مرحوم شيخ حر عاملي در كتاب وسائل الشيعه جلد  هفتم تحت همين بابي باز كرده اند كه بعد از دعا انسان دستش را به صورت و سر و سينه اش بمالد از امام صادق (ع)نقل شده است كه فرمودند :

هيچ بنده اي نيست كه دستش را به سوي خدا دراز مي كند الا اين كه خداوند حيا مي كند كه اين دست را خالي بر گرداند تا اين كه خداوند از فضل و رحمت خودش آن چه را كه بخواهد به اين بنده دعا كننده مي دهد .

بعد مي فرمايد : وقتي كسي از شما دعا كرد دستش را بر نگرداند مگر اين گه  به صورتش و سرش و در برخي روايات به سينه اش بمالد .

دليل اين كه دستش را به صورتش بمالد اين است كه اين دست  دستي است كه رحمت و فضل خدا در آن آمده است اين دست مقدس و پر بركت شده است . چنان كه انسان وقتي انفاق به فقيري مي كند مي گو ينددستت را ببوس چون اين دست به دست خدا خورده است اين جا هم دستي كه رحمت خدا در آن آمده است اين دست مقدس شده است و اين كف بوسيدني و مسح كردني شده و خوب است انسان اين دست را به صورت و سر خود بمالد .