خواهر عزيز و دختر خوبم!

بايد به خاطر داشته باشيد كه والدين شما، معصوم نيستند. بنابراين، هم داراي صفات برجسته و نيك و هم داراي نقاط ضعف­اند. حال، اگر نقاط ضعف آنها در ارتباط با كار شما و يا در طرز رفتارشان با شما آشكار شود، بهتر اين است كه با واقع بيني با آنان برخورد كنيد، و اين نقص را طبيعي بدانيد. در ضمن خصلتهاي برجسته و نيك آنان، محبت پاك و بي­آلايششان به شما، به خصوص مراقبتي را كه از ابتداي طفوليت تاكنون نسبت به شما داشته­اند، از نظر دور نداريد، و همواره از آنان قدرداني كنيد.

به هر حال، در جامعه، امكانات زندگي و تحصيل براي همه يكنواخت و يكسان نيست و بعضي از والدين به اين مسائل آگاه نيستند، يا آموزش لازم را در اين باره نديده­اند و با مشكلات جوانان آشنا نيستند و به رفتار و كردار صحيح، آگاهي ندارند.

از طرفي بايد با كمال ميل و رغبت از راهنمايي­ها و اندرزهاي دلسوزانه و مفيد آنان كه حاصل چندين سال تجربه و گذران عمر است، بهره گيريد و در مواقعي كه احياناً با شما برخوردي تند مي­كنند، چشم­پوشي نماييد و از خود، خونسردي نشان دهيد. اگر لغزشي دارند، محترمانه و به طور غير مستقيم به آنان گوشزد نماييد. همچنين شما، دختران جوان، بايد در زمينه­هاي مختلف با مادرتان مشورت كنيد و از تجربيات مفيد آنان بهره جوييد. هرگز نگذاريد كه والدين از شما آزرده شوند، چرا كه در قرآن مجيد سفارش­هاي بسياري درباره­ي احترام به پدر و مادر وارد شده است. حتي در برخوردها از گفتن كوچكترين سخن نامناسب -مانند اُف- كه حاكي از تنفر و دلتنگي از آنان است، به شدت نهي گرديده است.

                                                                                            (محمود اكبري، براي ريحانه، ص15)