«مریم فقیر» استاد حوزه، در نشست اخلاقی که در مدرسه علمیه خواهران الزهرا(س) گراش برگزار شد، اظهار داشت: حیا یکی از خصلت‌های نیکو و خلق و خوی زیبا و پسندیده است. این خصلت پسندیده تمام ابعاد زندگی انسان را اعم از کلام و گفتار، اعمال و رفتار و حتی ایماء و اشاره در برگرفته است. حیا نیروی بازدارنده‌ای است که انسان را از ارتکاب اعمال قبیح باز می‌دارد . امام علی(ع) در نهج البلاغه می‌فرماید: کثرت کلام، شب نشینی‌های زیاد و اصرار بر گناه حیا را کم می‌کند.
وی افزود: امام علی(ع) می‌فرمایند: اگر حیا باشد کارهای زیبا و قشنگ را به همراه دارد. حیا از تقوا، خوف و ورع هم بالاتر است. بعضی از الفاظ در عربی معادل فارسی ندارد. شهید مطهری بیان می‌کند کلمه حیا معادل فارسی ندارد. بعضی از افراد می‌گویند حیا به معنی شرم و خجالت، حیا یعنی شرع؛ این نظر قابل قبول نیست چون خجالت امری اضطراری است اما حیا اختیاری است. حیا غیر از شریعت است. روایت داریم که کسی که حیا ندارد هر کاری را انجام می‌دهد.
استاد حوزه با اشاره به این‌‌که حیا صفت است و باید بارز شود افزود: شروع بی‌حیایی از چشم است. خداوند در قرآن می‌فرماید: غض بصر داشته باشید یعنی در نگاه کردن استمرار نداشته باشید و خیره نشوید. دقیق نگاه کردن شروع بی‌حیایی است. گفتار و رفتار هر فردی در حقیقت نشان‌گر بسیاری از نیات و مقاصد فرد است. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: به بندگان من بگو به بهترین نحو سخن بگویند. گاهی یک لفظ نامناسب ممکن است دلی را بشکند و موجب کینه شود و منجر به دشمنی و بروز اختلافات زیادی شود.
وی خاطر نشان کرد: امام صادق (ع) می‌فرماید: حیا پنج نوع است :حیا از گناه: فرد حیا می‌کند از این‌که معصیت خدا کند. ،حیا از کوتاهی نمودن(تقصیر)، حیا از روی کرامت و ارجمندی، حیا از روی حب دوستی: امام حسین (ع) در دعای عرفه می‌فرماید: افتخار من این است که بنده خدا باشم، انجام واجبات و ترک محرمات از راه‌های بندگی خدا است، حیا از جهت هیبت و عظمت: خداوند می‌فرماید: من حیا می‌کنم از این‌که دستی برای دعا بالا برده شود و خالی برگردانم. من حیا می‌کنم از کسی که اسمش هم نام پیامبر(ص) باشد و این افراد را به جهنم ببرم ولی خودشان حیا نداشته باشند. این تقسیم بندی به اعتبار مقام و رتبه انسانهاست؛ به عبارت دیگر هر چه شخصیت انسان رشد یابد، حیاء او نیز از درجه بالاتری برخوردار می گردد.