موسی(ع) نیز مدتی غایب بود و در طی این مدت بنی اسراییل در حیرت و سرگردانی و رنج بسیار به سر می‌بردند تا بار دیگر موسی(ع) به نزد آنها بازگشت. چنین غیبت‌هایی درباره حضرت یونس، یوسف و برخی دیگر از پیامبران نیز ذکر شده است. بنابراین مساله به مانند سنت جاریه‌ای تلقی شده است که در باره امام زمان(عج) در امت خاتم الانبیا نیز مصداق پیدا می‌کند.

نهم ربیع‌الاول سال 260 ه.ق، برابر با آغاز امامت حضرت مهدی(عج) امام بزرگ و امید مستضعفان جهان است. او خواهد آمد و جهان را از عدل و داد پر خواهد کرد، همان‏گونه که از ظلم و جور، پر شده است. شیعیان، این روز را به عنوان عید، جشن می‏‌گیرند و در آن به شادمانی و عبادت می‏‌پردازند.

به گزارش ایسنا، نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر(ع) است، بلکه آغاز دوره‌ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می‌آید، از آنچه که در هیچ دوره‌ای زمین از حجت خدا خالی نیست پس از شهادت امام حسن عسکری (ع) بر اساس اسناد موجود در منابع فقهی و روایی فرزند خردسال آن امام همام در حالی که مردم نگران امامت آخرین خلیفه رسول خدا پس از امام عسکری(ع) بودند با کنار زدن عموی خود بر جنازه و پیکر پاک پدر گرامی خویش نماز میت خواند و با آشکار شدن در مقابل دیدگان و انظار عمومی توجه بشریت را به باقیمانده حسین بن علی (ع) از سلسله ائمه معصومین جلب نمود و تمام انتظارات را برطرف نموده، بارقه امید را به قلوب و چشمان رمق گرفته جهانیان دمید که زمین پر از عدل و قسط خواهد شد گرچه تحقق آن نیازمند به طول دوران غیبت صغری و کبری باشد. به همین مناسبت به مختصری از مسائل پیرامون مسئله امامت می‌پردازیم:

آغاز امامت امام زمان(عج)، زمانی برای شادی منتظران

بر اساس تعالیم اسلامی یکی از وظایف مهم هر مسلمان، انتظار ظهور حضرت قائم(عج) است؛ انتظار تحقق وعده الهی بر حاکمیت صالحان و تشکیل دولت اهل بیت رسول خدا(ص) است. اما آیا هیچ می‏‌دانید که پاداش این انتظار چیست و چه ثمری برای منتظران دارد؟ برای منتظران زمان غیبت همین پاداش بس که نام آنها در زمره یاران امام عصر(عج)، و از جمله کسانی ثبت‏ شود که آن حضرت را به هنگام ظهور همراهی می‏‌کنند.
منبع:  http://asrkhabar.com/fa/news