زنجبيل گياهي است مخصوص مناطق حاره وديسقوريدوس آن را به اسم «زيك ژي برس» نام برده است.

زنجبيل به عنوان ادويه درغذاها، مرباها مصرف مي­گردد، طعم آن سوزنده و تلخ است. خواص طبي آن مقوي معده، ضد نفخ، درد دل، وعرق آور است.

در ايران جوشانده­ي زنجبيل براي رفع سردي، دل درد، ودر قم نان قندي خوشمزه­اي از آن درست مي­نمايند.

دكتر «هاوزر»در كتاب خود«چه بايد خورد وچگونه بايد پخت» از آن به خوبي ياد كرده است. زنچبيل را به عنوان داروي خلط آور، در امراضي كه مربوط به عفونتهاي ريوي، زكامهاي نزله­اي مزمن وآسم به كار مي­برند. همچنين در معالجه­ي شن كليه، كم خوني دختران جوان در مرحله­ي بلوغ كه آن را يرقان ابيض مي­نامند ودر درد اعصاب مصرف مي­كنند ولي بيماران عصبي بايد از آن پرهيز كنند.

منبع:دورنمايي از طب اسلامي، گياهان دارويي ، ص 134