عربي كه از چوب و ليف خرما مي­ساختند.
• 5- دو عدد تشك كه يكي پشمي و ديگري از ليف خرما تهيه شده بود.
• 6- چهار عدد بالش كه از پشم و خرما پر شده بود.
• 7- پرده­ي خانگي
• 8- حصيري براي فرش خانه
• 9- آسياب دستي

10-كاسه ي مسي

    11-مشكي از پوست

     12-كاسه چوبي براي شير

       13-ظرف مخصوص آب

14- آفتابه براي وضو

15-دو بازوبند نقره اي

16-چند كوزه­ي سفالين

17-سبوي سبز رنگ.

ابوبكر به همراه چند نفر از اصحاب پيامبر (صلي الله عليه وآله) اين اجناس را به حضور پيامبر (صلي الله عليه وآله )آوردند. چون چشمان نازنين حضرت به آنها افتاد فرمود :خداوند به اهل بيت من بركت عطا فرمايد.

منبع :سيري در سيره ي حضرت زهرا(سلام الله)،علي اكبر بابا زاده ، ص41-40

عملیات ثامن‌الائمه

عملیات ثامن الائمه یکی از عملیات‌های مهم در طی جنگ ايران وعراق است که با رمز نصر من الله و فتح قریب در محورآبادان - شرق كارون  به صورت گسترده در تاریخ ۵ مهر 1360 به فرماندهی مشترک انجام شد و منجر به شکسته شدن حصر آبادان  و بازپس گیری بیش از ۱۵۰ کیلومتر مربع از خاک ايران  شد.

محتویات

آغاز جنگ تحمیلی و محاصره شهرآبادان

جزیره آبادان در دورترین نقطه جنوب غربی ایران، قرار دارد که از جنوب، آبهای گرم خلیج فارس و از شمال و مشرق رودخانه‌های کارون و بهمنشیر و از غرب، اروندرود آن را در برگرفته‌اند.

اروندرود تنها رودخانه قابل کشتیرانی ایران است و تا پیش از جنگ تحمیلی عراق، دو بندر بزرگ و فعال” خرمشهر” و ” آبادان” در مسیر این آبراه قرار داشتند. تاریخ شهر ” آبادان” با تاریخ صنعت ایران و به ویژه پالایشگاه آن گره خورده است.

پس از حمله عراق در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ و اشغال سریع بخشهایی از خاک ایران، خرمشهر مهمترین شهر بندری ایران پس از ۴۰ روز مقاومت دلیرانه، به دست نیروهای عراقی افتاد.

پس از سقوط خرمشهر، عراق تلاش کرد تا از طریق شرق کارون و شمال بهمنشیر، آبادان را نیز اشغال کند که با این وضعیت آبادان در یک محاصره ۳۳۰ درجه‌ای قرار می‌گرفت.

پس از فرمان آیت الله خمینی : در چهاردهم آبان ۱۳۵۹ مبنی بر اینکه ” حصر آبادان باید شکسته شود” این مسئله علاوه بر جنبه نظامی، جنبه شرعی نیز پیدا کرد و حیثیت نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران را از سه جنبه، نظامی، سیاسی و مذهبی به محک آزمون سپرد.

آیت الله خامنه ای در مورد تاثیر سخنان آیت الله خمینی در نجات آبادان می‌ گوید: آبادان در معرض حمله و خطر بود، مثل خونین شهر، منتهی همین تاکید امام که تکلیف شرعی کردند که مبادا آبادان سقوط بکند، نیروهای رزمنده را که در آنجا بود، تقویت کرد. البته در آبادان سپاه آن روز برتر از ارتش بود. بعداً ارتش هم در آبادان مستقر شد و در یک مورد که نیروهای دشمن از ” بهمنشیر” عبور کردند و وارد جزیره آبادان شدند، بسیج توده ای مردم و شرافت نظامی عده ای از نظامیان ما حماسه آفرید و عراقیها را در جایی که واقعاً بیرون کردن دشمن از آنجا بسیار دشوار بود، در هم کوبیدند. عده ای را کشته و تار و مار کردند و عده ای را به داخل رودخانه انداختند و عده ای هم که توانستند، فرار کردند. عامل اصلی در حفاظت از آبادان همان فرمان امام بود و داغی که از سقوط نیمی از خونین شهر در دل برادران وجود داشت.

شرح عملیات ثامن الائمه

طرح عملیات ثامن الائمه در ۱۵ شهریور ۱۳۶۰، تکمیل و سرانجام در ساعت ۱ بامداد روز پنجم مهر ۱۳۶۰ نیروهای ایران با رعایت اصل غافلگیری کامل و پس از گسترش روی خط، به طور ناگهانی بر مواضع مقدم عراق هجوم برده و خاکریزهای اولیه عراق را بدون زد و خورد اشغال کردند.

با سپری شدن تاریکی، نیروهای هوایی طرفین وارد کارزار شده و هلیکوپترها نیز به پرواز در آمدند و پشتیبانی آتشهای توپخانه هر دو طرف با شدت هر چه تمامتر به مرحله اجرا در آمد، و عراق نیروهای احتیاط خود را در منطقه شمال محور ماهشهر آبادان وارد عمل نمود.

نیروهای ایرانی با وجود گرمای شدید، مقاومت سرسختانه عراق را در هم شکستند و بعد از ۴۲ ساعت تلاش مداوم لشكر 77 خراسان ، رزمندگان سپاه ايران  گروه فداييان اسلام و نیروهای مردمی، عملیات با موفقیت کامل به پایان رسید و نیروهای عراق در منطقه عملیاتی خسارات سنگینی را متحمل شدند و جزیره آبادان از محاصره آنان خارج شد.

نتایج عملیات ثامن الائمه

۱) ساحل شرقی رودخانه کارون تصرف گردید.

۲) آبادان از محاصره یک ساله خارج شد.

۳) بیش از ۱۵۰ کیلومتر مربع از اراضی اشغال شده ایران آزاد گردید.

۴) بیش از ۳ هزار نفر از نیروهای عراقی کشته و زخمی شدند و ۱۶۵۶ نفر نیز به اسارت نیروهای ایرانی در آمدند.

۵) تعداد ۹۰ دستگاه تانک و نفربر، ۱۰۰ دستگاه انواع خودروی عراقی منهدم گردید و تعداد ۳ فروند هواپیما و یک فروند هلیکوپتر عراق نیز سرنگون شدند.

همچنین ۱۰۰ دستگاه تانک، ۶۰ دستگاه نفربر، ۳ دستگاه لودر و ۱۵۰ دستگاه خودرو به غنیمت گرفته شد.

پاسخ آیت الله خمینی به تلگرام فرماندهان در خصوص شکستن حصر آبادان

بسم الله الرحمن الرحیم

تیمسار سرتیپ فلاحی، تیمسار سرتیپ ظهیر نژاد و جناب آقای محسن رضایی ایدهم الله تعالی.

تلگراف شما درخصوص فتحی بزرگ که خداوند تعالی نصیب ارتش و نیروی هوایی و هوانیروز و سپاه پاسداران و بسیج و ژاندارمری و فداییان اسلام و سایر نیروهای مردمی فرموده و محاصره آبادان بطور کامل شکسته شده است، واصل گردید.

این جانب این پیروزی بزرگ را به فرماندهان تمامی نیروهای مسلح و به سربازان ارجمند و سپاهان نیرومند تبریک می گویم و امید است این سرافرازیها را که برای اسلام و میهن فراهم می کنند، منظور نظر مبارک ولی الله الاعظم بقیةالله (ارواحنا له الفدا) باشد و آخرین پیروزمندی را که بیرون راندن نیروهای متجاوز کافر از سرزمین میهن مان است، ملت شریف ایران بزودی مشاهده کند.

این جانب به اسم ملت بزرگ ایران از رزمندگان دلیر ارتش و سپاه و دیگر قوای مسلح( ایدهم الله تعالی) تقدیر و تشکر می کنم. از خداوند متعال توفیق نصرت و عظمت اسلام و مسلمین وبه خصوص نیروهای مسلح اسلامی را خواستار است.

والسلام علیکم

روح الله الموسوی الخمینی

منبع: http://fa.wikipedia.org

2 شهريور شهادت سيدعلی اندرزگو وآغاز هفته دولت

 ● سيدعلي اندرزگو از مبارزان دلير انقلاب اسلامي در چنين روزي از سال ۱۳۵۷ هجري شمسي به شهادت رسيد.
سيدعلي اندرزگو از فعالان مبارزه مسلحانه عليه حكومت پهلوي، در ۱۳۱۸ش - مقارن با ماه مبارك رمضان - متولد شد. در سن ۱۲ سالگي در بازار تهران و در يك نجاري مشغول به كار شد. او روزها كار مي‌كرد و شب‏ها به تحصيل مي‌پرداخت‌. اندرزگو در سنين نوجواني به عضويت جمعيت مؤتلفه اسلامي درآمد و در ۱۳۴۱ش - در ۲۳ سالگي - مبارزه مسلحانه عليه شاه را آغاز كرد.
او در اين مبارزه در كنار شهيدان بخارايي‌، هرندي‌، نيك‌نژاد و تحت هدايت شهيد صادق اماني و شهيد مهدي عراقي قرار داشت‌. در پي قيام ۱۵ خردادماه ۱۳۴۲ش بازداشت شد و پس از آزادي، مبارزه مسلحانه را پي گرفت. وي در عمليات ترور حسنعلي منصور - عامل كاپيتولاسيون - در ۱۳۴۳ش مشاركت جست‌ و پس از شناسايي، غياباً به اعدام محكوم شد.
اندرزگو مخفيانه به عراق سفر كرد و در ۱۳۴۵ش به قم بازگشت، اما توسط ساواك شناسايي شد، به‏همين دليل راهي تهران شد و در منطقه چيذر در يك خانه اجاره‌اي اسكان يافت و حوزه علميه چيذر را مركز فعاليت خود قرار داد او در ۱۳۴۹ش به اصرار برادرانش با تغيير نام به “شيخ عباس تهراني‌” ازدواج كرد. در ۱۳۵۱ش، يكي از دوستانش توسط ساواك بازداشت شد و در زير شكنجه به ارتباطش با اندرزگو اعتراف كرد و وي ناچار از چيذر به قم رفت.
او در قم متوجه شد كه ساواك در سراسر كشور در پي اوست، اما با اين حال از مبارزه عليه حكومت شاه مأيوس نشد و به تهيه پول و اسلحه پرداخت. اندرزگو از قم به تهران و سپس به مشهد رفت و در مشهد به زابل و از آنجا همراه همسرش، به افغانستان رفت‌ و پس از يك ماه با تغيير چهره به ايران بازگشت‌. اندرزگو علاوه بر تغيير چهره، از نام‏هاي مستعار، گذرنامه‌هاي متعدد و ۲۴ شناسنامه استفاده و بين قم‌، تهران و مشهد تردد مي‌كرد.
وي پس از مدتي راهي مكه شد و از آنجا به نجف اشرف رفته و با حضرت امام خميني (ره) ملاقات كرد. سيدعلي اندرزگو پس از نجف، دو ماه در سوريه و لبنان به‏سر برد و در لبنان دوره‌هاي فشرده آموزش نظامي را سپري كرد و با هدف ترور شاه به ايران بازگشت‌، اما قبل از آن‏كه نقشه خود را عملي سازد به دام مأموران ساواك افتاد.
سيدعلي اندرزگو، در آستانه افطار روز ۱۹ رمضان ۱۳۵۷ش كه راهي منزل يكي از دوستانش بود، توسط مأموران ساواك محاصره گرديد. مأموران ابتدا او را از ناحيه پا زخمي كردند. در اين فرصت، اندرزگو كه نقش بر زمين شده بود، با خوردن كاغذهاي حاوي شماره تلفن دوستان و نزديكانش و آغشته كردن بقيه مدارك به خون خود و نابود كردن آن‏ها، مانع از آن شد كه نشاني كسي به دست ساواك بيفتد.
به اين ترتيب سيدعلي اندرزگو در تاريخ دوم شهريورماه سال ۱۳۵۷ هجري شمسي توسط مأموران ساواک ناجوانمردانه به شهادت رسيد. شهيد سيدعلي اندرزگو در ماه مبارك رمضان سال ۱۳۱۸ش متولد شد و در ماه مبارك رمضان سال ۱۳۵۷ش با زبان روزه به فيض عظيم شهادت نائل آمد. از وي ۴ فرزند به نام‌هاي مهدي‌، محمود، محسن و مرتضي به يادگار مانده است.

زندگینامه ابوعلی سینا

يكم شهريور بزرگداشت ابوعلي سينا و روز پزشك

ابوعلی سینا، حسین‏بن‏عبدالله معروف به ابوعلی یا ابن سینا، ملقب به شیخ الرئیس، رئیس العُقلا و شرف الملک در مورخه سوم صفر سال 370 هجری قمری در یکی از روستاهای بخارا به نام اَفشنه به دنیا آمد.

بخارا در آن زمان پایتخت سامانیان بود و اکنون، شهری است در جمهوری ازبکستان، پدرش که از مردم بلخ بود، پیش از تولد ابن سینا به بخارا آمد و به کاری در دستگاه حکومتی بخارا گماشته شد، از آن جا زنی به نام ستاره گرفت و از آن زن ابن سینا و برادرش محمود متولد شدند. پدر ابن سینا، مردی دانش دوست بود و با فراهم کردن امکانات و تشویق ابن سینا سهمی بسزا در پیشرفت علمی او داشته است.

ابوعلی حسین بن عبدالله سینا، نابغه ی ایرانی، در هفت سالگی قرآن و بسیاری از مباحث ادبی را آموخت و باعث شگفتی همگان شد. پس از آن منطق، فلسفه و طب را فرا گرفت و در این رشته ها به قله های رفیع و بلندای علمی نایل گشت. سپس به الهیات رو آورد و در این رشته نیز چون دیگر رشته ها، تبحر یافت. درباره ی گستره ی علمی و فعالیت او همین بس که تا پانصد کتاب ، رساله و مقاله به او نسبت می دهند.  

ابن سینا هوش و حافظه‏ای خارق العاده داشت، سرعت یادگیری‏اش شگفت بود، به گونه‏ای که توانست بسیاری از علوم را بی‏استاد بیاموزد و گاهی نیز بر استادان خویش خرده می‏گرفت و به آنان علم می‏آموخت. در معالجه و درمان بیماران بسیار حاذق و دارای سرعت عملی شگفت بود، به طوری که در همان ایام جوانی شهرتی عالم‏گیر یافت و بسیار از دانش‏مندان در مسائل مشکل به او رجوع می‏کردند و او با درایت و تسلط کامل به آنان پاسخ می‏گفت.

ابوعلی ‏سینا، نه تنها یکی از بزرگ‏ترین فیلسوفان جهان، بلکه یکی از برجسته‏ترین چهره‏های تاریخ پزشکی در همه دوران‏هاست. مهم‏ترین اثر وی در پزشکی، کتاب قانون (القانون فی الطب) است که آن را پیش از سال 406 هجری قمری، یعنی در حدود 35 سالگی تألیف کرده است. این کتاب طی چندین سده، چه در سرزمین‏های اسلامی و چه در اروپای سده‏های میانه، همه کتاب‏های دیگر را در سایه خود نهاده بود. اعتبار و شهرت کتاب قانون در محافل پزشکی جهان اسلام تا بدان جا رسیده‏بود که نظامی عروضی درباره آن چنین می‏گوید: «اگر بقراط و جالینوس زنده شوند، روا بُوَد که پیش این کتاب سجده کنند». البته ابن سینا به جز قانون، کتاب‏های دیگری هم در علم پزشکی نوشته است؛ کتاب‏هایی مانند الارجوزةٌ فی الطب که در قالب شعر نوشته شده و خلاصه مطالب کتاب قانون است، مقالة فی احکام الادویه القلبیه، رساله فی الفَصد، رساله فی القولنج و… .

مذهب ابن سینا

بدون شک ابن سینا که درخانواده‏ای شیعی مذهب در بلخ به دنیا آمد، خود نیز مسلمان و قایل به مذهب تشیع بوده است.

ابن‏سینا افکار و عقاید خود را درباره مسأله‏های مختلف علمی، در محفل‏های رسمی و دیگر، هر چند که قیدها و تشریفات بر مجلس حاکم بود، بی‏پروا ابراز می‏داشت و عقاید و افکار غلط و کج را با دلیل‏های محکم به شدت رد می‏کرد. برای همین، بیشتر دانش‏مندان از مناظره با او دچار رعب و وحشت می‏گشتند؛ زیرا دلیل‏های او بر اطلاعاتی وسیع و گسترده در مبحث‏های گوناگون استوار بود. او بیشتر با تقریرها و اظهارهای خود اشخاص، علیه آنان استدلال می‏کرد. در نتیجه این مسأله‏ها و عامل‏هایی چون رشک و حسادت، باعث کینه و دشمنی بعضی از دانش‏مندان و کم مایه‏گان، با او گردید تا جایی که بعضی از آنان، ابن سینا را تکفیر کردند و ابن سینا نیز در جواب آنان این دو بیتی را سرود:

هم‏چنین شیخ الرئیس عشق و علاقه خود را به مولا علی علیه‏السلام چنین بیان می‏کند:

تالیفات ابو علی سینا

از ابن‏سینا 456 کتاب و رساله در رشته‏های طب، فلسفه، حکمت، منطق، فقه، بیان، علوم طبیعی و ماوراءالطبیعه، نجوم و هیأت و ریاضیات، گیاه‏شناسی، لغت، عروض، شعر و موسیقی به جای مانده است که از آن جمله است: الاشارات و التنبیهات فی المنطق و الحکمه از مهم‏ترین نوشته‏های او در فلسفه و حکمت؛ شفا که در حکمت است و به زبان‏های بسیار ترجمه شده؛ القانون فی الطب، در پزشکی که به بیشتر زبان‏های دنیا ترجمه شده و حاشیه‏های بسیار بر آن نوشته شده و معروف‏ترین کتاب او در رشته پزشکی است.

رحلت ابو علی سینا

در یکی از جنگ‏های علاءالدوله، بوعلی دچار بیماری قولنج گشت. ابن سینا به مداوای خود پرداخت، ولی سودی نبخشید و بعد از مدتی بیماری صرع و روده نیز بدان افزوده شد. معالجات بسیار بوعلی و دیگر طبیبان هیچ گاه به ثمر ننشست.

وقتی بوعلی به شهر همدان رسید، ضعف بر او چیره شد و دیگر قدرت برخواستن نداشت. پی برد که دیگر معالجه سود ندارد و تسلیم تقدیر الهی گشت. پیوسته قرآن می‏خواند و از خداوند طلب آمرزش می‏کرد. اموال خویش را به فقیران بخشید. ابوعلی در دو هفته آخر عمر پر بار خویش، به اطعام فقیران پرداخت و بردگان را آزاد ساخت و تمام قرآن را هر سه روز یک بار تلاوت کرد تا سرانجام در 58 سالگی، در روز جمعه اول رمضان سال 428 هجری قمری، مطابق 28 خرداد ماه 416 هجری شمسی در همدان بدرود حیات گفت و بدین سان، شمع زندگی یکی از درخشان‏ترین چهره‏های علم و حکمت جهان خاموش شد.

قسمتی از وصیت نامه ابوعلی سینا

ابن سینا در قسمتی از وصیت نامه خود به ابوسعید ابوالخیر آورده است: «باید دانست که افضل حرکات نماز است و بهترین سکنات روزه و نافع‏ترین خیرات و مبرات صدقه و پاکیزه‏ترین خوبی‏ها تحمل سختی‏ها و باطل‏ترین سعی‏ها لجاج است و بهترین اعمال آن است که از نیت خالص صادر گردد و بهترین نیت آن است که از علم حاصل شود. جود و بخشش به قدری که مقدور باشد، مطلوب است و برای مساعدت مردم ارتکاب اموری که خلاف طبع باشد رواست. در اوضاع شرعی و احترام به سنت‏های الهی و مواظبت بر عبادات بدنی، به هیچ وجه تقصیر جایز نیست. حکمت و دانش اساس و مایه برتری انسان است بر غیر و در تحصیل دانش معرفت الهی بر همه چیز مقدم است؛ زیرا شرافت هر علمی بسته به موضوع آن است.»

30 مردادماه ، روز جهاني مسجد

در سال 1969 ميلادي مسجد الاقصي، قبله نخست مسلمانان، به دست صهيونيست‌ها به آتش كشيده شد. پس از اين واقعه، همه ساله بيست‌ويكم اوت به عنوان روز جهاني مسجد، گرامي داشته مي‌شود.
به درخواست جمهوري اسلامي ايران سازمان كنفرانس اسلامي هفته بزرگداشت مساجد را تصويب كرده است. اين هفته از 30 مرداد آغاز مي‌شود و تا 5 شهريور ادامه دارد.
پيامبر گرامي اسلام (ص) پايه‌گذار اولين مسجد است. ايشان مكاني را پايه‌گذاري كردند كه علاوه بر عهده‌دار بودن نقش روحاني و معنوي، كانون فعاليت‌هاي اجتماعي مسلمانان نيز به شمار مي‌رفت و به همين دليل مسجد در طول تاريخ اسلام از ويژگي برجسته‌اي برخوردار بوده است.
در گذشته همه امور مسلمين در ابعاد مختلف، از جمله عقايد و فعاليت‌هاي فرهنگي، عبادي، سياسي و اقتصادي، در مساجد انجام مي‌شد.
* حمله عمال رضاخان به مسجد گوهرشاد
همچنين امروز سالروز حمله عمال رضاخان به مسجد گوهرشاد است.
نظام ديكتاتوري رضاخان بر اين باور بود كه با ايجاد مجموعه تحولات مورد نظر خود به اجبار، ملت ايران را از فرهنگ اسلامي جدا مي‌كند. پس از موضع‌گيري‌هاي گسترده روحانيان عليه «اصلاحات رضاخاني»، شيخ غلامرضا طبسي، شيخ شمس نيشابوري و آيت‌الله قمي در مشهد توسط قزاقان دستگير و روانه زندان شدند.
با اين‌گونه دستگيري‌ها روند اعتراضات عليه رژيم رضاخان گسترش يافت و گروه‌هاي مختلف مردم مشهد در مسجد گوهرشاد و صحن حرم مطهر امام رضا(ع) تحصن و تجمع كردند.
در سحرگاه روز 30 مرداد سال 1314، توپ‌هاي سنگين روبروي مسجد گوهرشاد شروع به غرش كردند و حرم پاك امام هشتم (ع)را هدف قرار دادند. عمال رضاخان دراين تهاجم وحشيانه علاوه بر تخريب بخشي از حرم، بيش از دو هزار تا پنج هزار تن از مردم پناهنده درحرم را به خاك و خون كشيدند.
در اين حمله سبعانه هزار و پانصد نفر نيز دستگير شدند.

منبع : خبرگزاری فارس

علامه مجلسي احياگر آثار اهل بيت(عليهم السلام)

روز چهارشنبه 30 مرداد 1392بزرگداشت علامه مجلسي

ولادت

علامه محمد باقر مجلسي اصفهاني در سال 1037 هجري مساوي با عدد ابجدي جمله«جامع كتاب بحار النوار» چشم به جهان گشود. گويا خلقت او براي انجام اين خدمت مهم ديني بوده است. وي متوفا به سال 1110 ه ق در اصفهان است. علامه مجلسي در اواسط نيمه دوم سده يازدهم هجري و ده سال اول سده دوازدهم مشهورترين دانشمند فقيه، محدث نامدار شيعه، شيخ الاسلام اصفهان و سرآمد علماي آن ديار عالم پرور بوده است.

وي فرزند ملا محمد تقي مجلسي است ، كه از شاگردان بزرگ شيخ بهايي و از سرآمدان روزگار خود به شمار مي­رفت.محمد تقي مجلسي  از مفاخر علماي شيعه بود كه در علم، عمل، تقوا و فضيلت جايگاه خاصي داشته است. پدر را علامه مجلسي اول، و پسر را علامه مجلسي دوم و يا به اختصار مجلسي اول و مجلسي دوم مي گويند.

تحصيل با بركت

علامه مجلسي فراگيري دانش را در چهار سالگي نزد پدر آغاز كردو در سايه توجه خاص پدر دانشمند، باهوشي سرشار و خدادادي به تحصيل علوم در حوزه اصفهان پرداخت و بيشتر تحصيلات او در علوم ديني در خدمت پدرش مدرس بزرگ اصفهان و روحاني طراز اول عصر بود. او در اندك زمان مراحل مختلف علمي را يكي پس از ديگري طي كرد به طوري كه در همان سنين جواني آثار نبوغ در سيماي نوراني­اش آشكار بود و هر كس او را مي­ديد آينده درخشاني را برايش پيش­بيني مي­كرد.

نبوغ و بالندگي علمي او به حدي بود كه در سن چهارده سالگي از فيلسوف بزرگ اسلام ملاصدرا اجازه روايت گرفت. محدث قمي نوشته است :«اگر اجازه در سال آخر عمر ملاصدرا باشد، در اين وقت علامه مجلسي سيزده يا چهارده ساله وابتداي ظهور استعداد ونبوغ اين عالم جليل بوده است.»

امداد غيبي با دعاي پدر

از مرحوم ملا محمد تقي پدر علامه(ره) نقل شده است كه شبي بعد از گريه وزاري به درگاه خداوند، خودرا به حالتي ديدم كه هرچه از درگاه وي بخواهم، عنايت خواهد شد، فكر كردم چه درخواستي از امور دنيا و آخرت از خداوند بنمايم كه ناگاه آواز گريه محمد باقر را از گهواره شنيدم، عرض كردم: خداوندا، به پيامبر و آل او، اين طفل را به توفيقاتي بي­پايان موفق گردان و مروج دين سيد المرسلين قرار ده.نويسنده مرآة الاحوال مي گويد:«بدون شك خوارق عادات كه از آن بزرگوار به ظهور رسيده است، از پرتوي دعاي چنين بزرگواري بوده است.»

پاسدار آثار خاندان پيامبر(صلي الله عليه وآله)

علامه مجلسي در راه نشر و حفظ معارف اهل بيت (عليهم السلام) راه استادش فيض كاشاني را در پيش گرفت. در اولين گام، ضمن نگاشتن شرح بر اصول كافي و تهذيب، يكي از شاگردانش را نيز به نوشتن شرح بر استبصار تشويق نمود. وي طلاب را به پژوهش در روايات تشويق مي­كرد و براي حفظ كتب اربعه از كم و كاستي و گزند حوادث اعلام كرد:«اگر هر يك از طلاب كتب اربعه را بنويسد، به دريافت جايزه نايل خواهد شد.طلاب با شوق تمام به نوشتن كتب اربعه پرداختند، نسخه ها را نزد علامه مي­بردند و او با خط خود در پشت نسخه­هاي آنها جايزه آنان را مي­نوشت». علامه درباره صدها كتاب شيعه كه به يغما رفته بود و يا در صندوقچه­ها پنهان مانده بودند، و نيز خطر نابودي ذخيره­هاي تشيع از سوي متعصبين اهل سنت و احتمال سقوط صفويه و نفوذ قوي صوفي ها در دربار و..، تلاش سختي را به منظور به دست آوردن آثار تشيع آغاز كرد، تا جايي كه دويست اصل از اصول چهارصد گانه معتبر شيعه را جمع­آوري كرد و نفيس ترين كتابخانه تشيع را گردآورد.«علامه در ادامه كارهاي فكري-فرهنگي خود بسياري از كتب گذشتگان را كه علما در مسائل گوناگون نگاشته بودند، احيا كرد و طلاب را به نسخه­برداري از آنها ترغيب نمود و كتاب­هايي را كه غبار غربت آنها را فراگرفته و كسي آنها را مطالعه نمي كرد با دستخط  خود در زير آن مي نوشت: اين كتاب غريب مانده و كسي آنرا نمي­خواند».

منبع:ماهنامه اجتماعي ،سياسي، فرهنگي ياس شماره 52،ص34-33

وصيت نامه شهيد بابايي

شهيد عباس بابايي در 14آذر 1329 متولد شد و در15مرداد 1366 به شهادت رسيد.

بسم الله الرحمن الرحيم

انالله وانااليه راجعون

خدايا خدايا تا ترا به جان مهدي (عج) تا انقلاب مهدي(عج)خميني را نگهدار.

به خدا قسم من از شهدا وخانواده­هاي شهدا خجالت ميكشم وصيت­نامه بنويسم. حال سخنانم را براي خدا در چند جمله انشاءالله خلاصه مي­كنم.

خدايا مرگ مرا و فرزندان و همسرم را شهادت قرار بده.

خدايا همسر و فرزندانم را به تو مي­سپارم.

خدايا من در اين دنيا چيزي ندارم هر چه هست از آن توست.

پدر و مادر عزيزم، ما خيلي به اين انقلاب بدهكاريم.

عباس بابايي 32/4/1361، 21ماه مبارك رمضان

منبع:بابايي به روايت همسر شهيد ،علي مرج،ص54

شب قدر

رسول خدا(صلي الله عليه وآله)فرمود:«اِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ اخْتَارَ مِنَ الاَيَّامِ الجُمْعه وَمِنَ الشُهُورِ شَهرَ رَمَضانَ وَمِنَ اللَّيَالِي لَيْلَة القَدرِ ».

«خداوند از ميان روزها، روز جمعه واز ميان ماه ها، ماه رمضان و از ميان شب ها شب قدر را برگزيد».

خداوند در سوره مباركه قدر مي­فرمايد: «إنَّا انزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ»؛«ما قرآن را در شب قدر، نازل كرديم.»

اگر چه خداوند تبارك وتعالي در سوره ي مباركه­ي قدر، با اشاره به نزول قرآن در شب قدر به ارزش و اهميت اين شب مي­پردازد؛ ولي از اين آيات نمي­توان فهميد كه شب قدر، كدامين شب است. البته با توجه به آيه­ي 185سوره بقره(شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي اُنْزِلَ فِيهِ القُرآنَ )؛«ماه رمضان، آن ماهي است كه قرآن در آن ماه نازل شد»، معلوم مي­شود كه شب قدر، در ماه رمضان واقع شده است.

اما باز اين سوال مطرح است كه كدام شب از شب­هاي ماه رمضان، شب قدر است؟براي جواب به اين سؤال بايد به روايات مراجعه كرد، چون تنها از آيات قرآن نمي­توان به جواب اين پرسش دست يافت.

«عَنْ اَبِي عَبْدِالله (عليه السلام)سَأَلْتُهُ عَنْ لَيْلَةِ القَدْرِ، فَقالَ: إلْتَمْسِهَا لَيْلَةَ اِحْدي  وَعِشْرِينَ وَلَيْلَةَ ثَلاثَ وَعِشْرينَ؛از امام صادق(عليه السلام)در مورد شب قدر، سؤال كردم، ايشان فرمودند:آن را در ميان شب بيست و يك وبيست وسوم جست وجو كن.»

و مستفاد از بعضي روايات هم اين است كه شب قدر، شب بيست وسوم رمضان است.

نيز شيخ صدوق مي فرمايد: «اِتَّفَقَ مَشايِخُنا رَضِيَ اللهُ عَنهُم عَلي اِنَّها لَيلَهَ ثَلاثَ وَعِشرينَ مِن شَهرِ رَمَضانِ؛ مشايخ ما اتفاق دارند كه شب قدر، همان شب بيست وسوم رمضان است.

در مورد تعيين شب قدر، اين چند نظر كه همه هم مستند بر روايات بود مطرح شد و به هر حال مردد بين اين سه شب است و احتمال آن در شب بيست و سوم بيشتر است.

اما چرا شب قدر به طور دقيق معين نشده و مخفي مانده است؟

بسياري معتقدند كه مخفي بودن شب قدر در ميان شب­هاي ماه رمضان براي اين است كه مردم به همه­ي اين شب ها اهميت دهند؛ همان گونه كه خداوند، رضاي خود را در ميان انواع طاعات پنهان كرده تا مردم به همه­ي طاعات روي آورند و غضبش را در ميان معاصي پنهان كرده تا از همه­ي معاصي پرهيز شود، دوستانش را در ميان مردم مخفي كرده است تا همه را احترام كنند، اجابت را در ميان دعاها پنهان كرده تا به همه دعاها روي آورند، اسم اعظم را در ميان اسم­هايش مخفي ساخته تا همه را بزرگ دارند و وقت مرگ را مخفي داشته است تا در همه حال آماده باشند.»

چرا اين شب شب قدر ناميده شده است ؟

در اين كه چرا به اين شب، شب قدر گفته مي شود، سخناني از بزرگان نقل شده است؛ خداوند آن را شب قدر ناميد و ظاهر اين است كه مراد از «قدر»تقدير است.شب قدر، شب تقدير واندازه گيري است.خداوند متعال حوادث يك سال آينده (يعني از آن شب تا شب قدر آينده )را در شب قدر مقدر مي­كند، اين حوادث از قبيل زندگي و مرگ و روزي وسعادت وشقاوت و…است كه آيه ي 3 سوره دخان هم بر اين معنا دلالت دارد.

(فِيهَا يُفرَقُ كُلُ اِمرٍ حَكيمٍ اَمراً مِن عِندِنَا ِانّا كُنَّا مُرسِلينَ رَحمَهً مِن رَبَّكَ )؛

«آن شب (ليله ي مباركه ،ليلة القدر )هر امري بر اساس حكمت الهي،تدبير وجدا مي گردد(آري،نزول قرآن)فرماني بود از سوي ما،محمد(صلي الله عليه وآله)را فرستاديم.»

ومعناي «يُفرَق كل أمر حكيم» كه در آيه مي باشد، اين است كه واقعه وامري كه بايد رخ دهد، با تقدير واندازه گيري مشخص شود.

نيز گفته شده است،«شب قدر، يعني شب شرف وشب بزرگ وشأن وارزش ومقام والا، كه وقتي مي گويند:«رجل له قدر عند الناس:يعني، فردي كه نزد مردم منزلت وشرافت وبزرگي را دارا مي باشد.»

ابوبكر وراق گويد:به خاطر اين كه كسي كه صاحب قدر و مقام نيست، وقتي آن شب را احيا دارد، صاحب قدر و مقام مي شود.

(منبع:كتاب براي تمام خانواده ها،حجة الاسلام باقري طاقانكي ،استاد ناصري نژاد، ص123-122

فضيلت روزهاي ماه مبارك رمضان

ابن عباس از رسول خدا(صل الله عليه وآله)روايت كرده است كه فرمود: اگر بدانيد براي شما در ماه رمضان چيست، هر آينه خدا را زياد شكر خواهيم كرد.

روز اول: هنگامي كه شب اول ماه فرا مي­رسد، خداوند بزرگ تمام گناهان، امتم را مي­آمرزد؛ چه گناه پنهاني، چه گناه آشكار. و برايشان دو هزار درجه مي­نويسد و پنجاه شهر بنا مي­نمايد.

روز دوم: به هر گامي كه شما بر مي­داريد، عبادت و روزه­ي يك سال و پاداش يك پيغمبر نوشته مي­شود.

روز سوم: خداوند به عدد هر موي بدن شما، بارگاهي در فردوس ازدُر سفيد مرحمت مي­كند؛ كه در بالاي آن دوازده هزار خانه از نور، و پايين آن دوازده هزارخانه، و در هر خانه هزار تخت است.و بر روي هر تختي حوريه­هايي براي شما هستند. و در روز هزار فرشته در آيند كه با هر يك هديه­اي است.

روز چهارم : خداوند در بهشت هفتاد هزار قصر به شما عطا مي­فرمايد كه در هر قصري هفتاد هزار خانه و در هر خانه­اي پنجاه هزار تخت است.

روز پنجم: خداوند در جنه المأوي هزار هزار شهر به شما مرحمت مي­كند، كه هر شهري هفتاد هزار خانه، و در هر خانه هفتاد هزار سفره، و در هر سفره هفتاد هزار ظرف و در هر ظرف شصت هزار نوع غذاست كه به يكديگر شبيه نيستند.

روزششم: خداوند در دارالسلام به شما صد هزار شهر مرحمت مي­كند. كه در هر شهري صد هزار خانه، در هر خانه صد هزار اتاق، در هر اتاقي صد هزار تخت از طلا و بر هر تختي همسري از حور العين نشسته است كه سي هزار لباس بر تن دارد و با دُر و ياقوت بافته شده است كه هر يك از آنها صد كنيز دارد.

روز هفتم: خداوند در جنة النعيم پاداش چهل هزار شهيد هزار زهد، به شما عطا كند.

روز هشتم: خداوند عمل شصت هزار عابد و شصت هزار زاهد، به شما عطا كند.

روز نهم: خداوند بزرگ پاداش هزار عالم و هزار اعتكاف كننده و هزار پيكار كننده، به شما مرحمت كند.

روز دهم: خداوند پاداش بر آوردن هفتاد هزار حاجت، به شما مرحمت نمايد.

روز يازدهم: خداوند بزرگ براي شما چهار حج و عمره كه در هر حجي با پيامبري از پيامبران خدا(صلي الله عليه وآله)، و هر عمره اي با صديق يا شهيد به جا آورده شده باشد، مقرر فرموده است.

روز دوازدهم: خداوند بلند مرتبه بدي­هاي شمارا به خوبي­ها مبدل كرده و حسنات شما را چندين برابر مي­كند، و به شما به ازاي هر حسنه­اي هزار هزار حسنه مي­دهد.

روز سيزدهم: خداوند براي شما مثل عبادت اهل مدينه مي­نويسد و به اندازه­ي هر سنگ و كلوخي كه بين مكه و مدينه است، شفاعت مرحمت مي­فرمايد.

روز چهاردهم: گويا شما آدم و نوح، و بعد از آنها ابراهيم و موسي، و بعد از آنها داوود و سليمان را ملاقات نموده­ايد. و گويا با هر پيغمبري دويست سال عبادت كرده­ايد.

روز پانزدهم: خداوند بزرگ حاجت­هايي از حاجت هاي دنيا و آخرت شما را بر مي­آورد و آن چه را به ايوب مرحمت كرده است. و در روز قيامت چهل نور عطا مي­كند كه ده تاي آن در طرف راست، ده تاي آن در طرف چپ، ده تاي آن جلو وده تاي آن پشت  شماست.

روز شانزدهم: زماني كه از قبر خارج شديد، خداوند به شما شصت حله براي پوشش وشصت شتر براي سواري عطا كند، وابري فرستد كه از گرما وحرارت آن روز، شما را سايه افكند.

روز هفدهم: خداوند بزرگ مي­فرمايد : به راستي كه من آنها را با پدرانشان آمرزيدم وسختي هاي روز قيامت را از آنها بر­داشتم.

روز هجدهم: خداوند بزرگ، جبرئيل، ميكائيل،اسرافيل، ملائكه­اي كه عرش را حمل مي­كنند وبهشتيان را امر مي­فرمايد كه تا سال آينده براي امت محمد (صلي الله عليه وآله) طلب مغفرت نمايند.

روز نوزدهم: هيچ فرشته­اي در آسمان ها و زمين باقي نمي­ماند، مگر اينكه هر روز از خداي خود براي زيارت قبر­هاي شما اجازه مي­گيرند، با هر فرشته­اي هديه­اي هست.

روز بيستم: خداوند به سوي شما هفتاد هزار فرشته مي­فرستد كه شما را از هر شيطان رانده شده نگهداري كند. و براي شما به اندازه­ي هر روزي كه روزه گرفته­ايد روزه­ي صد روز را بنويسد. و ميان شما وآتش گودالي قرار دهد و به شما ثواب كسي كه تورات و انجيل و فرقان را كرامت كرده، مرحمت مي­كند، و به هر آيه­ي قرآن، هزار حوري به نكاح شما در مي آورد.و با اندازه­ي پرهاي جبرئيل، عبادت يك سال مي­نويسد و پاداش تسبيح عرش وكرسي را عطا مي­كند.

روز بيست ويكم: خداوند قبر را بر شما به مقدار هزار فرسخ، وسيع مي­نمايد. از شما تاريكي و وحشت را بر مي­دارد، قبر هاي شما را چون قبر شهدا قرار مي­دهد و صورت هاي شما را مانند يوسف (عليه السلام)، فرزند حضرت يعقوب (عليه السلام) در مي­آورد.

روز بيست ودوم: خداوند بزرگ ملك الموت را آن چنان كه به سوي انبياء مي­فرستد، به سوي شما مي­فرستد، و از شما ترس وهراس نكير و منكر را برطرف مي­سازد، وغصه­ي دنيا و آخرت را از شما دور مي­سازد.

روز بيست وسوم: شما با پيامبران (عليهم السلام) و صديقين و شهداء عبور خواهيد نمود. وگويا شما هر يتيمي از امت مرا سير نموده، و هر عرياني را پوشانيده­ايد.

روز بيست وچهارم: شما از دنيا نمي­رويد مگر آنكه هر فردي از شما جاي خود را در بهشت مي بيند. و به هر فردي ثواب هزار مريض و هزار غريب كه به خاطر طاعت خداي بزرگ از ديار خود خارج شده باشند، داده مي­شود. و به شما ثواب هزار بنده آزاد كردن از فرزندان اسماعيل(عليه السلام) را مي­دهد.

روز بيست وپنجم: خداوند بزرگ براي شما در زير عرش هزار بارگاه سبز كه بر سر هر بارگاهي سايباني بزرگ از نور است، بنا كند. در آن هنگام خداي بزرگ مي­فرمايد: اي محمد(صلي الله عليه وآله)منم پروردگار شما، وشما بندگان من. در اين گنبدها در سايه­ي عرش من قرار گيريد و بخوريد و بياشاميد و نوش جانتان. پس شما را ترس نيست و غمگين نخواهيد بود.خداوند مي­فرمايد: اي محمد سوگند به عزت و جلالم هر آينه شما را به سوي بهشت خواهم برد، كه اولين وآخرين شما در شگفت آيند، و براي هر يك از شما هزار تاج از نور قرار مي­دهم. و بدون حساب وارد بهشت خواهيد شد.

روز بيست وششم:خداوند با رحمت به سوي شما نظر كند پس همه ي گناهانتان به غير از خونريزي و حق الناس را مي­آمرزد.

روز بيست وهفتم: گويا شما هر مؤمنه و مؤمنه اي را ياري نموده، و هفتاد هزار برهنه را پوشانيده، و هزار پيكار كننده را خدمت كرده، وهر كتابي كه خداوند بزرگ بر پيغمبرانش (عليهم السلام) نازل فرموده قرائت كرده­ايد.

روز بيست وهشتم: خداوند بزرگ در جنة الخلد صد هزار شهر از نور قرار مي­دهد، و در جنة المأوي صد هزار منبر از مشك، درون هر منبر هزار خانه از زعفران و در هر خانه­اي هزار تخت از در وياقوت و بر هر تختي همسري از حورالعين مرحمت فرمايد.

روز بيست ونهم: خداوند بزرگ هزار هزار محله، درون هر محله اي بارگاهي سفيد و نوراني، در هر بارگاهي تختي از كافور سفيد و بر روي آن هزار فرش از سندس سبز، و روي هر فرشي زني بسيار زيبا و چشم مشكي است كه هفتاد هزار حله بر تن دارد بر سرش هشتاد هزار روپوش قرار داشته كه هر روپوش با در وياقوت آراسته شده باشد.

روز سي ام: خداوند به هر روز كه بر شما گذشته، ثواب هزار شهيد و هزار صديق دهد، و عبادت پنجاه سال و روزه ي دو هزار روز بنويسد. و براي شما به عدد آنچه رود نيل مي روياند ، درجه بالا مي­برد.و از ترس پل صراط وروز قيامت در امان دارد. و در بهشت كه ريان ناميده مي­شود، در روز قيامت باز نخواهد شد، اما براي مردان و زنان روزه دار گشوده خواهد گرديد.

به مناسبت روز اكرام وايتام                                                                                                                                                                                                        حضرت امام حسن (عليه السلام) و سيره اخلاقي ايشان

دومين امام شيعيان و نخستين فرزند امير­­مؤمنان علي(عليه السلام) و فاطمه(سلام الله) در نيمه ماه مبارك رمضان، در سال دوم هجري كه جنگ بدر در آن واقع شد و يا سال سوم هجري، چشم به جهان گشود. پيامبر (صلي الله عليه وآله) براي گفتن تهنيت، به خانه­ي علي (عليه السلام)و نام او را، از سوي خدا (حسن)نهاد.

حدود هفت سال از زندگي امام حسن(عليه السلام)، با پيامبر عزيز اسلام (صلي الله عليه وآله)در شهر مدينه گذشت.و به او احترام مي­نمود و حتي با او بازي مي­كرد، و چه بسيار كه او را بر شانه او مي­نهاد و مي فرمود: «خداوندا من دوستش دارم، تو نيز او را دوست بدار»،«آن كه حسن و حسين را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و آن كه با اين دو كينه ورزد و ايشان را دشمن بدارد، با من دشمني كرده است..».اين روايات و مانند آنها بيانگر محبت و دوستي زياد پيامبر (صلي الله عليه وآله ) نسبت به امام حسن(عليه السلام) مي­باشد.

همچنين درباره عظمت و بزرگي امام حسن(عليه السلام)مي­فرمود:«حسن وحسين، سرور جوانان بهشتند».

اخلاق و رفتار امام حسن(عليه السلام)

1.تقواي الهي

آن حضرت توجهي ويژه اي به خداوند داشت، آثار اين توجه در چهره وي نمايان مي­شد.از امام ششم(عليه السلام) روايت شده است:«امام حسن(عليه السلام) عابدترين فرد زمان خويش، از همه زاهدتر و بافضيلت­تر بود. با پاي پياده و گاهي با پاي برهنه حج مي­رفت.چون به ياد مرگ مي­افتاد، گريه مي­كرد و هر گاه به ياد قبر مي­افتاد، مي­گريست و به ياد قيامت مي­افتاد، مي­گريست و بي حال مي­شد..».

2.بخشندگي

امام حسن(عليه السلام) روزي به مسجدالحرام رفته بود و در آن هنگام شنيد كه مردي با خدا به گفتگو نشسته است كه: خداوندا، ده هزار درهم نصيبم كن. امام (عليه السلام) همان لحظه به خانه بازگشت و آن پول را براي او فرستاد .

روزي كنيزي از كنيزان او، دسته گلي خوشبو به او هديه داد، امام (عليه السلام)، در مقابل او را آزاد نمود. چون پرسيدند چرا چنين كردي؟ فرمود: خدا ما را چنين تربيت كرده است و اين آيه را خواند:«واذا حييتم بتحيه فحيوا بأحسن منها أو ردوها؛چون به شما هديه­اي دادند، به نيكوتر، پاسخ گوييد».

امام حسن (عليه السلام)سه بار در زندگي، هر چه داشت، به دو نيم تقسيم كرد و در راه خدا داد.

3. بردباري

مردي از شام آمده بود و به علت تبليغات معاويه به امام(عليه السلام) دشنام داد.

امام(عليه السلام)پاسخش را نداد تا آن فرد ساكت شد، آنگاه با لبخندي شيرين او را سلام گفت و فرمود:«پيرمرد فكر مي­كنم غريب هستي و گمان مي برم در اشتباه افتاده­اي، اگر از ما رضايت بخواهي خواهيم داد و اگر چيزي بطلبي، به تو خواهيم داد و اگر راهنمايي مي­جويي، راهنماييت خواهيم كرد و اگر باري بر دوش داري، برمي­داريم و اگر گرسنه اي سيرت مي سازيم و اگر نيازمندي، نيازت بر مي­آوريم و هر كاري داري در انجام آن حاضريم. و اگر بر ما وارد شوي، راحت­تر خواهي بود، چون وسايل پذيرايي از هر جهت براي ما فراهم است». مرد شرمسار شد و گريست و گفت:گواهي مي­دهم كه تو جانشين خداوند بر زميني، كه رسالت خويش را، كجا قرار دهد.تو و پدرت، نزد من، مبغوض­ترين بوديد، ولي اكنون محبوب­ترين هستيد.پيرمرد آن روز مهمان امام _عليه السلام)شد و چون از آنجا رفت به دوستي آن گرامي، گرويده بود. مروان حكم، كه هيچ گاه از آزار امام حسن(عليه السلام)فروگذار نمي­كرد. به هنگام رحلت آن امام (عليه السلام)در تشييع شركت كرد. حضرت امام حسين(عليه السلام)فرمود: «تو به هنگام حيات برادرم، هر چه از دستت برآمد، كردي و اما اينك در تشييع او حاضر شده­اي و مي­گريي؟». پاسخ داد:هر چه كردم با كسي كردم كه بردباريش از اين كوه، اشاره به كوهي در مدينه بيشتر بود.

منبع :فصلنامه فرهنگي -اجتماعي هدي (3) سال چهارم/ شماره13 ،ص27-28

روز جمعه 11مرداد و24 ماه مبارك رمضان

پيام امام خميني(قدس سره) به مناسبت روز قدس 

اعلام روز جهاني قدس

بسم الله الرحمن الرحيم

من در طي ساليان دراز، خطر اسرائيل غاصب را گوشزد مسلمين نمودم كه اكنون اين روزها به حملات وحشيانه خود به برادران و خواهران فلسطيني شدت بخشيده است و به ويژه در جنوب لبنان به قصد نابودي مبارزان فلسطيني پياپي خانه و كاشانه ايشان را بمباران مي­كند. من از عموم مسلمانان جهان و دولت هاي اسلامي مي­خواهم كه براي كوتاه كردن دست اين غاصب و پشتيبانان آن به هم بپيوندند وجميع مسلمانان جهان را دعوت مي­كنم آخرين جمعه ماه مبارك رمضان را كه از ايام قدر است ومي­تواند تعيين كننده سرنوشت مردم فلسطين نيز باشد به عنوان روز قدس انتخاب و طي مراسمي همبستگي بين المللي مسلمانان را در حمايت از حقوق قانوني مردم مسلمان اعلام نمايند.از خداوند متعال پيروزي مسلمانان را بر اهل كفر خواستارم .

پيام امام براي اعلام روز قدس:تاريخ 16/5/1358

انشاءالله در قدس نماز بخوانيم

خداوند انشاءالله ما را موفق كند به اينكه يك روزي برويم و در قدس نماز بخوانيم و مسلمان ها اميدوارم كه روز قدس را بزرگ بشمارند و در همه ممالك اسلامي در روز قدس در روز جمعه آخر ماه مبارك تظاهر كنند، مجالس داشته باشند، محافل داشته باشند، مسجد داشته باشند، در مساجد فرياد بزنند، وقتي يك ميليارد جمعيت فرياد كرد، اسرائيل نمي­تواند، از همان فريادش مي­ترسد. اگر همه مسلميني كه در دنيا هستند الان هستند كه قريب يك ميليارد هستند، اگر در روز قدس همه بيرون بيايند از خانه، فرياد بكنند مرگ بر آمريكا و مرگ بر اسرائيل ومرگ بر شوروي، همين قول مرگ بر شوروي براي آنها مرگ مي­آورد.

بيانات امام ،تاريخ15/5/59

در روز قدس اگر همه فرياد بزنند پيروز خواهند شد

اگر در روز قدس تمام ملت ها قيام مي­كردند و فرياد مي­زدند، نمي­توانست آن حكومت احمق جلوي فريادشان را بگيرد، يك جمعيت كمي قيام مي­كنند. اگر در روز قدس تمام كشورهاي اسلامي، ملت ها همه بر خيزند و فرياد بزنند، نه براي قدس تنها، براي همه ممالك اسلامي، پيروز خواهند شد. ما با فرياد محمد رضا خان را بيرونش كرديم، شما خيال مي­كنيد با تفنگ بيرون كرديم؟ با فرياد، با الله اكبر، اينقدر الله اكبر بر مغز اينها كوبيده شد كه خودشان را باختند و فرار كردند از اين مملكت رفتند. مسلمين بايد فرياد بزنند، گمان نكنند كه فرياد و شعار فايده ندارند، نخير شعار فايده دارد اما اگر همه فرياد بزنند، فرياد من تنها هيچ چيز نيست، فرياد يك محله، يك شهر هيچ چيز نيست. شما ببينيد فريادهايي كه حالا از ايران بلند مي­شود منحصر به تهران، قم، اهواز نيست، يك وقت مي­بيند كه سپاه پاسداران امر مي­كند به تمام ملت كه فلان شب برويد بالاي پشت بام الله اكبر بگوييد، همه اطاعت مي­كنند.

بيانان امام ،تاريخ 18/5/59

نماز وحدت در قدس

انشاءالله يك روزي همه مسلمين با هم برادر و همه ريشه هاي فاسد از همه بلاد مسلمين كنده بشود و اين ريشه فاسد اسرائيل از مسجد الاقصي و از كشور اسلامي ما كنده بشود و انشاءالله تعالي با هم برويم در قدس نماز وحدت بخوانيم انشاءالله.

بيانات امام 18/5/95

وظيفه ملتها در روز قدس

در حاليكه اسلام و اماكن مقدسه ي آن مورد تهديد توسط آمريكا و اسرائيل مورد تجاوز قرار گرفته، هيچ فرد مسلماني نمي­تواند در مقابل آن بي­تفاوت باشد و آنچه در اين موقع كه اسرائيل تجاوز گسترده به بلاد مسلمين نموده و مسلمانان بي گناه  و بي­پناه را به خاك وخون كشيده است دولتهاي منطقه انجام مي­دهند جز يك اسلام بي­محتوا و سازشكارانه نيست. و مصيبت­بار­تر آنكه از دست اسرائيل به آمريكا، جنايتكار اصلي پناه مي­برند و در حقيقت از خوف مار به اژدها رو مي­آورند و با داشتن ابزار مقابله با آنان حاضر به يك كلمه­ي خشن يا تهديد نيستند و با اين وضع بايد همه حاضر براي محو و نابودي شوند و در طول زندگي خود به هر ذلتي تن در­دهند.

پيام امام، تاريخ 25/4/61     

(منبع :كتاب فلسطين از ديدگاه امام خميني(ره)، ص143-134)   

خديجه ام المؤمنين 15 سال قبل از ميلاد رسول اكرم -صلي الله عليه وآله- به اين جهان قدم نهاد.

خديجه دختر خويلد از پدر و مادري قريشي زاده شد، پدرش خويلد فرزند اسد بن عبدالعزي بود. مادر حضرت خديجه «فاطمه» دختر «زائده بن اصم» بود كه نسبش به «لوئي بن فهر ابن غالب» مي­رسيد.

حضرت خديجه -سلام الله عليها- در آغاز جواني با «ابوهاله تميمي» ازدواج كرد كه حضرت، از وي صاحب يك پسر به نام «هند بن ابي هاله» شد. هند بن ابي هاله در جنگ بدر و به قولي در جنگ احد حضور داشت و در جنگ جمل همراه علي-عليه السلام- بود و به شهادت رسيد، اما ابوهاله تميمي هنوز جوان بود كه از دنيا رفت و خديجه را با ثروت هنگفتي تنها گذاشت.

در كتب تاريخي القابي به حضرت خديجه -سلام الله عليها- نسبت داده شده كه شامل موارد ذيل مي باشد: طاهره يا بانوي پاك سرشت و پاك منش، سالار بانوان قريش، بانوي پربركت يا «مبارك»، سالار زنان گيتي، بانوي راستي و درستي، بانوي بلند مرتبه، ام الايتام يا مادر بينوايان و يتيمان عرب.

حضرت خديجه -سلام الله عليها- 15 سال قبل از بعثت با رسول اكرم ازدواج كرد در آن زمان پيامبر 25 سال داشتند و حضرت خديجه به نقلي چهل ساله بودند، حضرت خديجه كسي بودند كه چهل سال در پيچ وخم هاي زندگي خود را ساخت تا روزي بتواند با محبوبي واقعي ازدواج كند. خديجه مهريه­اش را از مال خودش داد و به پيامبر عرض كرد: خانه خانه­ي توست و من كنيز تو هستم.

خديجه كبري  پس از ازدواج با پيامبر بسيار تنها شد چرا كه زنان مكه به خاطر اين كارش با او قطع رابطه كردند، اما اين تنهايي با تولد فرزندانش تمام شد.

خديجه اولين كسي بود كه به اسلام ايمان آورد و هفت سال اوليه اسلام كسي جز او و حضرت علي -عليه السلام- پشت سر پيامبر نماز نمي­خواندند.

خديجه در تمامي مشكلات و حوادث شريك پيامبر بود، هر چقدر مشركان پيامبر را اذيت مي­كردند و به او فحش وناسزا مي­گفتند و خديجه -سلام الله عليها- دل پيامبر را تسكين مي­داد و به او آرامش مي­بخشيد. خديجه كبري -سلام الله عليها- علاوه بر تأثير­گذاري بر روحيه پيامبر از جهات مالي نيز به كمك پيامبر و دين اسلام شتافت.

سپس در روز دهم ماه مبارك رمضان در سال دهم بعثت در شعب ابي طالب در سن 65 سالگي روح خديجه از قفس تن رها شد و نزد ملكوت اعلي آرام گرفت خديجه -سلام الله عليها- از دنياي فاني رخت بر بست، وي از قلب همسر بزرگ و با وفايش هرگز نرفت. خديجه را در منطقه­اي نزديك مكه به نام حجون دفن كردند و پيامبر اين سال را به خاطر از دست دادن دو ياور خود خديجه و ابوطالب عام الحزن يعني سال غم و اندوه ناميد. پيامبر به مدت دو روز بر مرگ خديجه مي­گريست و چند روزي را از خانه بيرون نيامد.

برگرفته از تحقيق پاياني «نقش حضرت خديجه -سلام عليها- در تاريخ اسلام»، خانم فاطمه مهرابي، تاريخ دفاعيه1385

«اهميت حجاب از ديدگاه قرآن وسنت و منافع آن»

راضيه محسني، تاريخ دفاعيه 1385

موضوع اين تحقيق پاياني «اهميت حجاب از ديدگاه قرآن و سنت و منافع آن» مي­باشد.

مسأله­­ي حجاب كه در اسلام در موردش اين همه تكيه شده در حقيقت يك مقدمه است براي اين كه از رشد سلول خطرناكي كه تبديل به غده­ي مهلكي خواهد شد، در جامعه جلوگيري كند و از يك بيماري و بلاي كشنده و نابود كننده در جامعه پيشگيري كند و آن بلا عبارت است از فساد، فحشا و بي­بند و باري جنسي.

حساسيت اسلام در زمينه­ي حجاب به خاطر مقام اجتماعي زن وحفظ موقعيت زن است. شايد از اين جمله صريح­تر نتوان يافت كه امير­المؤمنين - عليه السلام- در نهج البلاغه صراحتاً مي­فرمايد: «انه شده َالحجاب ابقي عليهن»؛ «هر چه حجاب را سخت­تر بگيريد، باعث بقا و شخصيت زن است».

حجاب و فرهنگ حجاب، تنها سنگري است كه در پناه آن مي­توان در علو وجودي و اخلاقي خود به نتيجه رسيد و ماهيت خداگونگي خود را فعليت بخشيد. و هم دژي مستحكم در برابر برنامه هاي استعمار جهاني به شمار مي رود كه هنوز هم مي خواهد ملت ها را اسير فرهنگ و تمدن و خود نگه دارد تا آن­ها خودشان نتوانند به استقلال علمي و صنعتي و خودآگاهي و خود­انديشي برسند و هم تنها در پناه اين فرهنگ است كه مي­توان بي­فساد و بي­فحشا جامعه­ي سالم داشت و در عرصه­هاي مختلف جامعه فعال، مؤثر و مفيد بود.

اينك بر ماست كه در تحكيم و تقويت اين ارزش والاي احيا شده، بكوشيم و به آن­هايي كه هنوز بيدار نشده­اند، بفهمانيم كه دامن پاك حجاب، از آلودگي­هاي خيالي ونقص­ها و عيب­هاي وهمي، پاك و منزه است. و در عين حال، فوايدي دارد كه شرح و بيان آنها، حتي براي زنان آگاه و انقلابي نيز مفيد است.

دامنه­ي تحقيق مورد بحث حجاب از ديدگاه قرآن و سنت مي­باشد و همچنين از عوامل و مفاسد و راه هاي مبارزه با عوامل بي حجابي و بد حجابي نيز در اين تحقيق بحث شده است.

روش انجام اين تحقيق­، روش كتابخانه­اي بوده و منابع مورد استفاده در اين تحقيق كتاب­هاي دست اول و دست دوم است.

كليد­ واژه­ها: حجاب، جيب، زينت، جلباب، خمار، تبرج

الف) اعمال مشترك اين ماه 

1- سيد بن طاووس روايت كرده از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام و امام موسي كاظم عليه السلام كه فرمودند: مي­گوئي در ماه رمضان از اول تا به آخر آن بعد از هر فريضه:

اَللّـهُمَّ ارْزُقْنى حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرامِ، فى عامى هذا وَفى كُلِّ عام، ما اَبْقَيْتَنى

فى يُسْر مِنْكَ وَعافِيَة وَسَعَةِ رِزْق، وَلا تُخْلِنى مِنْ تِلْكَ الْمواقِفِ الْكَريمَةِ،

وَالْمَشاهِدِ الشَّريفَةِ، وَزِيارَةِ قَبْرِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ،

وَفى جَميعِ حَوائِجِ الدُّنْيا وَالأخِرَةِ فَكُنْ لى،

 اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ فيـما تَقْضى وَتُقَدِّرُ مِنَ الاَْمْرِ الْمَحْتُومِ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ،

 مِنَ الْقَضآءِ الَّذى لا يُرَدُّ وَ لا يُبَدَّلُ، اَنْ تَكْتُبَنى مِنْ حُجّاجِ بَيْتِكَ الْحَرامِ،

اَلْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ، اَلْمَشْكُورِ سَعْيُهُمْ، اَلْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ، اَلْمُكَفَّرِ عَنْهُمْ سَيِّئاتُهُمْ،

وَاجْعَلْ فيـما تَقْضى وَتُقَدِّرُ اَنْ تُطيلَ عُمْرى، وَتُوَسِّعَ عَلَىَّ رِزْقى، وَتُؤدِّىَ

عَنّى اَمانَتى و َدَيْنى، آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ.

2-و همچنين بعد از هر نماز فريضه­اى مى­گويى:

يا عَلِىُّ يا عَظيمُ، يا غَفُورُ يا رَحيمُ، اَنْتَ الرَّبُّ الْعَظيمُ، اَلَّذى لَيْسَ كَمِثْلِهِ

شَىْءٌ، وَهُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ، وَهذا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَكَرَّمْتَهُ، وَشَرَّفْتَهُ

وَفَضَّلْتَهُ عَلَى الشُّهُورِ، وَهُوَ الشَّهْرُ الَّذى فَرَضْتَ صِيامَهُ عَلَىَّ، وَهُوَ شَهْرُ

رَمَضانَ، اَلَّذى اَنْزَلْتَ فيهِ الْقُرْآنَ، هُدًى لِلنّاسِ وَبَيِّنات مِنَ الْهُدى

وَالْفُرْقانِ، وَجَعَلْتَ فيهِ لَيْلَةَ الْقَدْرِ، وَجَعَلْتَها خَيْراً مِنْ اَلْفِ شَهْر، فَيا ذَا

الْمَنِّ وَلا يُمَنُّ عَلَيْكَ، مُنَّ عَلَىَّ بِفَكاكِ رَقَبَتى مِنَ النّارِ، فيمَنْ تَمُنُّ عَلَيْهِ،

وَاَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.

 3- شيخ كفعمي در مصباح و بلد الامين از حضرت رسول (صلي الله عليه وآله ) نقل كرده­اند كه آن حضرت فرمود: هر كه اين دعا را در ماه رمضان بعد از هر نماز واجبي بخواند حق تعالي گناهان او را بيامرزد تا روز قيامت و دعا اين است:

َاللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلى اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ، اَللّهُمَّ اَغْنِ كُلَّ فَقير، اَللّـهُمَّ اَشْبِـعْ

كُلَّ جائِـع، اَللّـهُمَّ اكْسُ كُلَّ عُرْيان، اَللّـهُمَّ اقْضِ دَيْنَ كُلِّ مَدين، اَللّـهُمَّ

فَرِّجْ عَنْ كُلِّ مَكْرُوب، اَللّـهُمَّ رُدَّ كُلَّ غَريب، اَللّـهُمَّ فُكَّ كُلَّ اَسير،

للّـهُمَّ اَصْلِحْ كُلَّ فاسِد مِنْ اُمُورِ الْمُسْلِمينَ، اَللّـهُمَّ اشْفِ كُلَّ مَريض،

َللّـهُمَّ سُدَّ فَقْرَنا بِغِناكَ، اَللّـهُمَّ غَيِّرْ سُوءَ حالِنا بِحُسْنِ حالِكَ، اَللّـهُمَّ

اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ، وَاَغْنِنا مِنَ الْفَقْرِ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْء قَديرٌ.

ب) اعمال شبهاي ماه رمضان

اول: افطار است و مستحب است كه بعد از نماز شام افطار كند مگر آنكه ضعف بر او غلبه كند.

دوم: افطار كند با چيز پاكيزه از حرام و شبهات و بهتر آن است كه به خرماي حلال افطار كند تا ثواب نمازش چهارصد برابر گردد.،و به خرما و رطب و به لبن و به حلوا و به نبات و به آب گرم به هر كدام كه افطار كند نيز خوبست.

سوم: در وقت افطار دعاهاي وارده آنرا بخواند و روايت شده كه حضرت امير المؤمنين (عليه السلام)هر گاه مي خواست افطار كند مي گفت: بسم الله اللهم لك صمنا، وعلي رزقك افطرنا، فتقبل منا انك انت السميع العليم.

چهارم: در لقمه اول بگويد بسم الله الرحمن الرحيم يا واسع المغفرة اغفرلي، تا خدا او را بيامرزد، و در خبر است كه در آخر هر روز از روزهاي ماه رمضان خدا هزار هزار كس را از آتش جهنم آزاد مي كند، پس از حقتعالي بخواه كه تو را يكي از آنها قرار دهد.

پنجم: در وقت افطار سوره ي قدر بخواند.

ششم: در وقت افطار تصدق كند و افطار دهد روزه داران را اگر چه بچشند دانه ي خرما يا شربتي آب باشد، و از حضرت رسول (صل الله عليه وآله) مرويست كه كسي كه افطار دهد روزه داري را از براي او خواهد بود مثل اجر آن روزه دار بدون آنكه از اجر او چيزي كم شود و هم از براي او خواهد بود مثل آن عمل نيكوئي كه به جا آورد آن افطار كننده و به قوه ي آن طعام.

هفتم: در هر شب خواندن هزار مرتبه انا انزلنا وارد است.

هشتم: در هر شب صد مرتبه حم و دخان را بخواند .

نهم: سيد روايت كرده كه هر كه بخواند اين دعا را در هر شب ماه رمضان آمرزيده شود گناهان چهل سال او: اَللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ، اَلَّذى اَنْزَلْتَ فيهِ الْقُرْآنَ،… الخ.

دهم: در هر شب از ماه رمضان دعاي افتتاح را بخواند .

 اَللّهُمَ إنّى اَفْتَتِحُ الثَّنآءَ بِحَمْدِكَ، وَ اَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوابِ بِمَنِّكَ،…الخ.

 ج) اعمال مشترک سحرهاى ماه رمضان

1) سحرى خوردن
در روایتى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آمده است که خوردن سحرى را ترک نکنید; هر چند یک عدد خرما باشد.
در روایت دیگرى رسول خدا فرمود: فرشتگان براى کسانى که در سحرها طلب آمرزش مى کنند و سحرى مى خورند، استغفار مى کنند.
2) تلاوت قرآن
خواندن سوره قدر به هنگام خوردن سحرى; در روایتى از امام صادق(علیه السلام) آمده است که هر مؤ منى، در وقت افطار و خوردن سحرى، این سوره را بخواند، در میان این دو وقت ثواب شهیدان را دارد.
3) دعاى سحر
دعاى از امام رضا(علیه السلام) نقل شده که فرمود: این دعا را امام باقر(علیه السلام) در سحرهاى ماه مبارک رمضان مى خواند و مى فرمود: در این دعا اسم اعظم الهى آمده است، که در سرعت اجابت دعا بسیار مؤثر مى باشد. ابتداى آن این چنین است:
اَللّهُمَّ إنّى اَسْئَلُکَ مِنْ بَهآئِکَ بِاَبْهاهُ، وَ کُلُّ بَهآئِکَ بَهِىٌّ، اَللّهُمَّ إنّى اَسْئَلُکَ بِبَهائِکَ کُلِّهِ، اَللّهُمَّ إنّى اَسْئَلُکَ مِنْ جَمالِکَ بِاَجْمَلِهِ، وَ کُلُّ جَمالِکَ جَمیلٌ،… الخ.
4) دعاى ابو حمزه ثمالى
دعاى ابو حمزه ثمالى که در سحرهاى ماه رمضان خوانده مى شود، از مضامین و محتواى بسیار بلندى بر خوردار است که اگر کسى اندکى آمادگى روحى داشته باشد و با توجّه، این دعا را بخواند، به یقین در عمق وجودش نورانیّت خاصّى وارد مى شود و در دل و جانش انقلابى ایجاد مى کند.
ابوحمزه ثمالى مى گوید: امام زین العابدین(علیه السلام) در طول شبهاى ماه رمضان بیشتر شب را به نماز مى ایستاد و چون هنگام سحر فرا مى رسید، این دعا را مى خواند:
اِلهى لا تُؤَدِّبْنى بِعُقُوبَتِکَ، وَ لا تَمْکُرْ بى فى حیلَتِکَ،…الخ.
5) تسبیحات
خواندن این تسبیحات در کتب معتبر آمده است:
سُبْحانَ مَنْ یَعْلَمُ جَوارِحَ الْقُلُوبِ، سُبْحانَ مَنْ یُحْصى عَدَدَ الذُّنُوبِ، سُبْحانَ مَنْ لا یَخْفى عَلَیْهِ خافِیَةٌ فِى السَّماواتِ وَ الْأَرَضینَ، سُبْحانَ الرَّبِّ الْوَدُودِ،…الخ.

                         براي اطلاعات بيشتر به مفاتيح الجنان صفحات 329تا379 رجوع كنيد.

شيخ عباس قمي در كتاب مفاتيح الجنان مي­فرمايد: ماه رمضان ماه خداوند عالميان است و شريفترين ماهها است و ماهي است كه درهاي آسمان و درهاي بهشت و رحمت گشوده مي­شود و درهاي جهنم بسته مي­شود و در آن شبي است كه عبادت در آن بهتر است از عبادت هزار ماه، پس تأمل نما كه چگونه خواهي بود در شب و روز خود، و چگونه نگاه ميداري اعضاء و جوارح خود را از معصيتهاي پروردگار خود و مبادا شبها در خواب باشي و روزها غافل از ياد خدا، همانا در خبر است كه درآخر هر روز از روزهاي ماه رمضان در وقت افطار حق تعالي هزار هزار كس را از آتش جهنم آزاد مي­كند، و چون شب جمعه و روز جمعه مي­شود در هر ساعتي هزار هزار كس را از آتش جهنم آزاد مي­كند، پس اي عزيز! مبادا بيرون رود ماه رمضان و گناهان تو باقي مانده باشد و در هنگامي كه روزه داران مزدهاي خود را بگيرند تو از جمله محرومان و زيانكاران باشي و تقرب بجوي بسوي خداوند تبارك وتعالي به تلاوت كردن قرآن مجيد در شبها و روزهاي اين ماه و به ايستادن به نماز وجِد و جهد كردن در عبادت و بجا آوردن نمازها در اوقات فضيلت و كثرت استغفار و دعا و… .

   شيخ صدوق به سند معتبر روايت كرده از امام رضا-عليه السلام- كه فرمود: حضرت رسول-صلي الله عليه و آله و سلم- در خطبه­اي فرموده: ايها الناس بدرستي كه رو كرده است به سوي شما ماه خدا با بركت و رحمت و آمرزش، ماهي است كه نزد خدا بهترين ماهها است و روزهايش بهترين روزها است و شبهايش بهترين شبها است، و ساعتهايش بهترين ساعتها است و آن ماهي است كه  شما را در آن به سوي ضيافت خدا خوانده­­اند و در آن از اهل كرامت خدا گرديده­ايد، نفسهاي شما در آن ثواب تسبيح دارد و خواب شما ثواب عبادت دارد و عملهاي شما در آن مقبول است و دعاهاي شماها در آن مستجاب است.

   پس سؤال كنيد از پروردگار خود به نيتهاي درست و دلهاي پاكيزه از گناهان و صفات ذميمه كه توفيق دهد شما را براي روزه داشتن آن و تلاوت كردن قرآن در آن، بدرستيكه شقي و بد عاقبت كسي است كه از آمرزش خدا در اين ماه عظيم محروم گردد و با گرسنگي و تشنگي در اين ماه، تشنگي و گرسنگي روز قيامت را ياد كنيد و بر فقيران و مسكينان خود تصدق كنيد و پيران خود را تعظيم نمائيد و كودكان خود را رحم كنيد و خويشان خود را نوازش نمائيد و زبانهاي خود را از آنچه نبايد گفت نگاه داريد و ديده­هاي خود را از آنچه نظر كردن به سوي آن براي شما حلال نيست بپوشيد و گوشهاي خود را از آنچه شنيدن آن براي شما حلال نيست باز داريد و با يتيمان مردم مهرباني كنيد تا بعد از شما با يتيمان شما مهرباني كنند و از گناهان خود به سوي خدا بازگشت كنيد و دستهاي خود را به دعا در اوقات نمازهاي خود بلند كنيد زيرا كه وقت نمازها بهترين ساعتها است، حقتعالي در اين اوقات به رحمت به سوي بندگان خود نظر مي­كند و هرگاه او را مناجات كنند به ايشان جواب مي­گويد و هرگاه او را ندا كنند به ايشان لبيك مي­گويد و هرگاه او را بخوانند، مستجاب مي گرداند.

تار عنكبوت يا سيم ضخيم؟

    اولين بار كه به ياوه­گويي و غيبت مبادرت مي­ورزيم، چه بسا برايمان جالب و حتي لذت بخش باشد. پس از مدت كوتاهي اين كار عادت شده و جزء خصوصيات اخلاقي­مان در خواهد آمد. مي­گويند عادت ناپسند در روزهاي نخست از تار عنكبوت سست­تر است اما به مرور از سيم­هاي ضخيم هم سخت­تر مي­شود.

عادتهاي ناپسند شما توي چه مرحله­اي هست؟…

 بعد از ظهر روز دوازدهم تير ماه 1367 آسمان آبي و پهناور خليج فارس شاهد فاجعه­ي عظيم و جانگدازي بود كه فجيع­ترين و بي­­­شرمانه­ترين جنايت تاريخ لقب گرفت و آنقدر فاجعه غم­انگيز، جگرسوز، وحشتناك و دهشت­آور بود كه از شنيدن آن تمامي ديده­ها به گريه افتادند و همه دلها به عزا نشستند و سرتاسر ايران، يك پارچه عزا، گريه، شيون و زاري شد.

فاجعه چنين بوقوع پيوست­: هواپيماي مسافربري جمهوري اسلامي ايران در ساعت دو بعداز ظهر 12/4/67 از فرودگاه بندر عباس به مقصد دبي به پرواز درآمد، اين هواپيما 290 سرنشين داشت كه پس از ده دقيقه پرواز از  باند فرودگاه، مورد اصابت دو موشك قرار گرفت و290 سرنشين، وسط زمين و آسمان با هواپيما تكه تكه و ذره ذره شدند.

عمق فاجعه و پليدي و درندگي جنايت از اينجا آشكار و ظاهر مي­شود كه عده­اي نوزاد و كودك بي­گناه آرام و راحت در دامن گرم و پرمهر مادران خود در فضاي هواپيما به خواب ناز فرو­رفته بودند و عده­اي زن و مرد و پير و جوان بر صندلي­هاي هواپيما ساكت و آرام تكيه داده بودند، در آرزوي رسيدن به مقصد دقيقه شماري مي­كردند، اين كودكان معصوم و انسانهاي بي­گناه در وسط آسمان، جايي كه هيچ پناهگاه، مخفيگاه و سنگري وجود ندارد با انفجار دو موشك به طور وحشتناك و غير منتظره منفجر مي­شوند، آتش مي­گيرند و تكه و پاره مي­شوند.

 اين دو موشك به وسيله خونخوار قرن، شيطان بزرگ، آمريكاي جنايتكار منبع فساد و تباهي شليك شد. آمريكا مربي و پرورش دهنده تمامي جنايتكاران و آدمخواران و تروريستهاي حرفه­اي در سراسر جهان با انجام اين فاجعه جانگداز و وحشتناك پرده از چهره کريه، خونخوار و درنده خود برداشت و آن ذات درنده­خو، وحشي و تجاوزگر خود را آشكار ساخت و براي هميشه ثابت كرد كه نه فقط دشمن اسلام و انقلاب اسلامي ايران است بلكه دشمن انسانيت و بشريت است.

شهيد اميد علي بندي همراه با هفت فرزند، همسر و خواهر زن خود، جمعاً ده تن از يك خانواده و اهل گراش بودند. آنها ساعت دو بعد از ظهر روز 12/4/1367 در فرودگاه بندر عباس سوار بر هواپيما شدند تا به دبي عزيمت كنند اين ده تن جزء 290 سر­نشينی بودند كه در آسمان نيلگون خليج فارس به وسيله حمله وحشيانه آمريكاي تجاوزگر با اصابت دو موشك در ميان هواپيما به شهادت رسيدند. از ميان 290 سرنشين بيشترين اعضاء يك خانواده كه به شهادت رسيد همين خانواده بندي است كه مظلومانه به شهادت رسيدند.

1-­­­­شهيد اميد علي بندي در تاريخ 7/10/1323 در خانواده­اي زحمتكش و متدين متولد شد از كودكي با زحمت و تنگدستي بزرگ مي­شود و به سن نوجواني كه مي­رسد جهت امرار معاش و تأمين نيازمنديهاي زندگي، روانه دبي مي­­گردد. بعد از چند سال، تشكيل خانواده مي­دهد و با­ زحمت، فعاليت و كار، زندگي خود را مي­گذراند.

محل كار و تجارت شهيد بندي در دبي بود و طبق معمول بعد از چندين ماه و گاهي تا يك سال و بيش از آن كه در دبي كار مي­­كرد جهت ديدار خانواده و آسايش و سكونت به وطن خود (گراش) باز مي­گشت در اوقاتي كه در گراش بود در نهضت سواد­آموزي شركت مي­كرد و به همين خاطر از سواد خواندن و نوشتن تا حدي بر­خوردار بود.

شخصي متين، آرام و با وقار بود و پاي بند به احكام و مباني اسلام، متدين به مذهب بود. او در مجالس عزاداري امام حسين(عليه السلام) و محافل مذهبي شركت مي­كرد تا اينكه در تاريخ 12/4/67 به دست جنايتكاران آمريكائي بر فراز خليج فارس به شهادت رسيد.

2- شهيده فاطمه نساء اژدهايي همسر شهيد اميد علي بندي در تاريخ يكم بهمن ماه 1329 در گراش متولد شد. اين شهيد داراي نه فرزند بود كه هفت تن از آنان همراه با خود او به شهادت رسيدند. شهيد فاطمه نساء زن عفيف و متديني بود كه با رسيدن به كارهاي خانه و انجام دادن امور داخلي خانواده به بزرگ كردن و تربيت نمودن فرزندان خود پرداخت و همراه با همسر و خواهر و فرزندان خود به شهادت رسيد.

3- شهيد حسن بندي فرزند شهيد اميد علي بندي در تاريخ يكم فروردين ماه 1353 در گراش متولد شد. او در دامان پدر و مادر خود تربيت يافت در سن 7 سالگي به مدرسه رفت.

اين شهيد بزرگترين فرزند خانواده است كه به شهادت رسيد. مقطع ابتدايي را با موفقيت به پايان رساند و به مدرسه راهنمائي شهيد سعادت راه يافت. زماني كه شهيد شد سوم راهنمائي مدرسه شهيد سعادت را گذرانده بود. چهارده ساله بود كه به شهادت رسيد.

4- شهيده شهناز بندي در تاريخ يازدهم آذر ماه 1354 در خانواده­اي پاك و متدين متولد شد. دختري ساكت و نجيب و عفيف بود در سن 7 سالگي به مدرسه رفت. مقطع ابتدائي را با موفقيت به پايان رساند، سپس در مدرسه راهنمائي دخترانه فاني­زاده ثبت نام كرد. زماني كه شهيد شد دوم راهنمائي را به پايان رسانده بود. سيزده ساله بود كه به شهادت رسيد.

5- شهيد محمود بندي در تاريخ سي­ام شهريور ماه 1356 متولد شد. هفت ساله بود که در مدرسه ابتدائي سليمي ثبت نام كرد، چهارم ابتدائي را به پايان رساند، يازده ساله بود كه همراه پدر، مادر، برادران و خواهران خود به شهادت رسيد.

6-شهيده معصومه بندي در تاريخ دهم آبان ماه 1360 در گراش متولد شد، در دامان پر مهر پدر و مادر خود تربيت يافت. سال 1366 در دبستان دخترانه قائدي ثبت نام كرد، كلاس اول ابتدائي را به پايان رساند هفت ساله بود كه همراه پدر، مادر، برادران و خواهران خود شهيد شد.

7- شهيده اعظم بندي در تاريخ پانزدهم دي ماه 1362 در گراش متولد شد كودكي شيرين و خندان بود،  پنج ساله بود و قبل از ورود به مقطع ابتدایی به شهادت رسيد.

8- شهيد محمد بندي در تاريخ پانزدهم ديماه 1364 متولد شد. بچه­اي زيرك و مهربان بود. در زمان شهادتش سه ساله بود.

9- شهيد مجيد ­بندي كوچكترين شهيد اين خانواده در تاريخ دهم خرداد 1366 متولد شد. اين نوزاد شيرخوار يكي از آن كودكان معصوم و بي­گناهی بود كه در دامن مادرش در حاليكه به خواب فرو رفته بود در آتش قهر، تجاوز و طغيان آمريكاي جنايتكار سوخت و تكه تكه شد. در تاريخ 12/4/1367 به شهادت رسيد يعني در زمان شهادتش سیزده ماهه بود .

10-شهيده شهري اژدهايي در سال 1331 در گراش متولد شد. اين شهيد خواهر شهيده فاطمه نساء اژدهايي و همسر مرحوم محمد غلامي بود. او فرزندي نداشت، زن عفيف، محجبه و پاكدامني بود به خانه­داری مي­پرداخت همراه با خواهر و خواهر­زادگان خود در سانحه دلخراش و جانگداز هواپيما بر اثر حمله متجاوزين غاصب آمريكائي به درجه رفيع شهادت نائل آمد.

                          سيد عباس معصومي، سيماي وارستگان ص324-325

تبليغ از ديدگاه قرآن و سنت                                       ليلا حسني - دانش آموخته سطح 2

موضوع اصلي اين تحقيق تبليغ از ديدگاه قرآن وسنت است. تبليغ از ماده بلغ اشتقاق يافته كه در لغت به معناي رساندن مي باشد. قرآن كريم به مسأله تبليغ اهميت زيادي داده و به پيامبر -صلي الله عليه وآله وسلم- دستور مي­دهد كه وظيفه­ي تو تبليغ است سپس مردم را خطاب قرار مي­دهد كه بايد از هر طائفه­ي شما، گروهي كوچ كنند تا احكام دين را فرا گرفته و تبليغ كنند.

دعوت به توحيد، دعوت به معاد و دعوت به نبوت، دعوت به مكارم اخلاق­، دعوت به عبادت و خالص شدن براي خدا از جمله رسالت­هاي مبلغ است.

مبلغ بايد از نظر علمي دين­شناس، زمان­شناس، مكان­شناس و مردم­شناس باشد و از نظر عملي داراي وي‍ژگي­هايي باشد، از جمله: اخلاص، شجاعت، قاطعيت، ايمان به هدف، تواضع و فروتني، تطبيق گفتار وعمل. ابزار تبليغ منحصر در قلم و دفتر وسخن نيست وشامل ابزارهاي تصويري و عمل فرد نيز مي­شود كه بايد از ابزارهاي تبليغاتي فراگير و بروز نيز در پيشرفت اهداف استفاده كرد.

شيوه­هاي تبليغي بارز كه در قرآن به آن اشاره شده از جمله: تحريك عواطف، سؤال كردن از مخاطب، تلقين، استفاده از هنر، قصه­گويي و… است. يك مبلغ بايد آداب تبليغ از جمله شروع با نام خدا، متصل به وحي، حق گويي، پاك و دلپسند بودن و… را رعايت كند و از آفاتي مانند ضعف اخلاص، ناهمگون بودن قول و عمل، ضعف علمي، تفسير به رأي و… كه دامن گير مبلغ مي شوند بپرهيزد. بنابراين يك مبلغ بايد داراي خصوصياتي مانند تواضع وفروتني، صبر و استقامت و… باشد و در انتخاب روش صحيح، معصومان را الگوي خود قرار داده و شيوه­هاي ايشان را بكار گيرد .

واژگان كليدي: تبليغ، دين، قرآن و سنت .

   بدان كه شعبان ماه بسيار شريفي است و منسوب است به پيامبر اكرم-صلي الله عليه وآله وسلم- وآن حضرت اين ماه را روزه مي­داشت و وصل مي­كرد به ماه رمضان و مي­فرمود: شعبان ماه من است هركه يك روز از ماه مرا روزه بدارد بهشت ، او را واجب شود. 

   هر روز هفتاد مرتبه بگوييد: استغفرالله و اسئله التوبة. از روايات مستفاد مي­شود كه بهترين دعاها و ذكرها در اين ماه استغفار است و هر كه هر روز از اين ماه استغفار كند هفتاد مرتبه، مثل آن است كه هفتاد هزار در ماههاي ديگر استغفار كند.   

شهربانو مادر امام سجاد -عليه السلام-

   امام سجاد -عليه السلام- در روز پنجشنبه، پنجم شعبان سال 38 ه.ق ديده به جهان گشوده است.

  شهربانو مادر امام زين العابدين و همسر امام حسين-عليه السلام- است. وي دختر يزدگرد بود و در زمان خلافت عمر، جزء اسيران ايراني به مدينه آورده شد. او آزاد شد و از ميان خواستگاران، حسين بن علي-عليه السلام- را برگزيد. ايرانيان از اين جهت با اهل بيت پيامبر- عليهم السلام-، احساس خويشاوندي مي­كردند. نامش شهربانويه وشاه زنان هم گفته شده است.

                                                                                                                             (كتاب فرهنگنامه ي عاشورا، ص 115 )

   حضرت اباالفضل عليه السلام در چهارم شعبان سال 26 ه. ق متولد شد .

  مادر حضرت ابا الفضل -عليه السلام- و همسر اميرالمؤمنين پس از شهادت حضرت فاطمه -عليها السلام- نامش «فاطمه بنت حزام» ، از قبيله­ي «بني كلاب» و خواهر «لبيد» شاعر بود. زني بود با شرافت، از خانواده­اي ريشه­دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا نيز بسيار مهربان بود. ثمره­ي ازدواج حضرت علي (عليه السلام) با او چهار پسر بود، به نامهاي: عباس، جعفر، عبدالله و عثمان، كه هر چهار فرزندش روز عاشورا در ركاب سيدالشهدا به شهادت رسيدند.

                                                                                                                          (كتاب فرهنگنامه ي عاشورا، ص91)

فضيلت ماه رجب

ماه رجب وماه شعبان وماه رمضان در شرافت تمامند وروايت بسيار در فضيلت آنها وارد شده، بلكه از حضرت رسول (صلي الله عليه وآله) روايت شده كه ماه رجب، ماه بزرگ خداست وماهي در حرمت و فضيلت به آن نمي­رسد، و قتال با كافران در اين ماه حرام است، رجب ماه خداست، و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امت من است، كسي كه يك روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودي بزرگ خدا گردد و غضب الهي از او دور گردد و دري از درهاي جهنم بر روي او بسته گردد و از حضرت موسي بن جعفر (عليه السلام) منقول است كه هر يك روز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنم يكساله راه از اودور شود، و هر كه سه روز از آن را روزه دارد بهشت او را واجب گردد.

وهمچنين فرمود: كه رجب نام نهري است در بهشت از شير سفيدتر و از عسل شيرين­تر، هر كه يك روز از ماه رجب را روزه دارد البته از آن نهر بياشامد، و از امام صادق(عليه السلام) منقول است كه حضرت رسول(صلي الله عليه وآله) فرمودند: كه ماه رجب ماه استغفار امت من است، پس در اين ماه بسيار طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزنده و مهربان است. و رجب را اصب مي­گويند زيرا كه رحمت خدا در اين ماه بر امت من بسيار ريخته مي شود، پس بسيار بگوئيد: اَستَغفراللهّ وّاَسئلُهُ التَوبّةّ. و بدانكه از براي روزه ي ماه رجب فضيلت بسيار وارد شده است و روايت شده كه اگر شخص قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه اين تسبيحات را بخواند تا ثواب روزه ي آن را دريابد:سُبحانَ الِالهِ الجَليلِ،سُبحانَ مَن لا يَنبَغي التَسبيحُ اِلالَه ،سُبحانَ الاَعزِ الاّكرّم ِ،سُبحانّ مّن لّبسّ العزّ وّهُوّلّه اّهل.وهر روز از ماه رجب در صبح وشام در عقب نمازيك بار دعاي :يا مَن ارجُوهُ لِكُلِ خير…..(در كتاب مفاتيح الجنان شيخ عباس قمي ،ص267)

در سختی ها این جمله امام زمان «عج» را نصب العین خود قرار دهید:

«در مراعات حال شما سهل انگاری نکرده و هرگز شما را فراموش نمی کنیم و اگر توجه و عنایات ما نبود، گرفتاری ها و سختی ها بر شما نازل می شد و دشمنان شما را بیچاره می کردند».

شيعيان ديگر هواي نينوا دارد حسين (ع) روي دل با کاروان کربلا دارد حسين (ع)
از حريم کعبه جدش به اشکي شست دست مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسين
ميبرد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظيم بيش از اينها حرمت کوي منا دارد حسين
پيش روراه ديار نيستي کافيش نيست اشک و آه عالمي هم در قفا دارد حسين
بسکه محملها رود منزل به منزل با شتاب کس نمي‌داند عروسي يا عزا دارد حسين
رخت و ديباج حرم چون گل به تاراجش برند تا بجائي که کفن از بوريا دارد حسين
بردن اهل حرم دستور بود و سر غيب ورنه اين بي‌حرمتيها کي روا دارد حسين
سروران،‌پروانگان شمع رخسارش ولي چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسين
سر به تاج زين نهاده راه‌پيماي عراق مي‌نمايد خود که عهدي با خدا دارد حسين
او وفاي عهد را با سر کند سودا ولي خون به دل از کوفيان بي‌وفا دارد حسين
دشمنانش بي‌امان و دوستانش بي‌وفا با کدامين سر کند مشکل دو تا دارد حسين
سيرت آل علي با سرنوشت کربلاست هر زمان از ما يکي صورت نما دارد حسين
آب خود با دشمنان تشنه قسمت مي‌کند عزت و آزادگي بين تا کجا دارد حسين
دشمنش هم آب مي‌بندد به روي اهل بيت داوري بين با چه قومي بي‌حيا دارد حسين
بعدازاينش صحنه‌هاو پرده‌هااشکست وخون دل تماشا کن چه رنگين سينما دارد حسين
سازعشق است وبه دل هرزخم پيکان زخمه‌ئي گوش کن عالم پراز شور و نواداردحسين
دست آخر کز همه بيگانه شد ديدم هنوز با دم خنجر نگاهي آشنا دارد حسين
شمر گويد گوش کردم تا چه خواهد از خدا جاي نفرين هم بلب ديدم دعا دارد حسين
اشک خونين گو بيا بنشين به چشم شهريار کاندرين گوشه عزايي بي‌ريا داردحسين

نام شاعر:شهريار

روز عيد غدير و عيد الله اكبر وعيد آل محمد عليهم السلام است وعظيم ترين اعياد است و حق تعالي پيغمبري را مبعوث نفرمود.

مگر آن كه عيد كرده است اين روز را وحرمت آن را دانسته است و نامش در آسمان روز عهد عهود است و نامش در زمين روز ميثاق مأخوذ وجمع مشهود است.

در حديث ابن ابي نصربز نطي از حضرت رضا (عليه السلام) كه فرمود:

اي پسر ابي نصر هر كجا باشي سعي كن كه روز عيد غدير نزد قبر مطهر حضرت امير المومنين(عليه السلام) حاضر شوي بدرستي كه خدا در اين در اين روز از هر مردمومن و زن مومنه گناه شصت ساله ايشان را مي آمرزد و در اين روز از آتش جهنم دو برابر آنچه  در ماه رمضان وشب قدر وشب فطر آزاد كرده است آزاد مي كند و يك درهم كه در اين روز برادران مومن بدهي برابر است با هزار درهم كه  دراوقات ديگري بدهي.

عیدغدیر برتمام شعیان حضرتش مبارک.

حضرت امام علی النقی ،ملقب به هادی ،فرزند امام جواد در 15 ذیحجه سال 212 هجری در مدینه به دنیا آمد.نام مادر بزرگوارش ،سمانه ،معروف به سیده است.آن حضرت ودر3 رجب سال 254 در42 سالگی در شهر سامرا براثر زهری که به دسیسه ی « معتز» ،خلیفه ی عباسی توسط «معتمد » عباسی ،به آن حضرت خوراندند به شهادت رسید

امام هادی درحدیثی زیبا فرمودند : « ازکسی که براو خشم گرفته ای ،صفا وصمیمیت مخواه ؛وازکسی که به او خیانت کرده ای ،وفا مطلب وازکسی که به او بدبین شده ای ،انتظارخیرخواهی نداشته باش ،که دل دیگران برای تو همچون دل آنهاست . (مسندالامام الهادی،ص 305)

آیهت الله بهجت ره:

دعای تعجیل فرج دوای دردهای ماست.

در روایت است که درآخرالزمان همه هلاک می شوند مگرکسانی که برای تعجیل فرج دعا کنند.

اعمال روز عيد اضحي
روز دهم، روز عيد قربان است و بسيار روز تشريفي و اعمال آن چند چيز است:
1)اول غسل است در اين روز سنت موكد است وبعضي ازعلماء آن را واجب دانسته است.
2)نماز عيد است به همان نحو كه در عيد فطر ذكر شد. ليكن در اين روز مستحب است كه افطاربعد از نماز از گوشت قرباني باشد.
3)خواندن دعايي كه وارد شده پيش از نماز¬عيد وبعد از آن و در اقبال ذكر شده وشايد بهترين دعاي اين روز دعا هاي چهل و هشتم صحيفه كامل باشد كه اول آن : اللهم هذا يوم مبارك وپس از آن بخواند دعاي چهل وششم يا من يرحمُ من لا يرحم العباد
4)خواندن دعاي ندبه است.
5) قرباني كه سنت موكد است.
6) خواندن تكبيرات است براي كسي كه در منيِ باشد عقيب پانزده نماز كه اولش نماز ظهر روز عيد است وآخرش نماز صبح روز سيزدهم وكساني كه در ساير شهرها هستند بخوانند عقيب ده نماز از ظهر روز عيد تا صبح داوز دهم وتكبيرات موافق روايت صحيح در كافي اين است:
الله اكبرالله اكبر، لا اله الا الله والله اكبر، الله اكبر ولله الحمد، الله اكبر علي ما هدينا، الله اكبر علي ما رزقنا من بهيمه الانعام والحم لله علي ما ابلا نا ومستحب است تكرار اين تكبيرات عقب نماز ها بقدر امكان وخواندن بعد از نوافل.

روزنهم روز عرفه واز اعياد عظيمه است اگرچه به اسم عيد ناميده نشده است وروزي است كه حق تعالي بنده گان خويش را به عبادت وطاعت خويش خوانده.وموايد وجود خويش را براي ايشان گسترانيده. وشيطان را در اين روز خوار و حقير تر و رانده تر وخشمناكترين خواهد بود.

روايت شده كه حضرت امام زين العابدين «علیه السلام »شنيد در روز عرفه صداي سايلي راكه از مردم سوال مي نمودفرمود واي بر تو آيا از غير خدا سوال مي كني در اين روز؟وحال آنكه اميد مي روددر اين روز براي بچه هاي در شكم آنكه فضل خدا شامل حال آنها شود وسعادتمند شوند.

واما اعمال امروز:

1}غسل

2}زيارت اما م حسين{ع}كه مقابل هزار حج وهزار عمره وهزار جهادبلكه بالاتر است.واگر كسي دراين رو ز توفيق يابدكه در زير قبه ي مقدسه آنحضرت باشد ثوابش كمتر از كسي كه در عرفات باشد نيست بلكه زياده ومقدم است.

3}بعد از نما ز عصرپيش از آنكه مشغول خواندن دعاي عر فه شود دو ركعت نماز به جا آورددر زير آسمان واعتراف و اقراركند نزد حق تعالي به گناهان خود تا فاِئز شود به ثواب عر فات وگناهانش آمرزيده شود پس مشغول شود به اعمال وادعيه عرفه .مستحب است روزه روز عرفه براي كسي كه ضعف پيدا نكند از دعا خواندن ومستحب است غسل پيش از زوال و زيارت امام حسين در روز وشب عرفه و چون وقت زوال شد به زير آسمان رود و نماز ظهر وعصر را با ركوع وسجود نيكو به عمل آورد.

خواندن دعاي امام حسين(عليه السلام).

الحمد لله الذي ليس لقضائه وافع، و ….

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

pan>. 
تقابل بين نيروهاي خط امام (ره) و بني صدر پس از انتخاب نخست وزير و كابينه نيز همچنان ادامه يافت و در زمستان 1359 دور تازه اي از منازعات شروع شد. سازمان مجاهدين خلق پس از اين وقايع، در 30 خرداد 1360، اعلام كرد كه فعاليت هاي اين سازمان وارد فاز نظامي شده است و اعضاي اين گروه كه مسلح به انواع اسلحه هاي سرد و گرم بودند به خيابان ها ريخته و به قتل و جرح مردم و پاسداران كميته و نيروهاي انتظامي و تخريب اموال عمومي پرداختند. ترورهاي كور يكي ديگر از استراتژي هاي سازمان در اين زمان بود. موج اين ترورها به قدري گسترده بود كه از مردم عادي در كوچه و خيابان تا مسئولين مملكتي را در بر گرفت. در ششم تير ماه سال 1360 جواد قديري يكي از عوامل سازمان منافقين در مسجد اباذر تهران با بمب گذاري به حضرت آيت الله خامنه اي سوء قصد نمود كه البته اين ترور نافرجام ماند. روز بعد يعني هفتم تيرماه، سازمان توسط عامل نفوذي خود محمد رضا كلاهي در حزب جمهوري اسلامي، دفتر مركزي حزب واقع در سرچشمه تهران را منفجر كردند كه به شهادت آيت الله بهشتي و 72 تن از پيروان خط امام منجر شد.
هفتاد و دو مهاجر عاشق
در هفتم تيرماه سال 1360، دفتر مركزي حزب جمهوري اسلامي، در حالي كه جمعي از بلندپايه‏ترين و دلسوزترين مسؤولان نظام، همچون آيت‏اللّه‏ بهشتي رئيس ديوان عالي كشور، چهار وزير، دوازده معاون وزير و حدود سي نماينده مجلس در آن جلسه حضور داشتند، با بغض منافقان منفجر شد و 72 يار وفادار انقلاب و امام، با ذكر خدا بر لب و بدن‏هاي پاره پاره، به ديدار حق شتافتند. در پي اين حادثه، مردم انقلابي ايران، در سراسر كشور مجالس عزاداري باشكوهي برگزار كردند و با اين كار، نفرت عميق خود را از دشمنان انقلاب و به ويژه منافقان نشان دادند.
حضرت امام خميني رحمه‏الله درباره اين حادثه جان‏سوز فرمودند: «ملت ايران در اين فاجعه بزرگ، 72 تن بي‏گناه، به عدد شهداي كربلا از دست داد».
27 صندلي؛ 27 دسته گل
پس از حادثه انفجار دفتر حزب جمهوري اسلامي در هفتم تيرماه سال 1360 و شهادت جمعي از نمايندگان مجلس شوراي‏اسلامي، نخستين جلسه‏علني مجلس، سه‏روز بعد، يعني چهارشنبه‏دهم‏تيرماه برگزار شد. درآن روز، به يادبود آن شهيدان، 27 دسته گل، بر روي 27 صندلي مجلس قرار داده بودند.
يكي از مسئولان نظام درباره آن روز مي‏نويسد: «نگران عدم تشكيل مجلس، به خاطر كمبود از حدنصاب لازم بودم خوش‏بختانه با يك ساعت تأخير، نصاب حاصل شد و جلسه علني رسميت يافت. موفقيتي بزرگ حاصل آمد؛ چون 27 نفر نماينده شهيد داشتيم و نُه نفر مجروح؛ گرچه جمعي از مجروحان، از بيمارستان به مجلس آمدند.
تشييع شهيدان خونين‏بال
دو روز بعد از فاجعه هفت تير، مردم براي تشييع شهدا، در ميدان حسن آباد جمع شدند و به سوي بهشت زهرا به حركت درآمدند. شهداي پاك‏باخته در راه حق، يكي پس از ديگري بر روي دست‏هاي گرم و توان‏مند مردم به خاك سپرده مي‏شدند و تا عصر آن روزفراموش نشدني، 28 تن از شهيدان دفن شدند و تشييع بقيه، از جمله شهيد مظلوم دكتر بهشتي، به وقت ديگري موكول شد. بامداد روز بعد با اين كه دفن شهدا اعلام نشده بود، اما سيل مردم به سوي بهشت زهرا سرازير شد و سرانجام در آن موقع، پيكر پاك آن شهيد مظلوم و تني چند از هم‏سنگرانش، روي دست‏هاي پاك مردم به محل دفنشان انتقال يافت و پيكرآنان ـ كه پاك‏تر از گُل بود ـ به خاك سپرده شد.
علل فاجعه
عامل اصلي وقوع فاجعه هفتم تير، استكبار جهاني به سركردگي امريكا بود. در واقع آنها وقتي نتوانستند از پيروزي انقلاب اسلامي جلوگيري كنند، به توطئه عليه جمهوري اسلامي روي آوردند. البته طرح هاي آنها از جمله حمله نظامي و شكست در صحراي طبس، كودتاي نوژه، حمله نظامي صدام حسين و … با شكست مواجه شد. در داخل كشور با تصويب قانون اساسي جمهوري اسلامي، پايه هاي اصلي نظام مستحكم و مجلس شوراي اسلامي به دست نيروهاي اصيل انقلابي و متدين افتاد. ارتش و سپاه قدرت يافتند و حزب جمهوري اسلامي نيز صحنه سياسي كشور حضور فعالي داشت. در چنين شرايطي كه گروهك هاي داخلي مطرود مردم و مسئولين شده و از بعد خارجي نيز نظام اسلامي منسجم و مقتدر شده بود، همه نگاه ها و بغض و كينه ها متوجه حزب جمهوري اسلامي و دبير كل آن آيت الله بهشتي شد. بنابراين اجراي برنامه اي براي حذف ايشان و ديگر اعضاي حزب كه اكثراً از مجلسيان و ساير قوا بودند، در دستور كار معاندين نظام اسلامي قرار گرفت. البته انفجار دفتر حزب جمهوري معلول عوامل چندي بود كه از ديگر عوامل اين فاجعه مي توان به موارد زير اشاره كرد:

1-بركناري بني صدر از فرماندهي كل قوا و رياست جمهوري
2-حركت مسلحانه منافقين
3-رخنه و نفوذ منافقين در نهادها، احزاب و ارگان هاي اسلامي و انقلابي
4-كوتاهي در حفاظت از مسئولين و شخصيت هاي نظام
5-تاثير تبليغات سوء و سانسور فكري بر روي اعضاء و هواداران گروهك هاي محارب
6-قاطعيت، صراحت و سازش ناپذيري مسئولين و شخصيت هاي خط امامي
7-پيروزي هاي ايران در جنگ تحميلي
8-موفقيت هاي خط امام در عرصه سياسي كشور
پيام امام خميني در مورد هفت تير
امام خميني رحمه‏الله در بخشي از پيام خود درباره هفت تير، درمورد خيانت‏هاي منافقين مي‏فرمايد: «مي‏خواهيد با شهادت رساندن عزيزان ما، اين ملت فداكار را از صحنه بيرون كنيد. شما تا توانستيد به فرزندان اسلام، چون شهيد بهشتي و شهداي عزيز مجلس و كابينه با حربه ناسزا و تهمت‏هاي ناجوان‏مردانه حمله كرديد كه آن‏ها را از ملت جدا كنيد و اكنون كه آن حربه از كار افتاده و كوس رسوايي همه‏تان بر سرِ بازارها زده شد، در سوراخ‏ها خزيده و دست به جناياتي ابلهانه زده‏ايد كه به خيال خام خود، ملت شهيد پرور و فداكار را با اين اعمال وحشيانه بترسانيد و نمي‏دانيد كه در واژه شهادت، واژه وحشت نيست».
سخنان مقام معظم رهبري در مورد هفت تير
مقام معظم رهبري در مورد حادثه هفتم تير سال 1360 مي‏فرمايد: «يك جمله درباره حادثه هفتم تير عرض كنيم و آن اين است كه شايد از همه ابعاد متعددي كه اين حادثه داشت، اين بُعد جالب‏تر باشد كه اين حادثه، نشان داد كه ضربه‏هاي سهمگيني از اين قبيل هم حتّي نمي‏تواند به استحكام بناي جمهوري اسلامي كه به ايمان و حضور مردم تكيه كرده است، خللي وارد كند. اين حادثه، حادثه كوچكي نبود. چنين حادثه‏اي در هر نقطه دنيا كافي است براي فرو ريختن يك نظام. اين همه اشخاص مؤثر، مهم، خوش فكرو مبارز به دست جنايت‏كار تروريست‏ها در يك لحظه از بين بروند و نظام آن را تحمل كند و از آن، وسيله‏اي براي استحكام هر چه بيش‏تر خود به وجود بياورد. اين چيز شگفت‏آوري بود. اين بركت حضور و ايمان مردم، به بركت استحكام ساخت دروني نظام اسلامي بود و به فضل پروردگار، هميشه همين‏طور خواهد بود».
بهشتي از ديد دشمن
راديو بي‏بي‏سي انگليس، با همه دشمني‏هايي كه با شهيد مظلوم دكتر بهشتي داشت، در برنامه شبانگاهي هشتم تيرماه 1360 گفت: «آيت اللّه‏ دكتر سيد محمد حسيني بهشتي، رهبر حزب جمهوري اسلامي، رئيس ديوان‏عالي كشور و عضو شوراي رياست جمهوري، مردي خوش‏لباس، با چهره‏اي گيرا و پُر ابهت بود. بهشتي به عنوان يك نويسنده اسلامي در مسايلي از قبيل مفهوم دولت در اسلام و نيز نقش روحانيت در رابطه اسلام با مكتب‏هاي فكري جديد، مطالب فراواني نوشته است. سال‏هاي اقامت او در آلمان غربي، به عنوان رهبر جامعه مسلمانانِ هامبورگ، به علت علم، لياقت و نظم فكري‏اش به عنوان يك روحاني بود».
آثار بهشتي
با اين‏كه دكتر شهيدبهشتي در كنار تدريس و سخنراني، به تحقيق نيز مي‏پرداخت، اما تأليفات زيادي از او چاپ نشده است. آثارآن شهيد بزرگوار عبارت‏اند از: 1. خدا از ديدگاه قرآن؛ 2. نماز چيست؛ 3. بانك‏داري در قوانين مالي اسلام؛ 4. روحانيت اسلام در ميان مسلمين؛ 5. مبارز پيروز؛ 6. شناخت دين؛ 7. نقش ايمان در زندگي انسان؛ 8. كدام مسلك؛ 9. شناخت؛ و 10. مالكيت. البته افزون براين آثار، مجموعه‏اي از سخنراني‏ها و مصاحبه‏هاي او، كه جملگي مربوط به دوران انقلاب و پس از انقلاب است، در سه جلد با عناوين: او به تنهايي يك امت بود، بهشتي سيدمظلوم امت، و بهشتي اسطوره‏اي بر جاودانه تاريخ در تابستان سال 1361، به وسيله واحد فرهنگي بنياد شهيد تهران چاپ شده است.
بهشتي از ديد امام
بهشتي، مظلوم زيست و مظلوم مُرد و خار در چشم دشمنان اسلام بود.
مراتب فضل ايشان و مراتب تفكر ايشان و مراتب تعهد ايشان برمن معلوم بود.
بهشتي، يك ملت بود.
من بيش‏تر از بيست سال ايشان را مي‏شناختم و برخلاف آن چه اين بي‏انصاف‏ها در سراسر كشور تبليغ كردند و مرگ بر بهشتي گفتند، من او را يك فرد متعهد، مجتهد، مدير، علاقه‏مند به ملت، علاقه‏مند به اسلام و به درد بخور براي جامعه خودمان مي‏دانستم.
من بيش‏تر از بيست سال است كه آقاي بهشتي را مي‏شناسم و در اين مدت، حتي نديدم يك كلمه از كسي غيبت كند.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

” ملقب شد. اين طفل نو رسيده، دومين فرزند خانواده‌اي است که پيامبر اسلام صلي‌الله‌عليه‌وآله پس از نزول آيه تطهير بارها آنها را با عنوان “اهل بيت نبوت” مورد خطاب قرار داده و به آنها سلام گفته بود. مادر او فاطمه سلام‌الله‌عليها، دختر پيامبر و يکي از برترين زنان تاريخ است که به جهت بلندي معرفت و فضايل اخلاقي و پاکي زبانزد خاص و عام بوده و خداوند در بيان شان و جايگاه رفيعش سوره‌اي را در قرآن آورده است. علي عليه‌السلام نيز که دومين فرزند پسر خود را در آغوش مي‌گرفت، اولين مسلمان، برترين داناي دين و بالاترين سخنور عرب و داراي سوابقي بي‌نظير در ايثار و دفاع از دين خدا، در سراسر دوران ظهور و گسترش دين اسلام بود. تا آنجا که پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله به دستور حضرت حق، بارها او را به عنوان جانشين خود معرفي کرده بود.

• نام گذاري

در آن روز فرخنده طفل را به محضر رسول اکرم صلي‌الله‌عليه‌وآله آوردند و علي عليه‌السلام آن چنان که وظيفه داشت و نيز به رسم ادب و احترام از ايشان خواست که همچون فرزند نخست، نامگذاري اين نو رسيده را نيز بر عهده گيرند. پيامبر هم به امر الهي او را “حسين” خواند.

• ريحانه پيامبر

حسين عليه‌السلام دوران کودکي را در دامان پر مهر علي عليه‌السلام و فاطمه سلام‌الله‌عليها و بيش از آن دو در دامان پيامبر اکرم صلي‌الله‌عليه‌و‌آله گذراند. علاقه و توجه رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله به حسين عليه‌السلام چنان بود که همه اصحاب از آن آگاه بودند و بارها و بارها به چشم ديده و به گوش شنيده بودند.

اصحاب، بارها رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله را ديده بودند که با حسن و حسين عليهماالسلام که کودک بودند، بازي مي‌کند و آنها را بر دوش خود سوار مي‌کند. حتي پيامبر لبهاي حسين عليه‌السلام را مي‌بوسيد و مي‌فرمود: حسين از من است و من از اويم، خداوند دوست بدارد کسي را که او را دوست مي‌دارد.

در اين ميان بسياري مي‌دانستند که محبت پيامبر به اين دو کودک و مخصوصا به حسين عليه‌السلام، يک محبت عادي نسبي و فاميلي نبود. زيرا از طرفي پيامبر خدا فردي عادي مانند ساير مردم نبوده و بنا بر نص صريح قرآن، هيچ رفتار يا گفتار پيامبر از سر خواسته شخصي و هوي و هوس نيست، و از همين روست که خداوند مي‌فرمايد: شايسته است که رفتار و حرکات ايشان سرمشق و الگوي اهل ايمان باشد. از سوي ديگر پيامبر دختران زياد و حتي فرزند پسري نيز داشتند، اما اين گونه ابراز محبت و توصيه‌هاي موکد فقط در مورد حسن و حسين عليهما‌السلام ديده مي‌شد

در طول تاریخ، انقلاب های فراوانی به وقوع پیوسته و افراد بسیاری از خودگذشتگی و فداکاری کرده اند، اما با گذشت زمان، از یادها فاصله گرفته اند. ولی نهضت عاشورا با مرور زمان، پیوسته در دل های مسلمانان، ماندگار شده است.

بدون شک، عقیله بنی هاشم، زینب کبری(ع)، از جمله شخصیت های تأثیرگذار این نهضت عظیم است که در ماندگاری و جاودانی آن نقشی بی بدیل داشته; همان بانویی که از نوادر بانوان تاریخ اسلام است و در دامان پُرمهر فاطمه زهرا(ع)و مولای متقیان تربیت یافته و درس زندگی آموخته است.

درباره حیات درخشان این بانوی قهرمان، تاکنون ده ها کتاب و مقاله نگارش یافته و زندگی آنحضرت را مورد تحلیل و تجلیل قرار داده است.

در این مقاله برآنیم که شخصیت و فضایل آنحضرت را بررسی و بیان کنیم.

نام ها و القاب حضرت زینب(س)

حضرت زینب(علیها السلام)، نخستین دختر علی و زهرا علیهماالسلام است. معروف ترین نام این بانوی بزرگ، «زینب» است که در لغت، به معنای «درخت نیکو منظر» آمده(۱) و معنای دیگر آن «زین اب» یعنی «زینت پدر» است. و به راستی زینب برای مکتب اسلام و مرام پدر، مایه زینت و آبرومندی بی نظیر بوده است.

حضرت زینب(ع) در پنجم جمادی الاولی در سال پنجم یا ششم هجرت، در مدینه دیده به جهان گشود. پس از ولادت حضرت زینب(ع)حضرت فاطمه زهرا(ع) نوزاد را به دست حضرت علی(علیه السلام)داد و فرمود: نام این کودک را برگزین. امام(ع)فرمود: من از پیامبر خدا در نام گذاری دخترم، سبقت نمی گیرم.(۲)، در آن هنگام،پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) در سفر بود. چون بازگشت، امیرمؤمنان(علیه السلام)نام نوزاد را از آن حضرت پرسید. رسول خدا(صلی الله علیه وآله) فرمود: من از خدایم در نام گذاری او پیشی نمی گیرم. آن گاه از جانب خداوند جبرئیل فرود آمد و گفت: خداوند نام این نوزاد را «زینب» برگزیده(۳) و آن را در لوح محفوظ نگاشته است.(۴).

نام گذاری حضرت زینب(ع)، از سوی پروردگار حکایت از عظمت و بزرگی مقام آنحضرت نزد خداوند متعال دارد

حضرت را ام کلثوم کبری، و صدیقه صغری می‏نامیدند برای آنحضرت نام ها والقاب زیادی بیان شده همانند عقیله بنی هاشم عالمه غیرمعلَّمه، عارفه، موثّقه، فاضله، کامله، عابده آل علی، معصومه صغری، امینة اللّه، نائبة الزهرا، نائبة الحسین، عقیلة النساء، شریکة الشهداء، بلیغه، فصیحه، و شریکة الحسین.(۵) حضرت زینب(علیها السلام) از نظر شخصیت و لیاقت، مصداق راستین نام ها و القاب مزبور است.

با پسر عموی خود «عبد اللّه‏ بن جعفر» ازدواج کرد و ثمره این ازدواج فرزندانی بود که دو تن از آن‏ها (محمد و عون) در کربلا، در رکاب ابا عبد اللّه‏ الحسین علیه‏السلام شربت شهادت نوشیدند(۶)

آن بانوی بزرگوار سر انجام در پانزدهم رجب سال ۶۲ هجرت، با کوله باری از اندوه و غم و محنت و رنج دار فانی را وداع گفت.

شخصیت حضرت زینب(علیها السلام)

روان شناسان معتقد اند که: عامل وراثت، تربیت و محیط در تکوّن و ساختار پایه های شخصیت آدمی نقش بنیادین دارند.(۷) درباره حضرت زینب(علیها السلام)، سه اصل اساسیِ مزبور جایگاه ویژه داشت:

الف. وراثت: حضرت در خانواده وحی(نبوت و ولایت) بدنیا آمد، جدش پیامبر اکرم(ص) پدرش امیرالمومنین علی(ع) ومادرش فاطمه زهرا دختر پیامبراکرم(ص)بود.

پیامبر اکرم در مورد فرزندان فاطمه فرمود:

 «… وُلدِ فاطِمَةَ فَانَا وَلِیُّهُم وَ عُصبَتُهُم، وَ هُم خُلِقُوا مِن طِینَتِی…»(۸) فرزندان فاطمه (حسن، حسین، زینب، و امّ کلثوم)، که من ولی و سرپرست نَسَبی آنها هستم، از طینت و خمیره ذات من آفریده شده اند.

بنابر این حضرت زینب(ع) در همچون خانواده ای بدنیا آمد و مراتب کمال را از این سه شخصیت بزرگ به ارث گرفته است.

ب. تربیت: حضرت زینب(ع) از آغاز ولادت تا قریب شش سالگی، در دامان پُرمهر پیامبر و حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س)تربیت یافت و با نظارت دقیق این خانواده رشد نمود.

تربیت حضرت زینب(علیها السلام) در همچون خانواده ای سبب شد که این شخصیت والامقام به عنوان سومین بانوی جهان اسلام پس از حضرت خدیجه(علیها السلام) و فاطمه زهرا(علیها السلام)، به شمار آید.

ج. محیط: یکی دیگر از پایه های مهم ساختمان شخصیت آدمی محیط است. حضرت زینب(ع) در محیطی که کانون فضایل، صفا و صمیمیت بود، رشد و نمو یافت. محیط زندگی حضرت زینب(ع) در شهر مدینه، خانه حضرت علی(علیه السلام)، فاطمه(ع)، حسن و حسین(ع)بود; همان خانه ای که کعبه آمال و محبوب دل های مؤمنان بوده است. چنین محیطی نورانی و خانه ای بابرکت، ارزش های والای دینی و انسانی را در وجود پر برکت ایشان بارور و شکوفا ساخت.

منزلت حضرت زینب(علیها السلام)

حضرت از مقام و جایگاه ویژه ای بهرمند بود به طوری که هرگاه بر پدر وارد می شد، امام(علیه السلام)از جای برمی خاست و ایشان را با احترام زیاد در جای خود می نشاند. ایشان امین پدر بود.

همچنین زینب کبری(ع) بعد از پدراز منزلت ویژه ای نزد امام حسن(ع) و امام حسین(ع) برخوردار بود. این دو امام نهایت احترام را در حق خواهر روا می داشتند،سعی می کردند مصایب و مشکلاتی که برایشان رُخ می دهد حضرت زینب(علیها السلام) متوجه نشود و ناراحت نگردد.

اما محبت امام حسین(علیه السلام) و زینب(علیها السلام) علاقه ای متقابل و استثنایی بود. امام حسین(علیه السلام) نیز فوق العاده حضرت زینب(علیها السلام)را عزیز و گرامی می داشت،(۹) ایشان را محرم راز و امین خود می دانست و ودایع خویش را به ایشان می سپرد. امام حسین(علیه السلام)اسرار امامت را به ایشان سپرد.(۱۰) این مسئله مقام و شأن حضرت زینب(علیها السلام) را گواهی می دهد. هنگام دیدار حضرت زینب(علیها السلام) از برادر، امام(علیه السلام)برای او جا باز می کرد، با شادمانی ایشان را در کنار خود می نشاند و در قرب جوارش بود.(۱۱).

فضایل و مناقب حضرت زینب(علیها السلام)

زینب کبری(علیها السلام) دارای فضایل و مناقب فراوان است. همان گونه که اشاره شد،او را عالمه غیرمعلَّمه، عقیله بنی هاشم، معصومه صغری و… لقب داده اند.(۱۲). که هر کدام از این موارد گواه روشن در اثبات مقام این بانوی بزرگ اسلام است.

حضرت زینب(علیها السلام) بانویی بلندقامت، نیکو چهره و عالی مقام بود، در وقار و شخصیت، مانند جدّه اش حضرت خدیجه(علیها السلام)، در حیا و عفّت، همچون مادرش فاطمه زهرا(علیها السلام)، در رسایی و شیوایی بیان، مانند پدرش حضرت علی(علیه السلام)، در حلم و بردباری، چون امام حسن(علیه السلام)و در شجاعت و قوّت قلب، مانند برادرش امام حسین(علیه السلام) بود.(۱۳) که در اینجا به تعدادی از فضایل آنحضرت اشاره می کنیم.

۱- علم و دانش

سخنان و خطبه های عالمانه، همراه با استدلال به آیات قرآن، در کوفه، مجلس عبیداللّه بن زیاد و همچنین در دربار یزید، از سوی حضرت زینب(علیها السلام) هر کدام شاهدی بر تواناییِ دانش این بانوست. ابن عبّاس گفتار پر ارج فاطمه زهرا(علیها السلام) را درباره «فدک»، از حضرت زینب(علیها السلام)نقل کرده، می گوید: «عقیله ما زینب دختر علی چنین گفت: …»(۱۴) افزون بر آن، درس و تفسیر قرآن از سوی حضرت زینب(علیها السلام)، برای زن های کوفه در زمان حکومت پدرش حضرت علی(علیه السلام)بیانگر دانش ایشان است.(۱۵).

حضرت زینب(علیها السلام) مقام بیان روایت و حدیث را دارا بود; چنان که محمّدبن عمرو، عطاء بن سائب، فاطمه بنت حسین و دیگران از زینب(علیها السلام) نقل حدیث کرده اند.(۱۶).

عقیله بنی هاشم حتی آگاهی به حوادث آینده را از پدر بزرگوار خود فرا گرفته بود،همان گونه که بعضی از اصحاب خاص پیامبر(صلی الله علیه وآله)مانند سلمان، ابوذر و برخی از یاران حضرت علی(علیه السلام)مانند میثم تمّار و رشید هجری به این گونه اسرار آگاه بودند.(۱۷)

حضرت زینب(علیها السلام) دانشی سرشار داشت. طبیعی است کسی که از محضر پیامبر(ص) (شهر علم) و حضرت علی(ع) (دروازه علم) کسب دانش نموده باشد، باید دریای علم باشد.

درنتیجه حضرت زینب(ع) «عالمه غیرمعلَّمه» بود، چنان که احتجاجات او در کوفه و شام در برابر دشمن، مانند احتجاج مادرش حضرت زهرا(علیها السلام) بود که درباره «فدک» ابراز نمود.

۲-پرستش و عبادت

عبادت رفیع ترین مقام آدمی است. ائمّه اطهار(علیهم السلام) هر کدام مرتبه اعلای از این مقام را دارا بودند. حضرت زینب(ع) نهایت عبادت و تعظیم را در برابر پروردگار داشت.

حضرت زینب(ع) از نیایش و مناجات های پیامبر(ص) با خبر بود، عبادت علی وفاطمه(ع) را شاهد بود. ونیز نیایش های امام حسن مجتبی(ع)را در دل شب ها و روزها دیده بود، وبلاخره عبادت و مناجات های امام حسین(ع) را، به ویژه در شب و صبح عاشورا، به تماشا نشسته بود و هر یک برایش درس و الگوی عبادت و مناجات بود.

حضرت زینب کبری(علیها السلام) شب ها به عبادت می پرداخت و در دوران زندگی، هیچ گاه تهجّد را ترک نکرد. آنچنان به عبادت اشتغال ورزید که ملقّب به «عابده آل علی» شد.(۱۸) شب زنده داری حضرت زینب(علیها السلام)، حتی در شب دهم و یازدهم عاشورا، ترک نشد. فاطمه دختر امام حسین(علیه السلام)می گوید:

در شب عاشورا، عمّه ام پیوسته در محراب عبادت ایستاده بود، نماز و نیایش داشت و پیوسته اشک هایش سرازیر می شد.(۱۹)

امام زین العابدین(علیه السلام)، می فرماید:

عمّه ام زینب در طول سفر اسارت از کوفه تا شام، پیوسته نمازهای واجب و مستحب خود را انجام می داد و در بعضی منزل گاه ها می دیدم که ایشان در اثر ضعف و گرسنگی، نماز خود را نشسته می خواند; چراکه سهمیه غذای خود را میان کودکان تقسیم می کرد و دیگر توان ایستادن نداشت.(۲۰)

ارتباط حضرت زینب(علیها السلام) با خداوند آن گونه بود که حضرت سیدالشهداء(علیه السلام)در روز عاشورا هنگام وداع، به خواهرش فرمود:

«یا اختی لا تنسینی فی نافلة اللیل» (۲۱)

خواهرم! مرا در نمازهای شب، فراموش نکن.

۳- حجاب و عفّت

یکی از مهم ترین وظایف بانوان در اسلام پاس داری در حفظ حریم حجاب و عفّت است. در قرآن مجید، در چند آیه(۲۲) به ضرورت حجاب برای زنان تصریح گردیده و در چهارده آیه،(۲۳) درباره عفّت و پاک دامنی هشدار داده شده و در احادیث فراوان نیز هشدارهای مؤکّد در این زمینه داده است.

عقیله بنی هاشم در حجاب و عفّت، مانند مادرش فاطمه زهرا(ع) بود و به این مهم بسیار اهمیت می داد. تا پیش از عاشورا و ماجرای اسارت، نامحرمی حضرت زینب(علیها السلام) را ندیده بود،چنان که در تاریخ آمده است:

هنگامی که زینب می خواست به مسجدالنبی کنار قبر رسول خدا(ص) برود، علی(ع) دستور می داد شب برود. به حسن و حسین(ع) می فرمود: همراه خواهرشان باشند. حسن(علیه السلام)جلوتر و حسین(ع)پشت سر، زینب در وسط حرکت می کردند. آنها از سوی مولای متقیان مأمور بودند که حتی چراغ روی مرقد منوّر پیامبر را خاموش کنند تا چشم نامحرم به قامت زینب نیفتد.(۲۴)

یحیی مازنی می گوید: من در مدینه، مدت زیادی همسایه حضرت علی(علیه السلام) بودم. سوگند به خداوند! در این مدت، هرگز حضرت زینب(ع) را ندیدم و صدایش را نشنیدم.(۲۵) حجاب و عفاف حضرت زینب(علیها السلام) به گونه ای بوده است که علّامه مامقانی در این باره می گوید:

زینب در حجاب و عفاف، یگانه روزگار بوده است. کسی از مردان، در زمان پدرش و برادرانش تا روز عاشورا، اورا ندیده بود.(۲۶)

۴- صبر و استقامت

ازدیدگاه اسلام، صبر جایگاهی بس والا دارد. قرآن به صبرکنندگان بشارت داده است. (بقره: ۱۵۵) مقام صبر نسبت به ایمان همانند سر برای بدن است. حضرت زینب(ع) نمونه و تجسّم عالیِ صبر و پایداری است. مقاومت و شکیبایی در راه پاس داری از حریم دین و کرامت انسانیت، از ویژگی های بارز این بانوی بزرگ است.

صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند *** بر اثر صبر نوبت ظفر آید.(۲۷)

صبر و ثبات شگفت انگیز حضرت زینب(علیها السلام) همگان را به اعجاب وا داشته است، چه انکه از پنج سالگی بامصیبت آشنا شد،داغ عزیز ترین کسان خود را یکی پس از دیگری دید، ولی در برابر همه این مصیبت ها، قامت برافراشت و صبر کرد.

حضرت زینب(علیها السلام) در وادی صبر و استقامت، یکه تاز میدان است.در بزرگی مقام صبر و بردباری آن گوهر عظیم الهی، همین بس که وقتی در برابر پیکر نورانی و خونین برادرش امام حسین(علیه السلام) رسید، رو به آسمان کرد و گفت:

بار خدایا! این اندک قربانی و کشته در راه خودت را از ما (خاندان پیامبر) بپذیر.(۲۸).

این سخنان زینب(ع)- هنگامی بود که برادرش امام حسین(علیه السلام) و دیگر برادران و فرزندان خویش را از دست داده بود- حاکی از قوّت ایمان، ثبات اعتقاد، گذشتن از خود و فنا شدن ایشان را در خداوند است.([۲۹])حضرت زینب(علیها السلام) در اثر توجه و تربیت خمسه طیّبه، چنان روح بزرگی یافته بود که شهادت عزیزانش را با صبر و ثباتی وصف ناپذیر تحمّل نمود.

درست است که حضرت زینب(ع) در کربلا در برخی موارد گریه و ناله نیز داشت، ولی ناله های حضرت زینب(علیها السلام) در این گونه موارد، دو دلیل داشت:

گاهی عظمت مصیبت بیش از حد سنگین بود، از جمله شهادت حضرت علی اکبر(علیه السلام)، چراکه ایشان مقامی بس ارجمند داشت و شبیه ترین کس به پیامبر(ص) از نظر صورت و سیرت بود.

بنابراین، به شهادت رسیدن حضرت علی اکبر(علیه السلام) و مصیبت از دست دادن آن عزیز، چنان سنگین و کمرشکن بوده است که دل را آب می کند و عاطفه را به جوش می آورد و نالیدن در چنین مصیبت عظیمی، با مقام صبر در تعارض نیست.

دیگر اینکه گریه ها وناله های حضرت زینب(علیها السلام) در کربلا و پس از آن در طول سفر کوفه و شام، در جهت اهداف عالی و رسالت عظمای ایشان، یعنی ابلاغ پیام عاشورا بوده و ایشان از راه های گوناگون، از جمله با خطبه ها و سخنرانی های آتشین و گریه های جانسوز خویش، از نهضت حسینی پاس داری می نمود.

۵- شجاعت و قهرمانی

از ویژگی های عظیم بانوی کربلا، «شجاعت» است، بدون شک، اگر ذرّه ای ترس از حکومت استبدادی یزید در وجود زینب راه می یافت، در این صورت، نهضت کربلا چنین پیروزی به ارمغان نمی آورد.

حضرت زینب(ع) در این ویژگی، یکه تاز میدان بود. خطبه های آتشین و افشاگرانه ایشان بر ضد دستگاه امویان و گفتار کوبنده اش در فرصت ها برای دفاع از نهضت حسینی، و صلابت بی نظیر ایشان در کوفه و شام، همه بیانگر قهرمانی و شجاعت ایشان است. «زینب به عنوان شیرزن کربلا و خطیب قهرمان پیامرسان خون شهیدان، در پیشانی اسلام تابید»(۳۰) و جهاد و دفاع ایشان از اسلام و دیانت به ابدیت پیوست.

حضرت زینب(ع) در قیام عاشورا شجاعتی شایان از خود به نمایش گذاشت. ایشان بارها جان امام سجّاد(ع)را از مرگ نجات داد، از جمله در مجلس ابن زیاد، پس از احتجاج حضرت سجّاد(علیه السلام) با ابن زیاد، امر به شهادت او داد. حضرت زینب(علیها السلام) دست در گردن فرزند برادر انداخت و فرمود: «تا زنده ام، نخواهم گذاشت او را بکشید.»(۳۱) و هرگز به ابن زیاد و یزید بن معاویه اعتنایی نکرد و در حالی که آنان در اوج اقتدارشان بودند، و پاسبان ها با شمشیرهای از نیام بیرون کشیده اطراف ایشان را گرفته بودند، سخنانی ایراد کرد که یزید و اطرافیان وی را رسوا ساخت.

۶٫ فصاحت و بلاغت

بانوی قهرمان کربلا، فصاحت و بلاغت را از پدر و مادر گرامی اش به ارث برده بود. «هنگامی که سخن می گفت، گویی از زبان پدر، ایراد سخن می کرد.»(۳۲) سخنانش در کوفه و مجلس یزید و نیز گفتگوهای ایشان با عبیداللّه بن زیاد، بی شباهت به خطبه های امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) و خطبه «فدکیّه» مادرش زهرا(علیها السلام)نیست.(۳۳) این خطبه ها در حالی ایراد می شدند که حضرت زینب(ع) داغ های فراوانی بر سینه داشت، گذشته از آنکه تشنه، گرسنه و بی خواب بود، سختی سرپرستی کودکان و راه را نیز به دوش می کشید.

وقتی حضرت زینب(ع) در کوفه، آن خطبه فصیح، آتشین و شورانگیز را ایراد نمود، مردم دست ها را به دندان گزیدند و با تعجب به هم نگاه کردند! در همان موقع، پیرمردی در حالی که می گریست و محاسنش از اشک چشمش تر شده بود، دست به سوی آسمان بلند کرد و گفت:

پدر و مادرم فدای ایشان که سال خوردگانشان بهترین سال خوردگان و کودکان ایشان بهترین خردسالان، و زنانشان بهترین زنان و نسل آنها والاتر و برتر از همه نسل هاست.(۳۴).

نتیجه گیری

حضرت زینب(علیها السلام) افزون بر ویژگی ها و فضیلت های شخصیتی، که از خاندان وحی ارث برده بود، در به ثمر رساندن نهضت عاشورا، نقش فوق العاده داشت. او پس از عاشورا، در کنار سرپرستی اسیران و حفظ جان امام سجّاد(علیه السلام) از خطرها، توانست انقلاب حسینی را با تحمّل زحمت های فراوان به پیروزی نهایی برساند و در انجام رسالت خویش، با صلابت و استواری ایستاد و نقش سنگین و رسالت خویش را به خوبی به پایان رساند تا آیین پیامبر(صلی الله علیه وآله) و انقلاب کربلا دست خوش تحریف نگردد.

پی نوشت ها

[۱]ـ جبران مسعود، الرّائد، ترجمه رضا انزابی، چ دوم، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۶، ج ۱، ص ۹۲۴٫

 [۲]ـ سیدکاظم ارفع، حضرت زینب(علیها السلام) سیره عملی اهل بیت، تهران، نشر قادر، ۱۳۷۷، ص ۷٫

[۳]ـ باقر شریف القرشی، السیده زینب، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۱۹، ص ۳۰ـ۳۱ / حسن الهی، زینب کبری عقیله بنی هاشم، تهران، آفرینه، ۱۳۷۵، ص ۲۹٫

[۴]ـ جعفر النقدی، زینب الکبری بنت الامام، النجف الاشرف، المکتبة الحیدریه، ۱۳۶۱، ص ۲۱ / سید نورالدین جزائری، خصائص الزینبیه، ترجمه باقر ناصری، چ دوم، قم، جمکران، ۱۳۷۹، ص ۶۰٫

 [۵]ـ نورالدین جزائری، پ سید نورالدین جزائری، خصائص الزینبیه، ترجمه باقر ناصری، چ دوم، قم، جمکران، ۱۳۷۹ ص ۶۷

- [۶] شیخ ذبیح اللّه‏ محلاتی، ریاحین الشریعة، (تهران، دار الکتب الاسلامیة) ج۳، ص۴۶

(۷)ـ عبداللّه شفیع آبادی، مبانی روان شناسی رشد، چ پنجم، تهران، چهر، ۱۳۷۱، ص ۲۳ـ۳۱٫

(۸)ـ سیدمرتضی حسینی فیروزآبادی، الفضائل الخمسه، انتشارات فیروزآبادی، ۱۳۷۴، ج ۳، ص ۱۵۰٫

 (۹)ـ ذبیح اللّه محلّاتی، ریاحین الشریعة، تهران، دارالکتب الاسلامیه ، ج ۳، ص ۷۶٫

(۱۰)ـ احمد بهشتی، زنان نامدار در قرآن و حدیث، تهران، سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۶۸،  ص ۵۱٫

(۱۱)ـ جعفر النقدی، الکبری بنت الامام، النجف الاشرف، المکتبة الحیدریه، ۱۳۶۱، ص ۲۱ .

(۱۲)ـ سید نورالدین جزائری، پیشین

(۱۳)ـ محمّد محمّدی اشتهاردی، حضرت زینب فروغ تابان کوثر، چ سوم، تهران، برهان، ۱۳۷۹، ص ۲۲٫

(۱۴)ـ احمد بهشتی، پیشین، ص ۵۱٫

(۱۵)ـ ذبیح اللّه محلّاتی،پیشین، ص ۵۷٫

(۱۶)ـ احمد صادقی اردستانی، زینب قهرمان دختر علی، تهران، مطهر، ۱۳۷۲، ص ۱۰۰٫

(۱۷)ـ ذبیح اللّه محلّاتی، پیشین، ج ۳، ص ۵۶٫

 (۱۸)ـ جعفر النقدی، پیشین، ص ۶۱٫

(۱۹)ـ احمد صادقی اردستانی، پیشین، ص ۱۰۶٫

(۲۰)ـ ذبیح اللّه محلّاتی، پیشین، ج ۳، ص ۶۲٫

(۲۱)ـ جعفر النقدی، پیشین، ص ۶۲٫

(۲۲)ـ نور: ۳۰ / احزاب: ۳۲، ۳۳ و ۵۹٫

(۲۳)ـ نور: ۲، ۳۲، ۲۷، ۲۸، ۳۰، ۳۱، ۳۲، ۳۳، ۵۸، ۶۰ / احزاب: ۳۲، ۵۹ / قصص: ۲۵٫

(۲۴)ـ سید عبدالحسین دستغیب، زندگانی حضرت زینب، تهران، کاوه، ص ۱۹٫

(۲۵)ـ محمّد محمّدی اشتهاردی، پیشین، ص ۹۹٫

(۲۶)ـ حسن الهی، پیشین، ص ۹۹ به نقل از: عبداللّه مامقانی، تنقیح المقال فی علم الرجال، نجف اشرف، مطبعة المرتضویة، ۱۳۵۲، ج ۳، ص ۷۹٫

(۲۷)ـ حافظ شیرازی.

 (۲۸)ـ سید علی نقی فیض الاسلام، خاتون دوسرا (شرح حال زینب)، چ دوم، تهران، نشر آثار فیض الاسلام، ۱۳۶۶، ص ۱۸۵٫

(۲۹)ـ همان.

 (۳۰)ـ محمّد محمّدی اشتهاردی، پیشین، ص ۸۱٫

(۳۱)ـ محمّدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۱۷٫

(۳۲)ـ احمد بهشتی، پیشین، ص ۵۱٫

(۳۳)ـ سیدکاظم ارفع، پیشین، ص ۸۸٫

(۳۴)ـ سیدبن طاووس، اللهوف، تهران، دارالعالم، ۱۳۴۸ش، ص ۱۴۹ / محمّدباقر مجلسی، پیشین، ج ۴۵، ص ۱۱۰٫

اعتکاف، میثاقی است دوباره، عهدی است صدباره و نگاهی است یک باره به عمق ناپیدای عشق. سه روز خود را برای او مخلص کردن، عشق را در سحر معنا کردن و روزه را آغاز وصال دانستن. اعتکاف، حج کوچکی است در دل، عمره بزرگی است در نفس، قربانگاه زیبائی است در قلب. اعتکاف، در آینه لغت، توقف چند روزه در ایستگاه مسجد جامع است؛ با زبان روزه و در قاموس اهل دل، حبس کرکس آمال و هوس و سبک بار و بال نمودن مرغ دل است برای سیر به آفاق و انفس. تا زمانی که کبوتر نفس، گیر دام تعلق های مادی باشد، پرواز در آسمان کمال برایش مقدور نیست.

و علی علیه السلام التهاب درون و شوق وصال معبودش را در کمیل شریف چنین می سراید:

ای مهربان خدای! مرغ دل در پنجه های تیز و قوی هوس حبس گشته، وگرنه بال های ما تشنه پرواز در آسمان قُرب تواند.

واصلان حق، این طبیبان روح، نسخه های خود را در شفا خانه اعتکاف، تقدیم انسانیت نموده اند؛ چرا که با اکسیر اعتکاف، مس دل به طلای حرم الهی تبدیل می شود و بهشت آرامش به دل های آسمانی ارزانی می شود.

هیچ کنجی بی دد و بی دام نیست

جز به خلوتگاه حق آرام نیست

علی پا به این دنیا گذاشت و قلب عاشقان را محسور کرد و همگان را با انسانی آشنا کردکه پدر تمامی آفریدگان پروردگارش لقب گرفت روز پدر مبارک . . .

ولادت مولی الموحدین امیرالمومنین حیدر کرار شیر خدا مولود کعبه و فرا رسیدن روز پدر را خدمت شما تبریک و تهنیت عرض میکنم . . .

مکه پر شور و شعف ، کعبه می گیرد شرف قبله را قبله نما ، آمده میر نجف

میلاد مظهر علم و عزت و عدالت و سخاوت و شجاعت، اسد الله الغالب، علی بن ابیطالب، مبارک باد . . .

ولادت باسعادت مولای عاشقان، امیر مؤمنان، علی علیه السلام، مبارک باد . . .

سیزدهم رجب مبارک باد

به مناسبت سالروز حماسه خرمشهر حاج آقا ماندگاری در برنامه سمت خدا به حوزه خواهران گراش دعوت شدند و در شب میلاد هم مراسم بزرگی برگزار شد .

آیت‌الله وحید خراسانی خطاب به شیعیان، تاکید کردند: جوانان باید در سوگ شهادت امام هادی (علیه السلام)، غوغایی را که در ایام فاطمیه خلق کرده و کمر وهابیت را شکستند، مجدداً احیاء کنند. ایشان در ادامه با اشاره به سوم ماه رجب و اهمیت سوگواری شهادت امام هادی (علیه السلام)، افزودند: اراده امام هادی (علیه السلام) متصل به اراده خدای متعال است؛ به طوری که عنایت امام دهم به شیعیان ویژه می‌باشد و باعث نجات خیلی‌ها از هلاکت گشته است.

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز» ، این مرجع تقلید، امروز در آغاز درس خارج فقه خود که در مسجد اعظم قم برگزارشد، با اشاره به اهمیت ماه رجب،اظهار داشتند: روزه هفت روز اول ماه رجب، باعث بسته شدن  هفت در جهنم خواهد شد و سفارشات زیادی در روایات شیعه بر اهمیت این ماه شده است.

ایشان در ادامه با اشاره به سوم ماه رجب و اهمیت سوگواری شهادت امام هادی (علیه السلام)، افزودند: اراده امام هادی (علیه السلام) متصل به اراده خدای متعال است؛ به طوری که عنایت امام دهم به شیعیان ویژه می‌باشد و باعث نجات خیلی‌ها از هلاکت گشته است.

این مرجع تقلید با بیان این که ملت ایران باید در روز سوم ماه رجب یکپارچه سیاه پوش شوند، تاکید کردند: جوانان پاک فطرت، باید غوغایی که در ایام فاطمیه خلق کرده و کمر وهابیت را شکستند و باعث بیمه شدن این مملکت شدند را در سالروز شهادت امام هادی (علیه السلام) به نمایش بگذارند.

معظم‌له تصریح کردند: غیرت جوانان  شیعی که از شیر مادر و نیت پاک پدر به آنان رسیده، باید عزادار امامی باشند که خون دل و رنج زیادی را تحمل کردند.

آیت الله وحید خراسانی خطاب به علما و روحانیون گفتند: شما اهل علم همان طوری که یک عمر برسر سفره امام زمان (علیه السلام) نشسته اید، باید روز سوم ماه رجب، تسلی بخش دل امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) باشید.

این مرجع تقلید تاکید کردند: نظر امام زمان (علیه السلام)  به شما است ، شما باید مردم را در عزاداری امام هادی (علیه السلام) ارشاد و راهنمایی کنید

منبع : خبرگزاری حوزه

‹‹ خرمشهر را خدا آزاد کرد ››‌ امام خميني (ره) روز سوم خرداد 1361 يکي از بارزترين جلوه‌هاي نصرالهي و يکي از مهمترين و زيباترين روزهاي انقلاب اسلامي ايران مي‌باشد. در اين روز شهر مقاوم خيز خرمشهر که پس از 35 روز پايداري و مقاومت در 4 آبان 1359 به اشغال دشمن در آمده بود، پس از 578 روز (19 ماه) ، بار ديگر توسط رزمندگان اسلام فتح شد و پرچم اسلام بر فراز مسجد جامع و پل تخريب شده خرمشهر به اهتزاز در آمد. خبر آزادسازي خرمشهر به سرعت همه ملت مسلمان ايران را غرق شادي و سرور کرد و مردم ايران با حضور در مساجد نماز شکر به جاي آورده و نداي ا… اکبر سردادند. عمليات بيت‌المقدس در دهم ارديبهشت 1361 آغاز شد و در چهار مرحله عمليات نهايتا در سوم خرداد 1361 به آزادسازي خرمشهر انجاميد و تلفات زيادي به دشمن بعثي وارد آمد. اين فتح مبين، دفاع مقدس را وارد مرحله نويني کرد و براي اولين بار از شروع جنگ تحميلي ايران در موضع قدرت قرار گرفت. همچنين اين پيروزي بزرگ آمريکا و ساير قدرتها را سخت به وحشت انداخت و آنان که از پيروزي نهايي ايران اسلامي سخت بيمناک بودند، به تجهيز و تقويت بيش از پيش رژيم صدام پرداختند. نتايج نظامي به دست آمده از عمليات بيت‌المقدس: ـ آزاد سازي 5400 کيلومتر مربع از خاک کشور اسلامي از جمله خرمشهر و تأمين 180 کيلومتر خط مرزي ـ 19 هزار اسير و 16 هزار کشته از دشمن ـ انهدام 60 فروند هواپيما ، 3 فروند هلي‌کوپتر، 418 دستگاه تانک و نفربر، 30 قبضه توپ، 49 دستگاه خودرو. ـ غنايم به دست آمده : يک فروند هلي‌کوپتر، 105 دستگاه تانک و نفربر و 56 دستگاه خودرو

استاد مرتضی مطهری در ساعت بیست و دو و بیست دقیقه سه شنبه یازدهم اردیبهشت ماه سال 1358 در تاریکی شب در حالی که از یکی از جلسات فکری سیاسی بیرون آمده بود یا گلوله گروه نادان و جنایتکار فرقان که به مغزش اصابت نمود به شهادت می‌رسد.

آفتاب: استاد شهید آیت‌الله مطهری در 13 بهمن 1298 هجری شمسی در فریمان واقع در 75 کیلومتری شهر مقدس مشهد در یک خانواده اصیل روحانی چشم به جهان می‌گشاید. پس از طی دوران طفولیت به مکتبخانه رفته و به فراگیری دروس ابتدایی می‌پردازد. در سن دوازده سالگی به حوزه علمیه مشهد عزیمت نموده و به تحصیل مقدمات علوم اسلامی اشتغال می‌ورزد. 

در سال 1316 علی‌رغم مبارزه شدید رضاخان با روحانیت و علیرغم مخالفت دوستان و نزدیکان، برای تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه قم می‌شود. در دوره اقامت پانزده ساله خود در قم از محضر مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی (در فقه و اصول) و حضرت امام خمینی ( به مدت 12 سال در فلسفه ملاصدرا و عرفان و اخلاق و اصول) و مرحوم علامه سید محمد حسین طباطبائی (در فلسفه: الهیات شفای بوعلی و دروس دیگر) بهره می‌گیرد. 

در سال 1331 در حالی که از مدرسین معروف و از امیدهای آینده حوزه به شمار می‌رود به تهران مهاجرت می‌کند. در تهران به تدریس در مدرسه مروی و تألیف و سخنرانیهای تحقیقی می‌پردازد. در سال 1334 اولین جلسه تفسیر انجمن اسلامی دانشجویان توسط استاد مطهری تشکیل می‌گردد.

در همان سال تدریس خود در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران را آغاز می‌کند به دنبال یک سخنرانی مهیج علیه شخص شاه به وسیله پلیس دستگیر شده و به زندان موقت شهربانی منتقل می‌شود و به همراه تعدادی از روحانیون تهران زندانی می‌گردد. 

پس از 43 روز به دنبال مهاجرت علمای شهرستانها به تهران و فشار مردم، به همراه سایر روحانیون از زندان آزاد می‌شود. در سال 1348 به خاطر صدور اعلامیه‌ای با امضای ایشان و حضرت علامه طباطبایی و آِیت الله حاج سید ابوالفضل مجتهد زنجانی مبنی بر جمع اعانه برای کمک به آوارگان فلسطینی و اعلام آن طی یک سخنرانی در حسینیه ارشاد دستگیر شد و مدت کوتاهی در زندان تک سلولی به‌سر برد. 

از سال 1349 تا 1351 برنامه‌های تبلیغی مسجدالجواد را زیر نظر داشت و غالباً خود سخنران اصلی بود تا اینکه آن مسجد و به دنبال آن حسینیه ارشاد تعطیل گردید و بار دیگر استاد مطهری دستگیر و مدتی در بازداشت قرار گرفت. پس از آن استاد شهید سخنرانیهای خود را در مسجد جاوید و مسجد ارک و غیره ایراد می‌کرد. بعد از مدتی مسجد جاوید نیز تعطیل گردید. در حدود سال 1353 ممنوع المنبر گردید و این ممنوعیت تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت.

اما مهمترین خدمات استاد مطهری در طول حیات پر برکتش ارائه ایدئولوژی اصیل اسلامی از طریق درس و سخنرانی و تألیف کتاب است. این امر خصوصاً در سالهای 1351 تا 1357 به خاطر افزایش تبلیغات گروههای چپ و پدید آمدن گروههای مسلمان چپ زده و ظهور پدیده التقاط به اوج خود می‌رسد. 

در سال 1355 به دنبال یک درگیری با یک استاد کمونیست دانشکده الهیات! زودتر از موعد مقرر بازنشسته می‌شود. همچنین در این سالها استاد شهید با همکاری تنی چند از شخصیتهای روحانی، «جامعه روحانیت مبارز تهران » را بنیان می‌گذارد بدان امید که روحانیت شهرستانها نیز به تدریج چنین سازمانی پیدا کند. 

گرچه ارتباط استاد مطهری با امام خمینی پس از تبعید ایشان از ایران به وسیله نامه و غیره استمرار داشته است ولی در سال 1355 موفق گردید مسافرتی به نجف اشرف نموده و ضمن دیدار با امام خمینی درباره مسائل مهم نهضت و حوزه‌های علمیه با ایشان مشورت نماید. 

پس از شهادت آیت الله سید مصطفی خمینی و آغاز دوره جدید نهضت اسلامی، استاد مطهری به طور تمام وقت درخدمت نهضت قرار می‌گیرد و در تمام مراحل آن نقشی اساسی ایفا می‌نماید. در دوران اقامت حضرت امام در پاریس، سفری به آن دیار نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو می‌کند و در همین سفر امام خمینی ایشان را مسؤول تشکیل شورای انقلاب اسلامی می‌نماید.

هنگام بازگشت امام خمینی(ره) به ایران مسؤولیت کمیته استقبال از امام را شخصاً به عهده می‌گیرد و تا پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن همواره در کنار رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی و مشاوری دلسوز و مورد اعتماد برای ایشان بود، تا اینکه در ساعت بیست و دو و بیست دقیقه سه شنبه یازدهم اردیبهشت ماه سال 1358 در تاریکی شب در حالی که از یکی از جلسات فکری سیاسی بیرون آمده بود یا گلوله گروه نادان و جنایتکار فرقان که به مغزش اصابت نمود به شهادت می‌رسد و امام و امت اسلام در حالی که امیدها به آن بزرگمرد بسته بودند در ماتمی عظیم فرو می‌روند.

اندیشه‌های متفکر شهید استاد مرتضی مطهری همواره به عنوان اسلام‌شناسی آگاه، عالمی زمان شناس، دانشمندی دردآشنا و فیلسوفی توانا مورد علاقه فرهیختگان و جوانان فکور بوده و می‌باشد. 

استاد شخصیتی بود که پاسخ‌گویی به شبهات زمانه و مقابله با انحرافات فکری و عقیدتی را وجهة همّت خویش ساخت تا بدانجا که در قبال این مجاهدت عظیم علمی جان خویش را فدای آرمان خود ساخت

در اول ماه مه 1886، پليس شيکاگو با حمله به تظاهرات گسترده کارگران، که براي هشت ساعت کار در روز، و حق تشکيل اتحاديه هاي کارگري برپا شده بود، آنان را به خاک و خون کشيد. چند روز بعد، دادگاه چند تن از رهبران کارگران را محاکمه ، و به مرگ محکوم کرد. يکي از رهبران کارگران اعتصابي ، پس از اعلام راي ، در برابر دادگاه چنين گفت:

? کارگران اينک دريافته اند، که مي توانند با اتحاد و همبستگي، و مبارزه جمعي بر مشکلات خود فائق آيند. کارگران دريافته اند که چه قدرت عظيمي در اتحاد آنان نهفته است ، و به همين دليل است که کارفرماها با تمام توان مي کوشند تا اتحاد کارگران را بشکنند، و ميتينگ کارگران را به خون بکشند. ما کارگران گرد هم آمديم تا اندکي از حقوق خود را باز پس بگيريم؛ اما اکنون از دادگاه و زندان سر در آورده ايم . آيا اين است معناي برابري و عدالت در جامعه ما؟ امروز اگر صداي حق طلبانه ما را با گلوله خفه مي کنيد ، مطمئن باشيد که اين صداها ديگر خاموش شدني نيست، و هر روز طنين آن رساتر خواهد شد.

رهبران کارگران شيکاگو به دست مستکبران جان باختند ؛ اما حقانيت گفته هايشان به تدريج بر همگان مسلم شد.

در سال 1889، کنگره بين المللي کارگران در پاريس ، به پيشنهاد نماينده کارگران آمريکا ، روز اول ماه مه را به عنوان روز جهاني کارگر برگزيد ، و در پي آن در بسياري از کشورهاي دنيا ، کارگران با برپايي اعتصاب و تظاهرات گسترده ، اين روز را گرامي داشتند و ياد و خاطره کارگران به خاک و خون کشيده شده را زنده نگه داشتند.

سازمان بين المللي کار

اين سازمان به عنوان يک نهاد خود مختار، و وابسته به مجمع عمومي سازمان ملل متحد در سال 1919 براساس معاهده ورساي برپا شد. موافقت نامه مربوط به برقراري رابطه بين اين سازمان و سازمان ملل متحد در سال 1946 به تصويب رسيد و آن را به صورت  نخستين کارگزاري تخصصي وابسته به سازمان ملل متحد درآورد.

الف) هدف ها و فعاليت ها

سازمان بين المللي کار در جهت پيشبرد عدالت براي افراد شاغل به کار، در تمام نقاط جهان فعاليت مي کند و عمده فعاليت هاي آن عبارتند از:

1)       تنظيم سياست ها و بين المللي کردن برنامه ها به منظور بهکرد شرايط کار و زندگي.

2) برقراري معيارهاي کار به عنوان رهنمودهايي براي مسوؤلان ملي در به اجرا در آوردن اين   سياست ها.

3)    اجراي يک برنامه وسيع همکاري هاي فني، براي کمک به دولت ها و عملي کردن اين سياست ها به شيوه اي کار ساز و اقدام به کار آموزي .

4)       آموزش و پژوهش به منظور کمک به پيشبرد اين تلاش ها.

سازمان بين المللي کار، از آن جهت در ميان سازمان هاي جهاني منحصر به فرد است، که در امر تنظيم سياست هاي آن، نمايندگان کارگران و کارفرمايان از حق اظهار نظر برابر با نمايندگان دولت ها برخوردارند. کنفرانس بين المللي کار با حضور چهار عضو از هر کشور ( دو نماينده از سوي دولت، يک نماينده از طرف کارگران و نماينده اي از سوي کارفرمايان) تشکيل شده است.  يکي از مهم ترين اهداف سازمان عبارت است از تصويب کنوانسيون ها وتوصيه هايي که متضمن برقراري معيارهايي در ارتباط با مسائل کارگري در زمينه هايي مانند آزادي عضويت در تشکل ها، دستمزدها، ساعات و شرايط کار، جبران خسارت هاي وارده به کارگران، بيمه هاي اجتماعي ، مرخصي با استفاده از حقوق، ايمني صنعتي، خدمات اشتغال و بازرسي مسائل مرتبط مي باشند.

اجراي مقررات کنوانسيون هاي سازمان بين المللي کار براي کشورهايي که آن ها را امضا کرده اند الزامي است؛ در حالي که توصيه هاي سازمان مذکور تنها در حکم رهنمودهايي براي سياست گذاري ، قانون گذاري و شيوه عمل هاي ملي است.

از زمان تاسيس اين سازمان تاکنون، بيش از 350 کنوانسيون و توصيه نامه به تصويب رسيده است.

سازمان براي اجراي مفاد عهد نامه ها توسط کشورهايي که آن ها را مورد تصويب قرار داده اند نظارت به عمل مي آورد و براي تحقيق در خصوص شکايت هاي مربوط به نقض حقوق اتحاديه کارگري نيز رويه عمل ويژه اي دارد.

کارشناسان سازمان بين المللي کار از طريق برنامه کمک هاي فني سازمان در زمينه هايي از قبيل کارآموزي حرفه اي، فنون مديريت، برنامه ريزي نيروي انساني، ايمني و بهداشت محيط کار، سياست هاي اشتغال،  نظام هاي امنيت اجتماعي، تعاوني ها و صنايع دستيِ کوچک مقياس، به کشورهاي عضو ياري مي رسانند.

سازمان بين المللي کار از طريق موسسه بين المللي مطالعات کار در ژنو و مرکز بين المللي کار آموزي فني و حرفه اي پيشرفته در تورين ايتاليا، فرصت هايي براي آموزش در اختيار مي گذارد.

ب ) مديريت

فعاليت هاي سازمان بين المللي کار که کليه اعضا در آن نمايندگي دارند در فواصل بين اجلاس، سالانه، از طريق يک هيات حاکم مرکب از نمايندگان 28 کشور عضو، 14 عضو کارگر و مابقي کارفرما، هدايت مي شود.

اسلام و حقوق کارگر و کارفرما

امامان و پيشوايان دين (ع)، در سخن و در عمل ، به کار و اشتغال تاکيد داشته و از بيکاري به شدت دوري کرده اند. در روايات آمده است ?کسي که به کار و تلاش مشغول است، از کسي که کار را رها کرده و به عبادت خدا مشغول است اجر و پاداشي فزونتر دارد? و نيز در روايات است که دعاي بيکار هر چند عابد باشد مستجاب نمي شود. هم چنين در روايات است که پيامبر اکرم کارهاي خانه را انجام مي داد و نيز در خبر است که امام صادق (ع) فرمود:

?هر آن کس که جامه خود را بدوزد و نعلينش را وصله زند و کالاي مورد نياز خانه را خود حمل کند، از تکبر ايمن باشد.?

از حضرت علي (ع) نقل شده است که فرمود:

?روزي در مدينه سخت گرسنه بودم، از شهر بيرون شدم تا کاري پيدا کنم و مزدي به دست آورم. مقداري از شهر دور شدم به کنار خانه زني رسيدم و ديدم مقداري گِل خشک انباشته است دانستم وي مي خواهد آن گِل ها را جهت ساختمان، تر کند، به نزد او رفتم و با وي قرار بستم درازاي هر دلو بزرگ آب که بر آن گِل ها بريزم يک دانه خرما بستانم. شانزده دلو کشيدم و از سنگيني دلوها دستم تاول زد. وي شانزده دانه خرما به من داد و من خرماها را به نزد پيامبر (ص) بردم و دو نفري آن ها را خورديم.?

در روايات اسلامي از اميرالمومنين (ع)، درباره احياي زمين، ايجاد باغ ها، حفر قنوات، کارگري براي ديگران و … بسيار سخن به ميان آمده است.

امام صادق (ع) فرمود:

?اميرالمومنين (ع) بيل  مي زد و زمين را احياء مي کرد و از در آمد و دسترنج خويش هزار بنده آزاد کرد? تمام اين ها حاکي از ارزشمندي کار و کارگري، و مذموم بودن تنبلي و کسالت و بيکاري است.

در احاديث و روايات اسلامي از کار کردن به عنوان عملي دنيوي و اخروي ياد شده که داراي اجر و ثواب بسيار است و نسبت به آن توصيه هاي بسياري شده است به طوري که عنوان ?جهاد کننده در راه خدا? بر کارگري که براي اداره زندگي خانواده اش سعي و تلاش مي کند اطلاق شده است. حضرت علي (ع) فرموده است:

?خداوند به حضرت داود (ع) وحي فرستاد که تو بنده بسيار خوبي هستي و تنها نقطه ضعفي که در تو وجود دارد اين است که کار نمي کني و از دسترنج خود امرار معاش نمي کني بلکه از بيت المال حقوق مي گيري. داود چهل روز گريست و سپس به شغل آهنگري روي آورد و از آن طريق مخارج خود را تامين نمود.?

شخصي گفت: ديدم امام صادق (ع) در زميني کار مي کند و از شدت گرما پيوسته عرق مي ريزد. عرض کردم فدايت شوم بيل را به من بدهيد تا اين کار را انجام دهم . فرمود دوست دارم در طلب رزق و روزي، گرماي خورشيد مرا آزار دهد و من اجر و پاداش ببرم. در روايات است که حضرت علي (ع) هيزم جمع مي کرد، چشمه و قنات حفر مي نمود، باغ و مزرعه آبياري مي کرد و حضرت زهرا(س) گندم آرد مي کرد و نان مي پخت. حضرت صادق (ع) فرمود: ?خداوند انساني را که خوابيدن و بيکاري او زياد باشد مبغوض مي دارد.?

يکي از صوفيه ها به نام محمد بن منکدر گفت:

در يک روز گرم تابستان ديدم امام باقر (ع) مشغول زراعت است و عرق از سراپاي او جاري است به او گفتم: اگر شما در اين حال بميريد در چه حالي از دنيا رفته ايد؟ آيا در حال حرص زدن براي دنيا نمرده ايد؟ حضرت فرمود: ?اگر در اين حال بميرم در حال عبادت و اطاعت خدا مرده ام؛ چون من عرق مي ريزم و کار مي کنم تا محتاج تو و امثال تو نباشم.?

کارگري نزد امام صادق (ع) آمد و گفت من کارگري هستم که ديگر توان کار ندارم و دستم قدرت ندارد. حضرت فرمود:

?برو کار کن اگر با دست نمي تواني کارکني بار بر روي سرت بگذار و ببر و با اين کار عزت خود را حفظ کن و زن و بچه ات را در آسايش و رفاه قرار بده?

پيامبر اکرم (ع) فرمود:

?بعضي از گناهان فقط با سعي در طلب رزق و روزي و درآمد آبرومند پاک مي شود? و فرمود:

?کسي که از راه حلال در طلب دنيا باشد و قصد او (از کار کردن) توسعه دادن زندگي زن و بچه، و  بي نيازي از تقاضا کردن از ديگران، و نيز رسيدگي به همسايگان و مستمندان باشد در حالي که صورتش چون ماه شب چهاردهم درخشندگي دارد به ديدار خداوند مي شتابد.?

و نيز فرمود:

?خداوند بنده اي را که سختي بکشد تا در آمدي کسب کند و بي نياز از ديگران شود دوست دارد.?

کارگر و حقوق او

کارگر از نظر قانون کار، کسي است که به هر عنوان در مقابل دريافت حق السعي (اعم از مزد، حقوق،  سهم سود و ساير مزايا) به درخواست کارفرما کار مي کند.

کارگر در ديدگاه اسلام بسيار محترم و ارزشمند است، به طوري که رسول گرامي اسلام (ص) و امير المومنين (ع) و ساير امامان معصوم (ع) از کار و کارگر تجليل کرده و خود نيز کار مي کردند و خود را کارگر مي دانستند، و در تاريخ منقول است که حضرت علي (ع) باغ هاي ديگران را آبياري مي کرد و از آن ها دستمزد مي گرفت.

و چون چنين است در معارف و احکام اسلامي، حقوقي براي کارگران معين شده و نسبت به اجراي دقيق آن ها تاکيد بسيار شده است، تا جايي که امام سجاد (ع) در رساله حقوق خود مي فرمايد:

?حق زيردستان بر تو آن است که بداني ضعف آن ها و قدرت تو (از نظر مالي، بدني و فکري) دليل تسلط تو بر آنها شده است. پس بايد با آنها به عدالت رفتار کني و مانند پدري مهربان براي آنها باشي، از ناداني وجهل و اشتباه آنها درگذري و در عقوبت آنان تعجيل نکني و بر اين کارفرمايي که خدا به تو داده است سپاسگزار باشي.?

و در سخني ديگر، از اذيت و آزار کردن نسبت به کارگران نهي فرموده است و صريحا دستور مراعات حق آن ها را صادر کرده، مي فرمايد:

?حق کسي که کارهاي (خانه، مغازه، کارگاه ، کارخانه) تو را انجام مي دهد، آن است که بداني او را خدا خلق کرده و در حقيقت از پدر و مادر تو است (آدم و حوا). تو مالک و خالق او نيستي و رزق او نيز در دست تو نيست. پس به او نيکي کن و آزارش مده.?

به عبارت ديگر مي توان گفت که در روايات اسلامي، حقوقي براي زير دستان ذکر شده است، که مناسب است در اين جا نمونه هايي را تحت عنوان حقوق کارگردان يادآور شويم .

پيامبر اکرم (ص) فرمود:

?حق کارگر بر کارفرما آن است که لباس و غذاي خوب به او بدهد، بيش ازحد طاقت، او را به کار وا ندارد?

شخصي نزدرسول خدا (ص) آمد و گفت: تا چه مقدار اشتباهات و نافرماني هاي کارگر را مورد عفو قرار دهيم؟ حضرت پس از مدتي سکوت فرمود:?روزي هفتاد مرتبه از او درگذر? و نيز فرمود:

?همه شما نسبت به زيردستان و کارگزاران خود مسئول هستيد.?

در روايت است که يکي از خدمتکاران و کارگران زن که در منزل امام سجاد (ع) کار مي کرد، روزي براي وضوي حضرت آب از چاه آورده بود، اما ناگهان ظرف آب از دستش افتاد؛ آبها بر آن حضرت ريخت، حضرت نگاهي به او کرد؛ اما قبل از آن که صحبتي بفرمايد، آن زن تقاضاي عفو و بخشش نمود و آياتي از قرآن را خواند و امام سجاد فورا از تقصير او درگذشت…

حنان بن شبيب گويد:

چند نفر کارگر جهت کار در يکي از باغ هاي امام صادق (ع) اجير کرده بوديم که تا عصر کار کنند؛ چون کارشان به اتمام رسيد، حضرت به نماينده خود فرمود: ?پيش از آن که عرقشان بخشکد مزدشان را بپرداز?

پيامبر اکرم (ص) فرمود:

?خداوند تبارک و تعالي از هر گناهي مي گذرد(با توبه) جز اين که کسي مهريه زني را منکر شود و يا حقوق کارگري را غصب کند و ادا ننمايد?

به هر حال حقوق کارگر بر کارفرما به طور خلاصه به اين شرح است:

1-     خوراک و لباس او را به نحو مطلوب تامين کند.

2-     بيش از اندازه طاقت از او کار نکشد.

3-     متکبرانه با او رفتار ننمايد.

4-     از خطاها و نافرماني هاي او درگذرد.

5-     دستمزد و حقوق او را کاملا بپردازد.

کارفرما وحقوق او

کارفرما شخصي است حقيقي يا حقوقي که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دريافت حق السعي کار مي کند.

مديران و مسوؤلان (به طور عموم تمام کساني که عهده دار اداره کارگاه هستند) نماينده کارفرما محسوب مي شوند ، و کارفرما مسئول کليه تعهداتي است که نمايندگان مذکور در قبال کارگر به عهده مي گيرند.

نقل شده است که امام صادق (ع) خدمتکارش را براي انجام کاري فرستاد. مدتي گذشت اما آن کارگر بازنگشت. حضرت به سراغ او رفت و ديد در گوشه اي خوابيده است، بالاي سرش نشست و او را باد مي زد تا اين که از خواب بيدار شد.

وقتي از خواب برخاست امام بدون آن که عصباني بشود فرمود:

?فلاني، اين درست نيست که تو هم شب ها استراحت کني و هم روزها، شب ها خوب بخواب و کارهاي روزانه را هم خوب انجام بده.?

يعني از ساعاتي که طبق قرارداد بايد کار کني کم مگذار و کاملا در اوقات کاري به انجام وظيفه ات مشغول باش.

در منطق اسلام، کارکردن عبادت است و اگر با انگيزه کسب درآمدحلال به جهت اداره آبرومندانه زندگي همراه باشد اجر و ثواب جهاد در راه خدا را در پي دارد و لذا نقل شده است که پيامبر دست کارگر را مي بوسيد> چون دست مجاهد في سبيل الله بود.

روز ملي‌ خليج‌ فارس‌ با تصويب‌ شوراي‌ عالي‌ انقلاب‌ فرهنگي‌ به‌ تقويم‌ ايران‌ اضافه‌ شد. شوراي‌ عالي‌ انقلاب‌ فرهنگي‌ با توجه‌ به‌ هدف‌ قراردادن‌ هويت‌ فرهنگي‌ و تاريخي‌ ملت‌ ايران‌ از سوي‌ ايادي‌ استكبار جهاني‌ به‌ خصوص‌ برخي‌ از كشورهاي‌ همسايه‌ و تلاش‌ آنان‌ براي‌ تحريف‌ نام‌ تاريخي‌ خليج‌ فارس، به‌ پيشنهاد شوراي‌ فرهنگ‌ عمومي‌ روز اخراج‌ پرتغالي‌ها از تنگه‌ هرمز را به‌ عنوان‌ روز ملي‌ خليج‌ فارس‌ نامگذاري‌ كرد.

بخشي از تاريخچه نام خليج فارس در اسناد تاريخي

آلن كارول، رئيس گروه تدوين نقشه‌هاي اين اطلس گفته است كه سياست اين مؤسسه در ثبت نام مكانها، سياست ?دوفاكتو?ست؛ يعني بنا بر نامهايي كه در عمل به كار مي‌رود، تصميم گرفته مي‌شود، نه بر اساس نامي كه فرد يا گروه خاصي بر آن مي‌نهد. وي همچنين تصريح كرد كه نام ?خليج فارس? در اطلس ?National geographic?، همچنان به عنوان نام اصلي اين خليج به كار خواهد رفت.
خليج فارس، نام تاريخي آبهايي است كه از زمان باستان تا به حال به كار برده شده است. بنا بر مدارك متقن، يونانيان آن را ?Sinus Persicus?، روميان ?Mare persicum? و عربها نيز قرنها آن را ?خليج فارس? يا ?بحر فارس? مي‌ناميدند. در زير به چند سند مهم تاريخي اشاره مي‌شود:
در سنگ‌نبشته داريوش هخامنشي در مصر متعلق به سال 518 تا 515 پيش از ميلاد، در عبارت ?درايه تپه هچا پارسا آيي تي هني?؛ دريايي كه از پارس مي‌رود يا سر مي‌گيرد، نام درياي پارس آمده است.
بطلميوس، عالم و جغرافيدان مشهور قرن دوم ميلادي، در كتاب جغرافياي عالم كه به زبان لاتين نگاشته شده، از نام (پرسيكوس سينوس) به عنوان خليج فارس ياد كرده است.
در سال 425 پيش از ميلاد، هرودت، مورخ مشهور يوناني در كتاب تاريخ معروف خود، نام خليج فارس را ?بحر احمر? يا ?درياي سرخ? ناميده است.
در سال 1892، لرد كرزن، وزير خارجه انگلستان، در كتاب ?ايران و قضيه ايران?، بارها به نام خليج فارس اشاره كرده است.
ويليام راجز، وزير امور خارجه وقت ايالات متحده آمريكا، در گزارش مورخ 1971 ميلادي خود در مورد سياست خارجي اين كشور از نام خليج فارس استفاده كرده است؛ از جمله فرهنگهاي آلماني،‌ انگليسي، آمريكايي، فرانسوي، تركي و… .
در فرهنگهايي كه به زبانهاي مختلف تدوين و چاپ شده است؛ از جمله فرهنگهاي آلماني، انگليسي، آمريكايي، فرانسوي، تركي و… خليج فارس نيز به همين نام آورده شده است.
 نام خليج فارس در سازمان ملل متحد: دبيرخانه اين سازمان در سند مورخ 5 مارس سال 1971 ميلادي و يادداشت AD311/IGEN به دولت ايران، يادآور مي‌شود كه عرف جاري در دبيرخانه سازمان ملل متحد در اسناد و نقشه‌هاي جغرافيايي منطقه آبي بين ايران از سمت شمال و خاور و تعدادي از كشورهاي عربي از سوي جنوب و باختر به نام خليج فارس ناميده شود و اين، بنا بر عرف قديمي انتشار اطلس‌ها و فرهنگهاي جغرافيايي است.
اين دبيرخانه همچنين بابت اشتباهاتي كه سازمان ملل در برخي اسناد در به كار بردن نام خليج فارس مرتكب شده، عذرخواهي كرده آن را اشتباه سهوي دانسته (سند 26 ژوئن 1991 ميلادي در سازمان ملل) و از كارگزاران سازمان خواسته است كه همواره اين موضع ايران را در نظر داشته باشند.
با توجه به اسناد و مدارك متقن فوق اذعان مي‌دارد كه:
درج نامهاي جعلي در كنار يا به جاي درياي خليج فارس، نشأت‌گرفته از سياستهاي خصمانه شبكه‌هاي فرهنگي غرب است كه سعي در شكاف و اختلاف‌افكني بين كشورهاي خاورميانه و حوزه خليج فارس را دارد، چون اين منطقه از نظر حوزه جغرافيايي و ژئوپلتيكي، يك منطقه واحد و همگراست.
 

دربارة تاریخ شهادت حضرت زهرا(س) روایات مختلفی وجود دارد است. و از چهل روز تا شش ماه بعد از رحلت پیامبر(ص) بیان شده است. اما میان علمای شیعه، دو احتمال معتبر است: هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پیامبر(ص) یا  نود و پنج روز بعد از رحلت ایشان.

بنابراین با توجه به رحلت پیامبر اسلام(ص) در بیست و هشتم صفر، بنا به روایت هفتاد و پنج روز، در مورخه سیزدهم تا پانزدهم جمادی الأوّل، شهادت حضرت زهرا(س) است و این ایام را فاطمیة اوّل می‌ خوانند.

اما بنا به روایت نود و پنج روز، شهادت حضرت(س) در سوم تا پنجم جمادی الثانی است و این ایام را فاطمیة دوم می‌ خوانند.

بنابراین؛ ایام فاطمیه جمعا 6 روز می باشد، 3 روز در ماه جمادی الاول و 3 روز در ماه جمادی الثانی. فاطمیه اول از 13 تا 15 جمادی الاول است و فاطمیه دوم از سوم تا پنجم جمادی الثانی می باشد.

و شاید علت اینکه سه روز در هر ماه بعنوان روز شهادت آن حضرت(س) معرفی شده است به این دلیل است که این احتمال وجود دارد که ماههای قمری از رحلت پیامبر(ص) تا شهادت حضرت زهرا(س)، 29 روز بوده باشند، حال آنکه د رصورت کامل بودن ماههای قبل، روز شهادت 13جمادی الاول و یا سوم جمادی الثانی خواهد بود. چرا که طبق تقویم، حداکثر سه ماه قمری 29 روزه و حداکثر 4 ماه قمری 30 روزه می توانند پشت سر هم قرار گیرند.

اما در عرف، به دهه دوم جمادی الاول، از دهم تا بیستم جمادی الاول که بنابر قول 75 روز، شهادت آن بانوی بزرگوار در آن واقع شده است دهه فاطمیه اول و به دهه اول جمادی الثانی از اول تا دهم جمادی الثانی، که طبق قول 95 روز، شهادت حضرت زهرا(س) در آن واقع شده است، دهه فاطمیه دوم گفته می شود

رازی شگفت در گیاهان نهفته است , راز حیات .وقتی تاراج خزان  درختان  سبز را بی برگ و عریان می سازد ,وقتی چنگال زمستان حلقوم حیات را در گیاهان می فشرد و رمق از همه چیز می گیرد , اما همین که بهار می رسد باز همان حیات جوانه می زند .از شاخه ها و ساقه های درختان , از سطح زمین و از همه جا …طبیعت نو می شود , بهار لباسی تازه بر اندام کائنات می پوشاند .چهره هستی نو می شود و جشن تولد طبیعت در نغمه بلبلان جلوه می کند .مگر ما تافته جدا بافته ایم ؟مگر ما نافرزندی این مادریم ؟چرا ما نو نشویم؟ البته یک تفاوت بین ما و طبیعت و گیاه و دشت و درخت وجود دارد تفاوتی عمده و آن اینکه رویش ما به دست خودمان است ,اختیاری است .همچنان که پاییز وجود ما و زمستان زندگی ما نیز به گونه ای دیگر است .چگونه می توان در وجود خویش عیدی آفرید و نوروزی برپا کرد و شاهد فصل بهار در انسانیت خود بود ؟خانه تکانی دل چگونه است ؟ اگر ما اهلش باشیم اگر ذوق شکفتن و شوق روییدن وسبز شدن و برآمدن وعشق جوانه زدن در ما باشد,می توانیم کنار تحویل سال  شاهد تحویل حال نیز باشیم می توانیم باعوض شدن تقویم اخلاق خود را عوض کنیم حیف نیست که سال عوض شود و ما عوض نشویم؟ بیایید کمی در کارنامه پارسالخود مرور کنیم چه بودیم ؟چه کردیم ؟وچه شدیم؟ تا کجا آمدیم ؟چه به دست آوردیم؟چه از کف دادیم؟ و در دادوستد عمرمان با زمان سود کردیم یا زیان بردیم؟بردیم یا باختیم؟ زندگی قمار نیست ولی …همه چیز را می بازیم وقتی یک کشاورز در فصل برداشت محصول خود حساب میکند ما چرا برداشت خود را در مزرعه زندگی حساب نکنیم .پروین اعتصامی گفته است: گوهر وقت بدین خیرگی از دست مده

                                                                       آخر این در گران مایه بهایی دارد

دریغا گوهر شناس نیستیمکه این گونه عمر ها , فرصتها ,استعدادها و زمینه ها را حراج کرده ایم و خرمهره می خریم وگوهر شناسان را به خون د ل خوردن وا می داریم.

حدود صد نفر از روحانيونی که ائمه جماعت در مدارس می باشند تجليل و قدر دانی شد ودر اين مراسم که با حضور مدير محترم آموزش و پرورش و همچنين امام جمعه محترم گراش برگزار شد.

کليه دانش آموزانی که به خاطر شرکت داشتن در نماز جماعت ظهر وعصر به اردوی درون شهر برده,و دراردوحدود هفتصد نفر دانش آموز به همراه مربيان و مديران حضور داشتند و در آن مراسم از ممتازين مسابقات احکام و چهارده پيام قرآنی تجليل شد.

کاشت درخت و نگاه داری از محيط زيستبه طور طبيعیمورد علاقه انسان است به نوعیکه گويی در فطرت انسان توجه به طبيعت و حفظ و نگهداری آننهادینه شده است .اسلام به عنوان دين پايدار و نهايی که توجه به ابعاد مختلف بشر داشته است به مسئله محيط زيست به خصوص کاشت درخت عنايت خاصی داشته است از اين روبه مناسبت روز 15اسفند ماه روز درخت کاری نگاهی به سيره پيشوايان معصوم عليهم السلام در اين زمينه داريم .در روايات اسلامی آمده است که پيامبر(ص)و حضرت علی (ع)باهم درخت می کاشتند امام صادق (ع)در اين باره فرمود:اميرالمومنين با بيل زمين را آماده می ساخت و پيامبر هسته خرما را مرطوب می کرد و می کاشت .پيشوايان دينی خود مربی و الگوی کامل تربيت اسلامیو انسانی اند و پيشروترين  افراد در انجام کارهای نيک و شايسته می باشند از اينرو در انجام اين امر مقدس خود پيش قدم بوده اند در روايتی از امام صادق آمده است که فرمود :شش خصلت است که مومن بعداز مردن از آنها بهره مند می گردد: فرزند صالحی که برای او استغفار نمايد ,قرآن که از خود به يادگار گذاشته وپس از مرگش خوانده می شود , چاه آبی که حفر کردهو در اختيار مردم گذاشته,درختی که غرس کرده ,آبی که به جريان انداخته و وقف کرده ,روش نيکوييکه پس از مرگش مردم به آن عمل می کنند .

اگر می خواهی حس بخشندگی ات در راه خدا را تقويت کنی و تمرين کنی که از بخشندگان باشی يادت باشد که ادابی دارد :اول:اگر به دلت الهام شد به کسی کمک بکنی بدان که کنار همان الهام ابليس هم منتظر فاسد کردن نيت توست پس در اجرای تصميمت شتاب کن!دوم :تا فهميدی کسی نيازمند کمک توست منتظر نباش که سراغت بيايد و از تو چيزی را بخواهد و به خاطر آن خواستن شرمنده بشود …خودت به سراغش برو و نيازش را حدس بزن و بيش از آنچه می خواهد به او ببخش. سوم :وقتی می خواهی کمکی بکنی تلاش کن در يکی از روز های سال کنی .چهارم :اگر پای آبروی کسی در ميان نبود تلاش کن صدقه را آشکار بدهی تا ديگران هم مشتاق ياری کردن به ديگران شوند .پنجم: اگر به کسی کمک می کنی همان لحظه از ذهنت پاکش کن تا روزی که او را دوباره ديدی مدام از ذهنت نگذرد که روزی به او کمک کرده ای …بدتر از اين ,آن است که روزی به خاطر کمکت منت بگذاری.ششم:کمکت را با فروتنی و احترام به نيازمند بده…بگذار دست تو زير دست او باشد و او از کف دست تو بردارد .هفتم :به جایگاه فرد نگاه کن و شيوه ی مناسب شاًن اورا برای کمک انتخاب کن …شايد لازم باشد به آدمی که روزگاری خودش يار ديگران بودهنقدی کمک نکني.هشتم:هر کمکی به هر کسی کردی زود از دلتنگذردکه :عجب کار بزرگی کردم زيرا غرورکار تورا نابود خواهد کرد .نهم:اگر خواستی به کسی کمک بکنی پاکترين پول که  داری انتخاب کن تا برای او درد سری درست نکنی اگر هم هديه ای هم مي  بخشی بهترين را انتخاب کن و چيزی را نبخش که خودت به آن نيازی نداری .دهم:اگر توان داشتی طوری به فرد کمک کن که دوباره نيازمند کسی ديگر نشود و يکجا دستش پر شود .يازدهم: دستت را که وسيله شده و با آنکاری کرده ای که خدااز تو خشنود شده ,ببوس زيرا خداوند گفته دستی که از شما کمکی را می گيرد دست فقير نيست دست من است که می گيرم .دوازدهم:تاکمکی به کسی کردی و دلش شاد شد از او بخواه در همان حال برايت دعا کند زيراخدا دعاييرا که از زبان او برخيزد اجابت خواهد کرد. سيزدهم: اندازه طرف مقابل هم در نظر بگير مبادا به کسی بيش از اندازه حقيقی اش کمک کنی و کمکت هرزبرود.چهاردهم:ميان آدم های نيازمند اطرافت ببين کدام شان بيشتر از ديگران نيازمند کمکند…دست کسی را بگير که نيازمند تر است.

می خواستند ایستادگی و پا یبندی جهان اسلام را سنگ محک بزنند می خواستند عمق ریشه های این درخت تناورو پر بار را را بسنجند میخواستند توفندگی اقیانوس موج خیز ما را با چشمان تنگ شان اندازه بگیرند قلمی شکسته به دست یاوه سرایی بی خردو اسلام گریز ی شیطانی دادند و به مقدسات بهار و آفتاب توهین نمودند سیاهی قلم سفیدی صفحه را آزرد با دستی سیاه که از آستین شیطان بیرون آمده بود برق از آفتاب همیشه بیدار انقلاب جهید و او را فرو نشاند موجی از اعتراض و خشم به پاخاست که هزاران مرتبه ار آن چه میپنداشتند سهمگین تر بود لابه کردند سودی نداشت التماس نمودند افاقه ای نکرد و سالها گذشت و ذره ای از بیکران طوفان خیز و اقیانوس موج انگیز خشم مسلمانان کاسته نشد و هنوز همچنان چشم های مسلمانان به دنبال انتقام از او بیدار است نویسنده دست نشانده ای بد بخت و مزدوری نا پاک بود که از دامان با طراوت اسلام به تاریکی شیطان گریخته بود اما پرتو بیدار گر خورشید زمانه مشت او را گشود و رسوایش نمود و تا ابد اورا  حفره های تنگ ترس ووحشت زندانی ساخت بر سرخی همه شقایق های وطن سوگند که این زالوی مرداب نشین و قلم سیاهش را جوانان پرورش یافته ابراهیم انقلاب زیر گامهای پولادین خود نیست ونابود خواهند کرد .

پرواز از چشم آسمان افتاده بودو قناری در گوشه ای سر زیر پر مخفی نموده بود و فقط صدای بوف شب پرست بیداد بود که خواب چکاوک ها را پریشان می ساخت و بر تاول های خشکیده و آفتاب خورده دیوار ها حکومت می کرد فانوس ها در عطش جرعه ای  نور خاموش و بی صدا مانده بودند در یا غرق رخوت و سنگینی بود در خشش خورشید بیدارمان کرده بود دست در دست هم نهادیم و بام حصیری طاغوت را با بارش فریاد هایمان شکستیم و دیوار ستم را با تپش مشت های آهنین مان فرو ریختیم و با توفندگی ابراهیمی به دجنگ همه نمرودیان بر جای مانده از زباله های طاغوت رفتیم درخشش آن ابراهیم آفتاب بود که همه فانوس های خاموش از نگاهش سیراب می شدند و همه سراب های تشنه به دیدارش می شتافتند چه زیبا بود با هم بودنمان چه زیبا بود نغمه هماهنگ تکبیرمان در  آن زمستان سیاه که دل نشین ترین بهار را میهمان آشیانه های غم گرفته پرستو ها کردیم یاد آن روز های خوب خدایی و با هم بودن همیشه گرم و زنده باد .

یابن الحسن !دیگر نمی توانم اشک هایم را در چاه چشمانم اسیر کنم باران اشکم را بر سجاده نیازم جاری می کنم که اشک ،مهر استجابت دعا است .ای زلال عصمت !آتش معصیت ، در وجودم شعله ور است .بر من ببار و تطهیر م کن.بیا! تا ایمان غرق گرداب گناه نشده بیا!

آقا جان !امشب که رفتی کربلا ؟بوسه برگیر از ضریحش جای ما

ای فدایی اسلام و دین ای فریادگر نسلی بیدار و سر بلند کدامین پنجره را به سوی آبی حماسه تو بگشاییم و با کدامین گوش صدای گام های استوارت را که بر گوش های نا شنوای تاریخ سیلی می زند بشنوم تو مردی از مردستان خدا بودی و دل مردان خدا ست که راه به جایی دارد آتش کلامت حصارهای پوشالی طاغوت را می سوزاند و نفیر گلوله ات آرامش و قرار را از چشمان شب پرستشان می زدود راهی جز خشکاندن حنجره سبز تو و کوچ دادن پرستو سلام خدا بر آخرین تکبیرت که بر موجی از خون نشست و پایه های طاغوت را لرزاند . های خوکرده  به کلامت نداشتند اما طنین آخرین تکبیر تو چنان برقی در خرمن ستم مداران تاریخ افکند که تا قیامت  از تکبیر و تکبیر گویان وحشت دارند