« مریم فقیر » استاد حوزه اظهار داشت: مرگ حقیقتی قطعی و غیرقابل انکار برای هر موجود زنده می‌باشد که خداوند چشیدن طعم آن را به عنوان یک قانون کلّی بیان نموده، می‌فرماید: همه‌ی نفس‌ها مرگ را می‌چشند. این آیه دلالت بر عمومیّت سخن حق تعالی دارد و این‌که هر صاحب نفسی ناچار و ناگزیر است از چشیدن طعم مرگ، و تفاوتی نمی‌کند که این موجود حیوان باشد یا گیاه و یا فرشته؛ پس هر موجود زنده ای به ناچار خواهد مرد. مگر خداوند تعالی که او زنده است و نمی‌میرد و او اوّل و آخر تمام اشیاء است.
وی افزود: مرگ حقیقتی است که هر روز به طور آشکار آن را مشاهده می‌کنیم و یا چیزی در رابطه با آن می‌شنویم؛ امّا انسانی که علاقمند به زندگی دنیایی است و به بازی‌های دنیایی سرگرم شده و گمان می‌کند که مرگ، نابودی است و زندگی بعد از آن هرگز معنایی ندارد، از یاد مرگ می ترسد و از نشانه های آن فرار می‌کند؛ در حالی که خداوند چنین انسان‌هایی را مورد خطاب خویش قرار داده، می‌فرماید: هر کجا باشید، مرگ شما را فرا می‌گیرد؛ اگر چه در کاخ‌های بسیار محکم باشید.
استاد حوزه خاطر نشان کرد: پس بهتر است انسان تا جوان است یاد مرگ باشد و خودش را آماده کند امام علی(ع) می‌فرماید: یاد مرگ نفس را رام می‌کند. نسبت به مرگ سه دیدگاه وجود دارد: دیدگاه مایوسانه، غافلانه و واقع بینانه؛ سراسر زندگی شهدا واقع بینانه بود. بعضی از افراد می‌گویند در هنگام پیری باید یاد مرگ بود نه در هنگام جوانی این دیدگاه نادرستی است چون ضمانت نشده است که همه افراد به دوران پیری برسند و تا انسان جوان است فرصت کاشت دارد. امام صادق(ع) می‌فرماید: مرگ ناگهانی است و پیر و جوان ندارد.
وی بیان کرد: آثار یاد مرگ عبارتند از: کوچک شمردن دنیا: امام علی(ع) می‌فرماید: دنیا مثل ته مانده‌ی غذا است. خود دنیا چه ارزشی دارد چه برسد به ته مانده‌ی آن، ترک معاصی، آسان شدن تحمل بلا برای انسان: از آنجا که ظرفیت انسان‌ها فرق می‌کند بعضی از افراد هنگام نزول بلا کفر می‌گویند و عده‌ای صبر می‌کنند. عواملی که باعث می‌شود انسان راحت جان دهد عبارتند از: اعتقاد و ایمان، ولایت اهل بیت(ع) بویژه ولایت علی ابن ابیطالب(ع) ، انگشتر عقیق در دست راست کردن، صله رحم، خواندن دعای عدیله و بعد از نماز یک سوره قل هو الله بخواند.