در این جلسه «مریم فقیر» استاد مدرسه علمیه خواهران الزهرا(س) گراش، اظهار داشت: شخصی به نام ریان بن شبیب می‌گوید: پیش امام رضا(ع) رفتم امام فرمود: محرم ماهی است که قبل از اسلام و قبل از آن‌که پیغمبر(ص) مبعوث شود در جاهلیت این ماه، محترم می‌شمردند می‌گفتند: جنگ در این ماه جایز نیست، ممنوع است به همین دلیل محرم می‌گویند. بعد امام رضا(ع) فرمود: ای پسر شبیب: اگر می‌خواهی گریه کنی بر علی ابن الحسین(ع) گریه کن.
وی افزود: گریه بر دو قسمت است که عبارتند از: گریه منفی: مثل این‌که به کسی بگویند به جنگ برو و او از ترس گریه کند، گریه مثبت عبارتند از: گریه‌ی عقیدتی: گاهی اعتقادات، انسان را به اشک وا می‌دارد و این قسم ریشه در قرآن دارد هنگامی که سوره نصر نازل شد عموی پیامبر، عباس آیه را شنید شروع به اشک ریختن کرد.
خانم فقیر بیان کرد: از دیگر اقسام گریه‌ی مثبت عبارتنداز: گریه عاطفی: عواطف انسان را به گریه وا می‌دارد و باعث رقت قلب انسان می‌شود، گریه فضیلت طلبی: یعنی فضیلتی از انسان فوت شده باشد مثل پدر و مادر خوب، استاد خوب، بعد انسان غصه می‌خورد و اشک می‌ریزد، گریه عدم حضور: مثلا انسان با خود می‌گوید: چرا روز عاشورا من نبودم به همین دلیل اشکش جاری می‌شود.
وی خاطر نشان کرد: آخرین قسم از اقسام گریه‌ی مثبت عبارتند از: گریه معرفت: مثلا گریه می‌کنیم چرا امام حسین(ع) این قدر خوب است و من این‌قدر بد هستم، چرا او مظهر ایثار و نماز و من کاهل نماز هستم. ام سجاد(ع) فرمود: هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین بن علی(ع) و همراهانش اشک‌بار شود و اشک بر صورتش جاری گردد، خداوند او را در غرفه های بهشتی جای می دهد.