علامه مجلسي احياگر آثار اهل بيت(عليهم السلام)

روز چهارشنبه 30 مرداد 1392بزرگداشت علامه مجلسي

ولادت

علامه محمد باقر مجلسي اصفهاني در سال 1037 هجري مساوي با عدد ابجدي جمله«جامع كتاب بحار النوار» چشم به جهان گشود. گويا خلقت او براي انجام اين خدمت مهم ديني بوده است. وي متوفا به سال 1110 ه ق در اصفهان است. علامه مجلسي در اواسط نيمه دوم سده يازدهم هجري و ده سال اول سده دوازدهم مشهورترين دانشمند فقيه، محدث نامدار شيعه، شيخ الاسلام اصفهان و سرآمد علماي آن ديار عالم پرور بوده است.

وي فرزند ملا محمد تقي مجلسي است ، كه از شاگردان بزرگ شيخ بهايي و از سرآمدان روزگار خود به شمار مي­رفت.محمد تقي مجلسي  از مفاخر علماي شيعه بود كه در علم، عمل، تقوا و فضيلت جايگاه خاصي داشته است. پدر را علامه مجلسي اول، و پسر را علامه مجلسي دوم و يا به اختصار مجلسي اول و مجلسي دوم مي گويند.

تحصيل با بركت

علامه مجلسي فراگيري دانش را در چهار سالگي نزد پدر آغاز كردو در سايه توجه خاص پدر دانشمند، باهوشي سرشار و خدادادي به تحصيل علوم در حوزه اصفهان پرداخت و بيشتر تحصيلات او در علوم ديني در خدمت پدرش مدرس بزرگ اصفهان و روحاني طراز اول عصر بود. او در اندك زمان مراحل مختلف علمي را يكي پس از ديگري طي كرد به طوري كه در همان سنين جواني آثار نبوغ در سيماي نوراني­اش آشكار بود و هر كس او را مي­ديد آينده درخشاني را برايش پيش­بيني مي­كرد.

نبوغ و بالندگي علمي او به حدي بود كه در سن چهارده سالگي از فيلسوف بزرگ اسلام ملاصدرا اجازه روايت گرفت. محدث قمي نوشته است :«اگر اجازه در سال آخر عمر ملاصدرا باشد، در اين وقت علامه مجلسي سيزده يا چهارده ساله وابتداي ظهور استعداد ونبوغ اين عالم جليل بوده است.»

امداد غيبي با دعاي پدر

از مرحوم ملا محمد تقي پدر علامه(ره) نقل شده است كه شبي بعد از گريه وزاري به درگاه خداوند، خودرا به حالتي ديدم كه هرچه از درگاه وي بخواهم، عنايت خواهد شد، فكر كردم چه درخواستي از امور دنيا و آخرت از خداوند بنمايم كه ناگاه آواز گريه محمد باقر را از گهواره شنيدم، عرض كردم: خداوندا، به پيامبر و آل او، اين طفل را به توفيقاتي بي­پايان موفق گردان و مروج دين سيد المرسلين قرار ده.نويسنده مرآة الاحوال مي گويد:«بدون شك خوارق عادات كه از آن بزرگوار به ظهور رسيده است، از پرتوي دعاي چنين بزرگواري بوده است.»

پاسدار آثار خاندان پيامبر(صلي الله عليه وآله)

علامه مجلسي در راه نشر و حفظ معارف اهل بيت (عليهم السلام) راه استادش فيض كاشاني را در پيش گرفت. در اولين گام، ضمن نگاشتن شرح بر اصول كافي و تهذيب، يكي از شاگردانش را نيز به نوشتن شرح بر استبصار تشويق نمود. وي طلاب را به پژوهش در روايات تشويق مي­كرد و براي حفظ كتب اربعه از كم و كاستي و گزند حوادث اعلام كرد:«اگر هر يك از طلاب كتب اربعه را بنويسد، به دريافت جايزه نايل خواهد شد.طلاب با شوق تمام به نوشتن كتب اربعه پرداختند، نسخه ها را نزد علامه مي­بردند و او با خط خود در پشت نسخه­هاي آنها جايزه آنان را مي­نوشت». علامه درباره صدها كتاب شيعه كه به يغما رفته بود و يا در صندوقچه­ها پنهان مانده بودند، و نيز خطر نابودي ذخيره­هاي تشيع از سوي متعصبين اهل سنت و احتمال سقوط صفويه و نفوذ قوي صوفي ها در دربار و..، تلاش سختي را به منظور به دست آوردن آثار تشيع آغاز كرد، تا جايي كه دويست اصل از اصول چهارصد گانه معتبر شيعه را جمع­آوري كرد و نفيس ترين كتابخانه تشيع را گردآورد.«علامه در ادامه كارهاي فكري-فرهنگي خود بسياري از كتب گذشتگان را كه علما در مسائل گوناگون نگاشته بودند، احيا كرد و طلاب را به نسخه­برداري از آنها ترغيب نمود و كتاب­هايي را كه غبار غربت آنها را فراگرفته و كسي آنها را مطالعه نمي كرد با دستخط  خود در زير آن مي نوشت: اين كتاب غريب مانده و كسي آنرا نمي­خواند».

منبع:ماهنامه اجتماعي ،سياسي، فرهنگي ياس شماره 52،ص34-33