طراوت دعا

دل در جوشش ناب عرفه وضو مي گيرد و در صحراي تفتيده عرفات جاري مي شود آن جا كه ايوان هزار نقش خدا شناسي است لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه از دست داده اند پنجره ي باران خورده چشم ها از ضريح اجابت تصوير مي دهند و اين صحراي عرفات است كه با كلمات روح بخش دعاي امام حسين عليه السلام و اشك عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش مي زند بي قرار روح عرفات حضرت ابا عبدالله الحسين عليه السلام شده است با پاي اشك از جاده هاي دل عبور مي كنيم و دستان محبت را به دامان قرب رسانده ديده را شراب نور مي نوشانيم به قبله حضور رو كرده و روح نيازمندان خود را به طواف رحمت و غفران الهي در مي آوريم با دلهاي مقيم سرزمين اشكها و زمزمه ها همنوا شده

با كبوتر هاي سفيد پوش محرم كه با خاك عرفات تيمم مي كنند به در گاهش توبه مي كنيم اشك و زمزمه ما را بپذير اي خداي عرفه اي مهربانترين مهربانان .