« زینب فقیهی » مدیر حوزه و استاد دانشگاه اظهار داشت: تفكري كه دارايي و ثروت را منشاء خوش‌بختي مي‌داند از يك سو به طمع دچار مي‌شود تا مال بيشتري گرد آورد و از سوي ديگر به بخل روي مي‌آورد تا مال را مدت بيشتري نزد خود نگه دارد و از تلف شدن آن جلوگيري كند و بدبن وسيله از زندگي لذت بيشتري ببرد اما آن‌چه اتفاق مي‌افتد چيز ديگري است. شخص بخيل در حقيقت رنج و غم و فشار رواني را نزد خود پايدار مي‌گرداند. بخيل، با هدف ثروتمندي بخل مي‌ورزد ولي در حقيقت به سوي فقر مي‌شتابد.
وي بيان كرد: امام علي(ع) مي‌فرمايد: در شگفتم از بخيل كه به سوي فقر و ناداري‌اي كه از آن گريزان است مي‌شتابد و توانگري و ثروتي را كه در پي آن است از دست مي‌دهد. او در دنيا مانند تهي دستان به سر مي‌برد و در آخرت، همچون توانگران حسابرسي مي‌شود. همچنين بخيل در اجتماع چيزي جزء مذمت و خواري كسب نمي‌كند. دوستان خود را از دست مي‌دهد و اقوام و خويشاوندان با او قطع رابطه مي‌كنند.
خانم فقيهي خاطر نشان كرد: بخل فشار رواني را افزايش مي‌دهد و آسايش را از انسان مي‌گيرد. پيامبر اكرم(ص) مي‌فرمايد: بخيل كمتر از هر كسي آسايش دارد. پس اين‌كه افراد بخيل تصور مي‌كنند ثروتمند هستند توهمي بيش نيست. او فقيري است كه براي ديگران جمع مي‌كند و براي آنان خزانه‌داري مي‌كند و خود بيش از حقوق ناچيزش چيز ديگري دريافت نمي‌كند. آن‌چه واقعيت دارد اين است و ان‌چه او مي‌پندارد توهم است. ريشه‌ بخل سوء ظن به خداوند است.
وي افزود: اگر نگراني نسبت به آينده زياد باشد باعث مي‌شود فرد در زندگي آرامش نداشته باشد ميل به داشتن امكانات بيشتر حرص، طمع و ولع در فرد بيشتر مي‌شود. هر چه حرص در زندگي بيشتر باشد ممكن است او را از آرامش در زندگي دور كند. وقتي فرد بداند خداوند روزي او را مقدر كرده است و به اين اعتقاد داشته باشد ديگر حرص زدن معنا ندارد.
مدير حوزه خاطر نشان كرد: قناعت كليد رضايت‌مندي است وقتي شخص نسبت به روزي خود قانع باشد حرص نمي‌زند. تفاوت فرد قانع با حريص در آرامش است. پيامبر(ص) مي‌فرمايد: آگاه باشيد كه براي هر كس روزي است كه ناچار به او مي‌رسد اگر كسي به آن راضي باشد خداوند به آن روزي بركت مي‌دهد حتي اگر كم باشد. اما اگر كسي نسبت به آن راضي نباشد اين روزي بركت ندارد و نياز خود را هم نمي‌تواند برآورده كند.