«رقیه حامل» استاد حوزه اظهار داشت: در آموزش احکام باید تا حکمی برای انسان صد در صد روشن نشده بیان نکند و اگر حکمی را یقین ندارد پاسخگو نباشد. زراره ابن اعین می‌گوید: از امام باقر(ع) پرسیدم خداوند بر بندگان چه حقی دارد؟ فرمود: این حق که هر چه بدانند بگویند و درباره‌ی هر چه ندانند توقف کنند و دم فروبندند.
وی افزود: روش‌های بیان احکام عبارتند از: روش عملی: بهترین روش برای بیان و آموزش احکام، روش عملی(سمعی و بصری) است. روش نظارت و بیان نقایص، روش آموزش غیر مستقیم و روش قاعده‌ای: یکی از روش‌های بسیار عالی در بیان احکام است؛ برخی از احکام که در فقه قاعده کلی دارد بهتر است به این صورت آموزش داده شود.
استاد حوزه خاطر نشان کرد: موارد دیگر از روش‌های بیان احکام بدین صورت است: روش انضمامی: روشی است که با منظم کردن دو یا چند باب فقهی بدست می‌آید. روش رمزی: در این روش به خاطر سهولت در حفظ و یادگیری احکام بصورت رمز خلاصه می‌شود. روش جمع اشباه و نظایر: در این روش مسایلی که شبیه و نظیر هم هستند جمع نموده و بیان می‌شود.
وی بیان کرد: روش مقایسه‌ای: مقایسه در تبیین احکام به صورت‌های مختلف ممکن است صورت گیرد: مقایسه احکام اقشار مختلف(کافر و غیر کافر، زن و مرد، عاقل و غیر عاقل و…)، مقایسه میان دو یا چند عنوان فقهی(مقایسه میان نماز و روزه یا میان وضو و غسل و …)، مقایسه میان یک فرع فقهی از دیدگاه دو یا چند فقیه؛ روش ارائه‌ی طرح کلی از احکام اسلامی: برای آموزش احکام اسلامی ابتدا می‌توانیم ضرورت زندگی اجتماعی را بحث نموده و سپس نیازمندی‌های انسان در زندگی اجتماعی و آن‌گاه ضرورت احکام اسلامی را با توجه به آن آموزش دهیم.
خانم حامل افزود: نادرست بودن شیوه‌ی دعوت، روشن نشدن جایگاه و اهمیت هر کدام از دستورهای دین برای آن‌ها، ندانستن فلسفه احکام، ضعف ضامن اجراهای درونی یعنی انسان از درون به گونه‌ای تربیت شود که انگیزه درونی به انجام دادن دستورهای الهی و آلوده نشدن به گناه داشته باشد، ضعف ضامن‌ اجراهای بیرونی: کم رنگ شدن امر به معروف و نهی از منکر؛ از جمله موارد عمل نکردن به احکام است.