« صغري فيروزي» استاد و مشاور حوزه اظهار داشت: طب رايج در برخورد با بيماري از ابتدا به سراغ عضو يا اعضاء گرفتار شده مي‌روند يعني توجه دقيق خود را نه به تمام بدن به عنوان يك كل بلكه به يك عضو خاص معطوف مي‌دارند و سعي مي‌كنند آثار آن بيماري را در اجزاي هر چه كوچك‌تر مشخص سازند و اگر بتوانند اين پيگيري را تا حد سلول و مولكول نيز ادامه مي‌دهند.
وي افزود: در ديدگاه اجزا نگر كه طب جديد از آن تبعيت مي‌كند سعي مي‌شود تا يك كل را تا حد امكان به اجزاء تقسيم كرده خاصيت كل را از جمع بندي خاصيت اجزاء به دست آورند يعني در ديدگاه اجزا نگر ، كل هيچ گونه حيثيتي مستقل از اجزاي خود ندارد و خاصيت آن همان جمع جبري خواص اجزاء است.
مشاور حوزه بيان كرد: طب اسلامي و سنتي در پرتو چنين فلسفه اي بدن انسان را تنها مجموعه اي از اجزاء كه با يكديگر ارتباط مكانيكي دارند تلقي نمي كند بلكه براي بدن نوعي مديريت مستقل قائل است كه از آن تعبير به مزاج مي كند و از لحاظ فيزيولوژيك نيز به جاي آنكه سراغ بسياري از اختلال ها و آسيب ها را منحصراً در اجزاي بدن بگيرد، آن ها را در درجه‌ي اول معلول اختلال مزاج مي داند. پزشكان طب اسلامي و سنتي با تقسيم بندي مزاج انسان به گرم، سرد، تر و خشك، در صدد مداواي كلي بيمار برمي آمدند و تنها قلب، كليه يا درد يك عضو ملاك تعيين داروي آن ها نبود. يعني براي كل بدن شأن مستقلي قائل بودند و اختلال اجزاء را ناشي از برهم خوردن تعادل آن حقيقت كلي مي دانستند.
وي خاطر نشان كرد: علت بيماري‌ها عبارتند از: بعضي از بيماري‌ها مرگ هستند، بعضي از آن‌ها ثواب هستند؛ تنها دردي كه براي آن ثوابي نيست دندان درد است، بعضي از بيماري‌ها زشت هستند مانند جذام و جنون؛ در روايت است كه مومن جنون نمي‌گيرد، بعضي از آن‌ها از طرف خدا است، بعضي از بيماري‌ها خدا مي‌دهد تا دچار مريضي بزرگتر نشويم.