فروغ مهتاب

حضرت معصومه سلام الله درماه ذي القعده سال 173 ه ق در مدينه منوره متولد گرديد و او فروغي بود از كوثر وگلي تابناك از گلشن آل محمد (صلي الله عليه وآله) كه جهان ملك و ملكوت را صفايي ديگر بخشيد.

حميده مادر بزرگوار امام كاظم(عليه السلام) از مهاجران مغرب بود و به پيشنهاد امام باقر(عليه السلام) به همسري فرزندش امام صادق (عليه السلام) درآمده بود.

حميده مانند شمس طلاي خالص، از ناپاكي­ها و ناخالي ها، پاك است. فرشتگان همواره او را نگهداري كردند تا به من رسيد. حميده بانويي آگاه و محدثه بود واحاديثي را كه از امام صادق(عليه السلام) و ديگران شنيده بود همچون يك راوي مورد اعتماد براي مردم نقل مي­كرد.

از القاب حضرت معصومه(سلام الله) عبارتند از: طاهره، حميده، رشيده، تقيه، نقيه، مرضيه، اخت الرضا…

لقب «معصومه» را امام هشتم به خواهر گرامي­شان اعطاء فرمود، آنجا كه مي­فرمايد: «مَنْ زارَ الْمَعصُومَه بِقمْ كَمَنّْ زارَني».

هركس حضرت معصومه(سلام الله) را در قم زيارت كند همانند كسي است كه مرا زيارت كرده باشد.

سرانجام در روز دهم ربيع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربيع الثانى» سال ٢٠١ هجرى پيش از آن كه ديدگان مباركش به ديدار برادر روشن شود، در ديار غربت و با اندوه فراوان ديده از جهان فروبست و شيعيان را در ماتم خود به سوگ نشاند .مردم قم با تجليل فراوان پيكر پاكش را به سوى محل فعلى كه در آن روز بيرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشييع نمودند. همين كه قبر مهيا شد دراين كه چه كسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشكل شدند، كه ناگاه دو تن سواره كه نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پيدا شدند و به سرعت نزديك آمدند و پس از خواندن نماز يكى از آن دو وارد قبر شد و ديگرى جسد پاك و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاك نهان سازد..