خديجه ام المؤمنين 15 سال قبل از ميلاد رسول اكرم -صلي الله عليه وآله- به اين جهان قدم نهاد.

خديجه دختر خويلد از پدر و مادري قريشي زاده شد، پدرش خويلد فرزند اسد بن عبدالعزي بود. مادر حضرت خديجه «فاطمه» دختر «زائده بن اصم» بود كه نسبش به «لوئي بن فهر ابن غالب» مي­رسيد.

حضرت خديجه -سلام الله عليها- در آغاز جواني با «ابوهاله تميمي» ازدواج كرد كه حضرت، از وي صاحب يك پسر به نام «هند بن ابي هاله» شد. هند بن ابي هاله در جنگ بدر و به قولي در جنگ احد حضور داشت و در جنگ جمل همراه علي-عليه السلام- بود و به شهادت رسيد، اما ابوهاله تميمي هنوز جوان بود كه از دنيا رفت و خديجه را با ثروت هنگفتي تنها گذاشت.

در كتب تاريخي القابي به حضرت خديجه -سلام الله عليها- نسبت داده شده كه شامل موارد ذيل مي باشد: طاهره يا بانوي پاك سرشت و پاك منش، سالار بانوان قريش، بانوي پربركت يا «مبارك»، سالار زنان گيتي، بانوي راستي و درستي، بانوي بلند مرتبه، ام الايتام يا مادر بينوايان و يتيمان عرب.

حضرت خديجه -سلام الله عليها- 15 سال قبل از بعثت با رسول اكرم ازدواج كرد در آن زمان پيامبر 25 سال داشتند و حضرت خديجه به نقلي چهل ساله بودند، حضرت خديجه كسي بودند كه چهل سال در پيچ وخم هاي زندگي خود را ساخت تا روزي بتواند با محبوبي واقعي ازدواج كند. خديجه مهريه­اش را از مال خودش داد و به پيامبر عرض كرد: خانه خانه­ي توست و من كنيز تو هستم.

خديجه كبري  پس از ازدواج با پيامبر بسيار تنها شد چرا كه زنان مكه به خاطر اين كارش با او قطع رابطه كردند، اما اين تنهايي با تولد فرزندانش تمام شد.

خديجه اولين كسي بود كه به اسلام ايمان آورد و هفت سال اوليه اسلام كسي جز او و حضرت علي -عليه السلام- پشت سر پيامبر نماز نمي­خواندند.

خديجه در تمامي مشكلات و حوادث شريك پيامبر بود، هر چقدر مشركان پيامبر را اذيت مي­كردند و به او فحش وناسزا مي­گفتند و خديجه -سلام الله عليها- دل پيامبر را تسكين مي­داد و به او آرامش مي­بخشيد. خديجه كبري -سلام الله عليها- علاوه بر تأثير­گذاري بر روحيه پيامبر از جهات مالي نيز به كمك پيامبر و دين اسلام شتافت.

سپس در روز دهم ماه مبارك رمضان در سال دهم بعثت در شعب ابي طالب در سن 65 سالگي روح خديجه از قفس تن رها شد و نزد ملكوت اعلي آرام گرفت خديجه -سلام الله عليها- از دنياي فاني رخت بر بست، وي از قلب همسر بزرگ و با وفايش هرگز نرفت. خديجه را در منطقه­اي نزديك مكه به نام حجون دفن كردند و پيامبر اين سال را به خاطر از دست دادن دو ياور خود خديجه و ابوطالب عام الحزن يعني سال غم و اندوه ناميد. پيامبر به مدت دو روز بر مرگ خديجه مي­گريست و چند روزي را از خانه بيرون نيامد.

برگرفته از تحقيق پاياني «نقش حضرت خديجه -سلام عليها- در تاريخ اسلام»، خانم فاطمه مهرابي، تاريخ دفاعيه1385