مردي از دوستان حضرت صادق(عليه السلام) بر آن حضرت وارد شد و اسماعيل فرزند آن حضرت نيز در خدمتش بود. آن مرد سلام كرد و نزد حضرت نشست. وقتي كه آن حضرت از آن جا برگشت. آن مرد نيز همراه آن حضرت ­برگشت. چون امام (عليه السلام) به در خانه رسيد، داخل خانه شد و آن مرد را در همان جا گذاشت. اسماعيل گفت: « اي پدر! چرا به آن مرد اظهار نكردي (تعارف نكردي) داخل خانه شود؟ حضرت فرمود: نمي­خواستم كه داخل خانه شود. عرض كرد: آن مرد نيز به خانه داخل نمي­شد(من خوش ندارم كه خداوند مرا اظهار كننده برخلاف واقع بنويسد.( يعني چيزي را بگويم كه قصد جدي به آن ندارم.»

اين است نمونه­ي راه صدق و صديقان پس كسي كه مي­خواهد در عالم صدق، گام نهد و از ريشه­هاي نفاق رهايي يابد، بايد كاملا خود را كنترل كند مخصوصا زبان را و چيزي را كه به دل منكر است به زبان نياورد مگر در مقام تقيه.

منبع: براي تمام خانواده­ها،باقري طاقانكي، ناصري نژاد،ج2­ ص503