پيامبر (صلي الله عليه وآله) به طور معمول در آغاز شب مي­خفت و در فرجام آن برمي­خاست. گاه براي انجام دادن كار مردم، شب زود نمي­خوابيد.

چون مي­خفت، بيدارش نمي­كردند تا خود بيدار مي­شد.هنگام خفتن، دست راست را زير گونه­ي راست مي­نهاد. هر گاه از خواب برمي­خاست پروردگار را سجده مي­كرد.

مردمان را از خوابيدن بر پشت بام بدون نرده يا ديواره،باز مي­داشت.

ارتفاع مناسب ديوار را يك ذراع و يك وجب مي­دانست و مي­فرمود : كسي كه بر پشت بام بي­ديواره بخوابد و ناگواري بر او رخ دهد، تنها خويش را سرزنش كند.

اگر مي­ديد مردي به رو خوابيده و باسنش پارچه­اي نيست، با پايش به او مي­زد و مي­فرمود: اين نوع خوابيدن، منفورترين نوع خفتن در نزد خداوند است.

در مورد چگونگي خفتن : حضرت به پهلوي راست مي­آرميد و دست را زير گونه­ي راست خويش مي نهاد و مي­فرمود: «آفريدگارا ! مرا در روزي كه بندگانت را بر مي­انگيزاني از عذابت درل امان نگه­دار.

عبادين تميم از عمويش چنين نقل مي­كند:«رسول خدا (صلي الله عليه وآله) را ديدم كه در مسجد خفته بود و يك پايش روي پاي ديگرش قرار داشت.»

چون براي خفتن به بستر مي­رفت، مي­فرمود:«اي آفريدگار، به نام تو زنده­ام و مي­ميريم .» دستانش را برابر صورتش مي­گرفت و سوره­هاي«ناس»، «فلق»، و «توحيد» را مي­خواند و بر دستانش مي­دميد.سپس، سه بار بر سر، صورت و پيكرش مي­كشيد.

منبع: همنام گلهاي بهاري، حسين سيدي، ص32